Verrassend

Weer en wind bepalen in het vaarseizoen zo'n beetje ons doen en laten. Nat weer en veel wind al helemaal. We zijn zo langzamerhand echte mooi weer vaarders geworden. Dat neemt niet weg dat we zaterdag ondanks het koude buiige weer naar de Eemshaven zijn gegaan om iets te zien van de bouwaktiviteiten in het kader van 'Dag van de Bouw'. Een waterige omgeving lokt ons nou eenmaal. Ter plekke blijkt dat er (gratis) tochtjes met een RIB (dikke rubberboot) door de haven kunnen worden gemaakt om (geplande) uitbreidingen te zien. Gelijk aangemeldt. Dankzij miezer regen is het niet druk en staan we met tien anderen gelijk met een reddingvest om klaar voor het eerstvolgende tochtje. Goed gemutst vrees ik niet voor mijn oren, bril en klep. Anderen hebben handen nodig om zich zelf en bril vast te houden, terwijl ik nog kan proberen mijn fototoestel te hanteren tijdens de vaart. Wat overigens niet meevalt.

Na de vaart gaan we de lucht in. Wederom met veiligheidsmiddelen omgegord waarmee je in de bak aan de bak wordt gezekerd. Veertig meter hoog gehesen door een kraan kun je prachtig om je heen kijken. Gelukkig was het droog geworden. De wind voel je evenwel goed op deze hoogte.

Mijn fotoverslag van de verrassende dag is te vinden via onderstaande link naar het webalbum

https://picasaweb.google.com/lh/sredir?uname=elsWeerlicht&target=ALBUM&id=5612142883718100433&authkey=Gv1sRgCNGZ7Yfz3_uGSQ&feat=email

We zien van bovenaf een gehesen fok. Blijkt van de replica van de Loodskotter Eems nr 1 te zijn. Ook die kan bekeken. Dat doen we natuurlijk. En kunnen het niet nalaten gelijk de handen uit de mouwen steken als we onderdeks komen. Er wordt door de schipper getracht de inmiddels neergehaalde drooggewaaide fok op te doeken daarbinnen samen met een vrijwilliger die niet weet hoe het moet. Met onze extra handen wordt de klus geklaard.

Er blijft weinig tijd over voor andere 'bouwwerken'. Dus geen bouwhelm opgehad op de Dag van de Bouw. Nog wel een promotiefilmpje gezien van bouw van opslagtanks, cake en koffie naar binnen gewerkt. Vervoer van ene bouwplek naar andere met mini-busjes geregeld. Eigenlijk komen we tijd tekort. Ofwel, we hadden er gelijk 's morgens om tien uur heen moeten gaan. Maar ja, zo matineus zijn we nou ook weer niet op een druilerige koude winderige dag.

HUIZINGE
Het (mid-)dagje uit cultureel afgerond in het kerkje van Huizinge. We wisten van Geert Lameris dat hij al voor het vierde jaar een Cultureel Festival heeft organiseerd ism de Stichting Oude Groninger Kerken. Op de valreep pikken we daar nog iets van mee: 'Songs op Faith and Hope' . Blijkt zeer de moeite waard, we hebben het met genoegen 'beleefd', gezien en aangehoord.

Al met al een verrassend dagje geworden.

Schaar

Terwijl wij maandag met onze Nieuwkoopse kleinkinderschare bij Sealife in Schevingen kijken naar en voelen aan een krabbenschaar zet de zeilmaker de schaar in ons nieuwe te groot bevonden grootzeil. En wij scharen ons achter de gedachte dat het allemaal goed komt. Met het grut, de krab, het zeil en met ons.

Dinsdag reppen we ons naar Grou om het afgeknipte zeil op te halen. Doorrijden naar Lauwersoog is geen optie meer, het waait te hard om het zeil aan te slaan. Dat gebeurt woensdag onder betere omstandigheden. In alle rust en onder het belangstellend oog van Ruud, die een zelfgemaakt babyschommelstoeltje aan de giek aan het uitproberen is. Hun eerste kleinkind gaat binnenkort voor het eerst mee varen. We zien haar al helemaal hang-zitten voor de wind. Pret voor Pret, de boxer die ook 'op het wad past' aan de lijn.

