Adem

Laatste nieuws: vrijdag 30 sep Lisanne mag naar huis. Nog licht piepje. Om de 3 uur 'pufje', voorlopig ook 's nachts, en volgende week niet naar creche. Dat wordt dus af en toe een dagje bij Opa en Oma spelen. Kunnen Papa en Mama weer werken.

Zo begon het:
Onverwacht heeft Lisanne ademnood. Na maandag met een 'pufje' acht de huisarts het dinsdag beter dat de kinderarts haar ziet. Gevolg: blijven in Martini ziekenhuis ter observatie. Met draadjes verbonden aan monitor. Om de zoveel tijd een zuurstofmaskertje op. Joske blijft bij Lisanne, ook slapen op dezelfde kamer. Oma brengt wat spulletjes. Papa komt met grote Minnie Mouse. Jesse is nog op de creche.

Vervolg: eerste nacht vreselijk voor Lisanne (en haar Mama). Steeds gewekt voor 'maskertje', daarna overstuur en duurt het lang voor er weer rust is .. dan is het alweer tijd voor het nevelmaskertje. Lisanne kreeg ook nog zuurstofslangetje in neus erbij tussendoor. Nog een nacht blijven. Vanmiddag (woensdag) nog geen duidelijkheid over oorzaak. Jesse nu bij ons. Peter en Joske wisselen elkaar af in het ziekenhuis. Slopend daar. Ze mag pas naar huis als ze een gewone nacht heeft geslapen zonder dat er belletjes gaan rinkelen op de monitor.

Jesse gedraagt zich voorbeeldig, heeft lang geslapen vanmiddag en daarna de hele Dorpsweg met mij heen en bijna terug gedribbeld in een uiterst laag tempo van een anderhalfjarige . Kijken hier, kijken daar, steentjes pakken en beukenootjes rapen. In onze tuin zijn vrachtwagen met kastanjes kunnen vullen, ook leuk om mee te gooien of proberen te voetballen. Komisch gezicht als hij er over heen trapt en beteuterd kijkt als hij kastanje niet meer ziet. Eten geen probleem: spinazie, aardappeltjes en ei. Zijn mond nog niet leeg en de volgende hap probeert hij er alweer in te stoppen. Tandenpoetsen voorlezen en naar bed. Een voorbeeldkind. Hij schijnt niet altijd zo meegaand te zijn.
Het ziet er naar uit dat Lisanne zeker drie nachten moet blijven in het ziekenhuis. Jesse komt dan weer een nachtje logeren. Overdag is hij op de creche en gaan Opa en Oma even van het nazomerweer genieten op het Lauwersmeer.

Foto-impressie van dinsdagmiddag in ziekenhuis in webalbumpje
https://picasaweb.google.com/lh/sredir?uname=elsWeerlicht&target=ALBUM&id=5657128144071967985&authkey=Gv1sRgCLOC5qLNk7XB7gE&feat=email

Foutje

De Najaarsrace van de Wsv Lauwerszee op het wad voor Lauwersoog speelt zich af onder omstandigheden die totaal anders zijn dan de Voorjaarsrace. Toen onverwacht erg veel wind, nu knijpen we in onze handen met net genoeg wind om de stroom de baas te kunnen zijn. Zeven schepen doen mee bij de Rond en Platbodems: drie 10m Westerdijk zeeschouwen, een aakje, een grote schokker en nog twee schouwen. We zijn goed gemutst en bemand met dochter Joske en opstapper Dick.
In tegenstelling tot vele andere keren starten we dit maal als eerste. Deze ervaring leert echter dat je pas mag juichen als je als eerste finished. En dat is ons niet gelukt. De wet van de remmende voorsprong speelt parten. Een tactische 'stroom'fout na het als eerste bereiken van de meest westelijke boei bij afgaand water en we drijven teveel weg. We hebben het nakijken als drie van onze volgers de boei krap weten te ronden en de ondiepe kant van de geul snel weten te bereiken waar minder tegenstroom staat. Die misser kunnen we niet meer geheel goed maken in deze eenrondewedstrijd, nog wel een beetje. We eindigen als tweede, op een berekende haar na de 'Gossiemijne', die nu na twee overwinningen dit jaar de Jaarwisselprijs van ons overneemt.
Onze uitdaging voor volgende jaar is duidelijk.

