Verstoord

Het is een rare gewaarwording om als Wadvaarderslid in de ledenvergadering bejegend te worden als ‘verstoorder’, zodra je een voorstel doet dat afwijkt van de programmering van het nog zittende bestuur. Zelfs als het voorstel een verzoek tot navolging van de eigen statuten vraagt wordt dat weggevaagd met de mededeling dat het bestuur zijn eigen pragmatische weg daarin kiest. En aanwezigen slikken dat als zoete koek. Ik vind het onvoorstelbaar. Ik hou mijn hart vast: de kascommissie komt met een omfloerst doch niet mis te verstane uitspraak dat de boekhouding na drie jaar toezeggingen nog steeds niet van december tot december loopt. Al jaren is niet duidelijk of de cijfers over elf danwel dertien maanden gaan of iets daar tussen in. Het aantal niet betalende leden neemt toe. Het sluimerende feestje vandaag mag evenwel niet verstoord worden, het bestuur wordt met applaus voor z’n grote inzet bedankt, weliswaar onder voorwaarde. Binnenkort (?) moeten er inzichtelijke cijfers gepresenteerd worden aan de leden. Op straffe van een verplichting tot oproep van een nieuwe ledenvergadering. Een niet herkozen, doch aan het bestuur hangend lid zal hoogstpersoonlijk zorg dragen dat de overdracht naar een nieuw administratiekantoor goed zal verlopen. De scheidend voorzitter zal zich gaan werpen op (zijn woorden) 'een kleine taak': de berichtgeving aan leden. Applaus. Het feestje kan beginnen.

Geluk

We hebben ons portie GELUK in 2009 al gehad omdat er een vangrail was die ons terug kaatste, anders waren we weet ik veel waar beland. De kernvraag blijft: waarom raakte ik rechts van de weg? Ik moet het antwoord schuldig blijven. Ik was niet oververmoeid, reed nog niet te lang, de Franse tolweg was goed en rustig, het was overdag. Alleen had ik het even ervoor wat warm, benauwd, zuurstofgebrek? De ventilatieopeningen verder opengezet. Verrast door de dreun rechts, sh.t, wie rijdt tegen ons aan? We zien niets, wel vangrail. De auto rijdt gewoon verder, ik stuur gewoon verder. Ogenschijnlijk niets aan de hand. Een eind verder kunnen we stoppen en kijken wat de aanraking voor gevolgen achter heeft gelaten. Relatief lichte schade is zichtbaar van wielkast voor tot achter. We kunnen 'gewoon' onze weg vervolgen, alleen gaat er toch maar even een ander rijden. De schrik komt bij mij eigenlijk pas later als we hele stukken zonder vangrail zien, als ... als. We rijden, het leven gaat 'gewoon' verder, alhoewel niet helemaal gewoon: ik vraag me, vooral 's nachts af wat de oorzaak is geweest van mijn 'ontsporing'.


Geniet mee van sneeuw en zon in La Plagne: 09 skien La Plagne 17-24 jan'09 ©Els en ©Joske Daar op de hoge toppen dicht bij de hel blauwe lucht kunnen de vergezichten fantastisch zijn, al zijn ze niet zo eindeloos als op het wad. Soms ontkom je niet aan dezelfde immense grijzigheid die we van het wad zo goed kennen, alleen in de bergen heb je wel eens een kans er bovenuit te komen: wat een wereld van verschil.

Bericht(en)

We zijn effe week weg. Zie onder welke omstandigheden: http://www.snow-forecast.com/login. Typ boven aan die pagina Frankrijk en La Plagne.

Mijn volgende berichten komen na terugkomst. Alles op zijn tijd.

Lozingen

Het nieuwe vaarseizoen geeft nieuwe vragen: waar legen we het potje als de kleinkindjes meevaren. Dat losten we vorige eeuw simpel op: zand erover en de vloed spoelt na. Tegenwoordig zit je ook nog met die stapels luiers, zijn de containers in de havens daar wel op berekend? Dat vraagstuk moeten ze ook maar behandelen op het Symposium wat de gemeente Terschelling organiseert op 6 maart a.s.: ''Havens Waddenzee, klaar voor de recreatievaart in de toekomst?' .

Bijven Wadvaarders klaar voor de vrij en verantwoorde wadvaart? Wat is het koersvoorstel voor de ledenvergadering van Wadvaarders? De agenda en stukken zouden 10 januari op www.wadvaarders.nl staan. Nog niet gezien. Ook nog geen 'Berichten' in brievenbus. Niet snel dit jaar.

Foto Els: Wij met onze Pluut 'Jaap' op het wad 1975

IJsvrije noorden

Niet te pruimen voor de Friezen dat het hele land beter ijs heeft dan zij, maar het is niet anders. Ook Noord Groningen komt er bekaaid af, al zijn de meren en plassen uiteindelijk wel dicht en dik genoeg voor de ijs- en schaatspret. De 'Blauwe Stad' (voor velen onbekend net als 'Esonstad'. Tijd om te gaan googelen) beleeft een primeur op het aangrenzende Oldambtmeer (eind vorige eeuw onrendabel land omdijkt en door Koningin is de kraan opengezet): drie dagen NK IJszeilen. Hoewel redelijk in de buurt zagen wij er ook niet meer van dan wat het journaal toonde en nog een beetje meer bij TV Noord. Ons eigen programma voerde ons zondag naar Lauwersoog, oliebollen verslinden (ja, vetreserve opbouwen voor de kou volgende week als we gaan skien) bij de Nieuwjaarsbijeenkomst van de Watersportvereniging Lauwerszee. Van de ijzige koude wind heb je daar geen last achter de immense glaswand van het clubhuis, met een subliem uitzicht over het bevroren Lauwersmeer. De mensen die je binnen ontmoet doen de zeilkoorts weer opflakkeren, die koorts zakt gelijk als je je neus weer buiten de deur steekt. Allemachtig, wat trekt mensen om naar en in arctische gebieden te zeilen? De schoonheid, daar kan ik me iets bij voorstellen, maar die kou! En dan maken wij hier maar een slap aftrekseltje van mee. Ik geniet er wel van, hier.