Alle gekheid op een stokje. Het zeil met veel zorg opnieuw aan de gaffel bevestigd. Zeil hijsend de rakbanden gelijk maar wat strakker gezet. En ja hoor, de afgezakte losse broek is verdwenen. Het zeil kan normaal gehesen worden en er is ruimte om het voorlijk strak te trekken. Zo'n 30 cm is het zeil ingekort langs de mast, het onderlijk is vloeiend aangepast. Dat de reefknuttels nu niet meer evenwijdig parallel lopen aan de onderkant van het zeil valt niet op. Wat voor invloed het op het reven heeft moeten we nog uitvinden. Nu hebben we gezeild met een licht windje over het Lauwersmeer.

Over deze eerste zeiltest met de nieuwe snit zijn we tevreden. De komende dagen wordt het niets met zeilen, teveel onrust in de lucht. De voorbode daarvan kondigt zich 's avonds al aan.

Huisvlijt

Gaffel mee naar huis. Vrijdag in tuin werkplek gemaakt. Losgeschoten lijmnaad opgeschoond met ijzerzaagje. Naad wat opengedrukt en injecteer epoxy (dank aan Ruud) er tussen gedrupt. Ook de barst zo goed en zo kwaad als het gaat gevuld. Knevel gemaakt en lijmklemmen erop. En nu maar laten rusten. Zaterdag is het warm. We gaan wel naar boot, kunnen daar lekker voor anker zonnen zonder zeilen.

Laten gaffel in de smoorhete auto liggen, kan lijm lekker doorharden. Dinsdag gaat het vermaakte zeil er weer aan. En kunnen we hopenlijk echt met het nieuwe grootzeil gaan zeilen zoals we ons dat voorgesteld hadden bij een nieuw zeil. Beter

Jargon

Een grootzeil is geen mens, termen als 'losse broek', 'hals', 'klootjes' en 'lijken' horen bij het jargon van een platbodem. De zeilmaker die op ons verzoek aan boord is komen kijken naar het geleverde nieuwe grootzeil heeft voorgesteld de losse broek geleidelijk in te nemen omdat het (voor)lijk te lang is, waardoor de hals niet voldoende kan worden aangetrokken. Onzerzijds nog verzocht: een drietal, door ons niet te gebruiken, halve maantjes aan de rakbanden te vervangen door een passend aantal klootjes. Een en ander zal dinsdag klaar zijn, dan halen we het aangepaste grootzeil weer op in Grou. Intussen hebben wij de in de wedstrijd gescheurde gaffelklauw weer gelijmd. De middelen daartoe zijn ons aangereikt door Ruud van zusterschip 'Gossiemijne': injecteer epoxy. Even niet zeilen, tijd voor een boek (aan boord) en (oppas)bezoek bij kleinkinderen.

Op de wal troffen we dorpsgenoot Harm Jan, klussend aan zijn 'Tante Sien', ook een 10m Westerdijk zeeschouw. Zij hebben zaterdag de wedstrijd moeten staken vanwege lekkage in de kajuit als ze over stuurboord 'op een oor' lagen. Het eerste waar je dan aan denkt is een kapotte afsluiter. Er bleek een vingerdik gaatje achter de zwaardklamp te zitten. Vermoedelijk het resultaat van een te harde aanraking met een dukdalf. Ach zo blijf je bezig: gelukkig is het niet meer zo koud als afgelopen dagen en lijkt mijn verkoudheid op te lossen in de buitenlucht.