(later meer foto's en tekst)

Gras wad

Donderdag en vrijdag er eventjes wat meer zon zijn dan op de andere dagen van de week. De stormachtige wind zou gaan liggen. Dus ...wij maken plannen voor een heen en weertje naar Schiermonnikoog, inclusief overnachting in de jachthaven. Op de heenweg naar Lauwersoog regent het nog, we vertrouwen op het glimpje blauw aan de horizon. Dat het nog waait dat het rookt is daaraan niet te zien, maar eenmaal, na de spertijd tot half twaalf, de sluis door goed te voelen. De zoute spetters spatten ons om de oren als we ons op motor op weg begeven naar de overkant. Hoewel het nog steeds opkomend water is en de wind uit het noord westen komt staat er een onverwacht knobbelig stuk water. In de sluis merken we al dat het waterpeil hoog is, een korte oversteek recht toe recht aan naar de 'witte toren' over Brakzand kan met gemak. We doen er toch nog een uur over door langzaam te varen en zo de overkomende zoutigheid wat te beperken. Bij onze sluislichting is nog een Schier-ganger. Die vaart, eveneens op motor, via 'de veerbootroute': tegenstrooms over Zoutkamperlaag, dwarsstrooms door de Glinder en dan nog de kronkelige Reegeul door en komt meer dan drie kwartier later de haven van Schiermonnikoog binnen. Er is genoeg plek, wij liggen bijna op onze voorkeursplek, met tussen het havenhoofd door blijvend zicht op een stukje veranderend wad, van nat naar droog naar nat. Het blijft boeien, die getijwisselingen en de daarmee gepaard gaande bewegingen van mens en dier.

Vertrouwd beeld als good-old Jurn de volgende dag uitvaart voor zijn hoogwaterrondje. Nieuw zijn de gele drijvers met speciale zakken waarin (bij het Deense Sylt gewonnen) grassprieten zitten.Vanuit die zakken moeten zaden voor zeegras op de wadbodem wortelen. Jurn vaart er een verkennend rondje omheen. Behalve tussen de jachthaven en de veerdam is er een proeflokatie uitgelegd bij Balgzand en op het Uithuizerwad. Over een paar jaar raken we verstrikt in de grassprieten. En als hij tijd van leven heeft zal Jurn daar zeker een slaatje uit slaan, ik heb althans nog niet gehoord dat hij tegen het uitzaaien van zeegras is. Wat (zee)sla betreft, in de jaren zestig, toen hij (volgens de wadverhalen) met zijn botter 'Octopus' met opstappers het wad afstruunde zette hij menig zeesla-maaltje aan zijn 'gasten' voor. Wie weet waar het zeegras in zijn vaartuin toe leidt.

Het ongewisse van het wad is dat je van te voren kunt bepalen hoe lang een oversteek duurt: kort of lang. Kies je voor optimale stroom mee of wil je daar geen slaatje uit slaan. Nu hebben we er zonnig laverend zeilend 3,5 uur over gedaan om van Schiermonnikoog bijna bij Lauwersoog te komen. Tot de spuisluizen. De stroom heeft ditmaal gewonnen van de wind, omdat we op de kentering uit de Schier(e)haven zijn vertrokken.

Over een week is de najaarswedstrijd. Laten we duimen voor net genoeg wind om goed te kunnen (stroom-)zeilen.

(H)oog

Het water wordt vandaag te hoog om de excursie, dit maal met de SVRR (Stichting Vrienden van Rottumeroog en Rottumerplaat) vanuit Noordpolderzijl naar Rottumeroog door te laten gaan. Het is niet de eerste keer dat ons dit overkomt. De combinatie van harde wind en springtij is hier debet aan. Jammer. Het is niet anders. Herkansing over een maand. Wederom tegen springtij. De wadgoden verzoeken?

Nieuwsgierig naar de waterhoogte geworden zijn we toch naar Noordpolderzijl gereden. En zien hoe de 'UQ 18' binnenloopt en voorlopig niet kan ontschepen. Evenals het net binnengevaren hoogaarsje. De 'UQ 12' van waddenschilder Geurt Busser ligt ook aan de palen, onbemand en (tijdelijk) onbereikbaar. Over het onstuimige grijzige wad passeert een bruine vloot boot op fok richting Eems.

De kwelder is half ondergelopen, af en toe opgefleurd door de zon die tussen de voorbijvliegende wolken doorstraalt. Scholeksters schurken bijeen in de luwte, een paar knollen grazen ongestoord door wind en water op hogere delen groen.

onderste foto's links en rechts © Luuk

Ook nu is het in 't Zielhoes gezellig en druk.

Tableau Vivant

Terwijl de aandacht van de wereld uitgaat naar de herdenking van 'nine eleven' wordt in Garmerwolde een 'Rondje Nostalgie' gedaan. Behalve onder meer draaiorgels, oude auto's, kindervermaak en lekkernijen is de grootste aandachttrekker het naspelen van de Nachtwacht van Rembrandt van Rijn. Onze veelzijdige onuitputtelijke en inspirerende dorpsgenote Hannie Havenga heeft haar creatieve geest weer waar kunnen maken: een Tableau Vivant waarin dorpsgenoten van allerhande leeftijd figureren. Met als gast van buiten het dorp de burgemeester van onze gemeente Ten Boer.