En verrassend na alle reeds beleefde ijspret en het zien van ijsvloeren, het wad is gewoon wad, water. Althans bij Lauwersoog.

Paterswoldsemeer beschaatst

Met halfjarige Lisanne 5 minuten op even krakend ijs, Joske vond het te eng en glad, dus er snel weer af.

We hebben de mooiste schaatsdag tot nu toe van deze eeuw 10 januari 2009 beleefd op het Paterswoldsemeer: zon en weinig wind. Dicht bij het huis van Joske en Peter. We liepen naar het ijs, geen parkeer- en fileproblemen zoals aan de Meerweg en elders in het land. Een ijsvloer om te zoenen (niet letterlijk), gezellig veel schaatsers die in een onafgebroken sliert een rondje tegen de klok deden, waaronder wij. Ongeveer een uur deden we over een ronde, inclusief 3 euro kostende (de duurste aan de oevers van het meer hebben we geconstateerd), doch heerlijk vallende gevulde snert. Er was een (koude plastic) stoel bij op het ijs, in het zicht van Kaap Hoorn en de stad. Een mooiere lokatie is niet denkbaar, toch! En op het bevroren water ben ik blij met mijn gewonnen mobieltje ( Zie maandblad ZEILEN, nov '08 winnaar weblog van de maand). Al schaatsend filmpjes maken met een mobieltje zoals schoonzoon Peter doet, presteer ik niet. Kan vast ook wel met mijn mobieltje, maar daarvoor schaats ik niet goed genoeg: zie ons schaatsend http://peter-hoomans.magix.net/

Joske maakte foto's vanaf de kant: zie webalbumpje Januari 2009

Schaatsen, alweer

Alweer een paar uurtjes op natuurijs geschaatst, met mooie blauwe lucht, dus met zon. En weinig wind. Bovendien schaatste we op een beschutte, betrouwbare, plas: Friescheveen, waar het in het weekend zo overvol leek. Nu stonden er beduidend minder auto's langs de Meerweg toen we er om een uur of een kwamen. 'We' zijn dit keer: Luuk, mijn vriendin Geesje, schoonzoon Peter en mijn broer Fred. En ik. Fred begon met een uitglijer op de gladde natte modderige dijk. Smurrie aan de handen en een natte broek vol modder. Schrik. Ik lag na twee slagen op het ijs ook onderuit. Net niet in de plas water die zich vanaf de zijkant over het ijs wurmt als er teveel gewicht op komt. Ook ik kwam, bibberig, maar heel weer overeind. Een ander zag ik het ook voorzichtig proberen:op een schoen, een schaats, ook niet alles. Maar behalve de opstapplek is het prima. De brede sloot door tussen het riet en bomen, even blijven opletten, er zitten wat scheuren. Maar dan de plas. Het is leuk rondje daar bij Friescheveen, een km of twee. Dus je raakt elkaar niet kwijt. Het werd er nog gezellig druk ook en we troffen een ouwe getrouwe Wadvaarder, Benne, de eerste 15 jaar vormgever van 'Berichten': de goede oude tijd. Die komt niet terug, verrassend genoeg het natuurijs wel. Zouden alle Wadvaarders schaatsfanaten zijn? Een andere, jongere, Geesje die we kennen, troffen we daar ook op schaats, monter en blij, dat dat nog ging met twee nieuwe heupen afgelopen jaar. Ze had een middagje ijsvrij genomen, om het te testen. Geweldig. Hoevel keren op de schaats zullen nog volgen?

Vrij en verantwoord

Je geeft haar een vinger en ze grijpt het met beide handen aan. Lisanne is nog te klein om de hele hand te pakken. Het is 1 januari en Opa is jarig. Hoe oud zal ze zijn als ze zo vrij is om de hele hand te pakken terwijl je maar een vinger geeft?

Paterswoldsemeer

De derde dag van 2009 stonden we in de zuidoosthoek van het Paterswoldsemeer op schaats op het (te) dunne ijs. Althans volgens de ijscontroleur van de KNSB die 3 cm gemeten had op de plek waar hij stond. Hij verwees naar de westzijde van het meer waar het 4-5 cm zou zijn. We hebben dus toch nog wel even de benen gestrekt langs de oevers van het meer, Peter heeft zelfs een rondje gereden nadat hij anderen gesproken had die rond waren gegaan. Verantwoord? Wel vrij. Druk was het niet, wel op Friescheveen, aan de andere kant van de Meerweg. Maar ja, de ruimte van het mij zo zeilend vertrouwde Paterswoldsemeer lokte ons meer.

Niet alleen zeilend vertrouwd, ook schaatsend: Rinske was twee maanden, toen schaatsten we met haar in de kinderwagen hier ook. Helemaal rond. Toen echt wel verantwoord, het ijs was stukken dikker eind december 1972.

Na 1972 hebben we er nog wel vaker geschaatst waarvan zeker twee keer dat het maar ner kon (of eigenlijk niet?), ook anno 2009 hopen we dat het niet voor het laatst zal zijn.