Een knap staaltje decor-, toneel- en verkleedkunst

Wad op(en)

Per 1 september zijn er weer een aantal gebieden op het wad opengesteld voor menselijke wadgebruik. Vogelbroed- en zeehondenbaartijd voorbij. Niet dat die gebieden dan opeens bezocht gaan worden, maar als het zo uitkomt door weer, wind en tij zou je er (door) heen kunnen varen. of zelfs ankeren en droogvallen. We boffen dat na een akelig natte augustusmaand september met redelijk goed weer begint. Inschepen en wegwezen. Duidelijk dat we dit jaar minder wadroutine hebben opgedaan, de eerste nacht achter anker in Paesensrede tussen de 3 en 5 is er gelijk weer een van een niet goed doordachte plek kiezen. Nou hebben we niet veel te kiezen met laagwater in dit ondiepe geultje tegen donker worden aan, maar toch. Behalve dwarsliggend gehobbel in de nacht bij hoogwater blijkt dat we in de vroege ochtend nogal erg met het hoofd omlaag te liggen. De boot zit vast en helt aardig op de ietwat steile rand van de plaat. Hoofd- en voeteneind snel gedraaid in ons vooronder, enige stille uurtjes slaap kunnen we nog wel gebruiken. Ach het ongemak is slechts tijdelijk, zodra het water weer komt wordt het leven aan boord weer horizontaal. Verrassend genoeg staat die ochtend zusterschip 'Gossiemijne' ietsje noordelijker van ons netjes droog. Terwijl we dat schip toch echt hoog en droog op de Kuipersbult hebben zien staan voor wij de Paesenrede invoeren. De Kuipersplaat is geen plek om een zacht wiegende waddennachtrust te verwachten. De deining van zee is daar voelbaar, noch afgezien van wind tegen tijgolven. Je mag al blij zijn als je daar zonder reddingboothulp loskomt bij een lager hoogwater in de nacht. Verplaatsen in de nacht indien mogelijk niet aangenaam maar wel zeer wenselijk. Kennelijk gelukt.
Vanwege de hoogwatertijd kan er pas in de loop van de ochtend weer gevaren worden: wind zwak tot matig uit zuid oost. De bestemmning Ameland ligt dan voor de hand, zeker met de verwachting dat de wind de volgende dag weer zal draaien naar zuid-west. Prettig voor terug naar Lauwersoog voor het weer weer verslechterd. Twee dagen achter elkaar goed weer is ook wel veel dit jaar. We gaan pas anker op als er genoeg water staat om de kronkelige geul niet hoeven te volgen, afsteken dat scheelt mijlen. En zeilt eenvoudiger. Het vastlooprisico bij dit rustige weer over de aangegeven ondieptes is aanvaardbaar zolang het nog opkomend water is. Rond doodtij kan het niet. Nu is het een aantal dagen na springtij en zal er nog redelijk wat water komen volgens het getijboekje. Van extra verlaging door de (zwakke) oostenwind is geen sprake. We hebben Ameland zeilend gehaald al was het kiele kiele. Niet vanwege de ondieptes, maar vanwege het herhaaldelijk wegzakken van de wind. Terug hebben we meer geluk met de wind, eindelijk dit seizoen weer een lekkere zeiltocht, met een onuitgesproken onderlinge wedstrijd, zien wie er eerder is: Gossiemijne kiest voor een diagonale oversteek van Ameland naar het Wierumer wad, wij proberen een andere taktiek en gaan tot zuidelijk van de Zuiderspruit en dan oostwaarts. Het laatste blijkt tot onze vreugde winst op te leveren, ook al heeft de Gossiemijne de kluiver erbij gezet en wij niet. Dat levert nog een mooi plaatje op voordat Gossiemijne (door Luuk gemaakt met zijn eigen nieuwe 35x zoomcamera) ons uiteindelijk toch voorbij loopt op het Wierumer wad. Zij eindigen in de jachthaven van Schiermonnikoog, wij ankeren zuidelijk daarvan op een bekende, doch dit jaar nog niet weer beproefde plek. Niks zo veranderlijk en verraderlijk als het wad: we troffen bij het droogvallen prut in plaats van een mooie zandbodem. En wederom een nacht met deining door een gekrompen en toegenomen wind (naar zuid oost). Toch hebben we dat over voor vrij zicht op het droogvallende wad en de hoop op een fantastisch kleurende avondwolkenlucht.