Voorjaarsrace 2011

De Voorjaarsrace 2011 op het wad bij Lauwersoog is een onvoorziene zware operatie geworden. De voorspelling leek aantrekkelijk: W 2-4, geen buien. Het is op de briefing nog gezegd. De dag zelf begon al met nattigheid, een windkracht 5 en een vieze lucht. Toch maar een rif gelegd. We moeten onszelf niet overschatten nu de operatie van Luuk niet is doorgegaan. Maar ja, hoe gaat dat. Al voor de start wordt het droog en lijkt het rustiger te worden. Bij de start beginnen we al met achterstand. Tante Sien ligt voorop, gevolgd door Gossiemijne. De beide andere, die overigens buiten mededinging meedoen, zijn te vroeg gestart en moeten opnieuw. Het is kruisen met afgaand knobbelig water tot aan de Z6a die over bakboord gerond moet worden (tussen Glinder en Gat van Schier). Het schiet niet op. Rif eruit, kost tijd, maar allah. De voortgang gaat beter, maar echt lekker loopt het niet. We kunnen het zeil niet goed strak en vlak krijgen, kracht ontbreekt en aan de trim kunnen we nu niets meer veranderen. De overstagmaneuvres gaan ronduit slecht. Het schip wil maar niet door de wind. Na het ronden van die eerste boei gaat het stukken beter: voor de wind naar het oosten. We kiezen een andere (tegenstroom)route dan onze tweevoorgangers in de hoop dat het een goede taktiek is. Het lijkt te werken. We lopen zienderogen in op de beide voorliggers die de kustkant hebben gekozen om de felle tegenstroom te ontwijken. We halen zelfs in en lopen uit tot ons eigen ongeloof. Nog ongeloofwaardiger is de steeds dichterbij komende 'Oude Tukker'. Die lijkt alles in te halen ondanks de herstart. De boot doet buiten mededinging mee omdat er nog geen meetgegevens bekend zijn voor de handicap, maar dat belooft wat voor de toekomst. Nog als eerste ronden we de meest oostelijke merktekens van de baan: de SMW1 en de O5. Daarna wordt het weer kruisen. De wind is bepaald niet afgenomen. Het is sleuren aan de schoten, alles bolt, kilt en klappert. foto links: Henk van der Leij

Gewoon teveel tuig voor deze wind en ook nog niet goed trimbaar. We komen handen en kracht te kort maar weten van geen opgeven. Maken bijna een fatale vergissing en daardoor een verkeerde slag bij de doorgang naar de tweede ronde en verspelen onze voorsprong. Vangen via de marifoon wat op over Tante Sien, Oude Tukker en de Commorant die allen wegens materiaalpech de strijd hebben moeten staken. Wij hebben een doel: de finish halen, liefst voor Gossiemijne, maar dat is een ijdele hoop. In het kruisrak wil het niet met zoveel wind en in deze tijzee. Door de helling spoelen hoge korte golven soms door het gangboord en klotsen de kuip in. We moeten de schoot wel vieren willen we het nog ietwat droog houden aan boord. Het grootste leed is geleden als we wederom de Z6a kunnen ronden. Alleen Gossiemijne inhalen op het voordewindse rak zit er niet meer in. Ze volgen onze lucratieve route van de vorige ronde. We hebben en houden het nakijken. Het is niet anders. Ze doen het, deze keer, beter.

Ruud maakt een vreugdedansje en wij troosten ons met het blik van de Jaarwisselprijs 2010 dat we nog tegoed hadden.

foto links: Gerard du Bois


Voor een fotoverslag van het wedstrijdgebeuren, ook voor en na, is een nieuw webalbum in de maak.

Weer anders

Zijn we ingesteld op een periode van herstel na een operatie, gaat de operatie morgen niet door. Het vooronderzoek bracht mogelijke risicofactoren (vermoeden van bloedpropjes in het hart) aan het licht, dus nu eerst een aantal weken meer bloedverdunners. En dan opnieuw vooronderzoek. Op korte termijn betekent het omschakeling in plannen. Wel meedoen met de Voorjaarsrace bijvoorbeeld om onze titel te verdedigen. Dochterlief Joske staat te springen om ons terzijde te staan. Ondertussen moeten we ook het nieuwe zeil beter, liefst goed, proberen te trimmen. Dat is tot nu toe niet gelukt. Broer Fred is daar bij uitstek geschikt voor, zeker als het een scherp jacht is, maar ja, een platbodem heeft klootjes, dat is andere koek. We zullen zien wat het wordt. Als het onverhoopt te hard waait haken we alsnog af. De voortekenen lijken goed. Het zusterschip en tevens concurrent 'Gossiemijne' heeft vandaag ook met zijn nieuwe Molenaar tuig gevaren. Het wordt dus een totale nieuwe krachtmeting na zeer veel jaren. Wij hebben 'de UITDAGER' in huis, de Jaarwisselprijs van de Wsv Lauwerszee, al moeten we het bijbehorende plaatje met inscriptie 'Weerlicht' 2010 nog steeds krijgen.

Altijd anders

Als je plannen hebt om het wad te gaan bevaren gaat het altijd anders dan je vantevoren van plan dacht te zijn. Met die verwachting gaan we de sluis door. Zo niet als je je 's morgens op de afgesproken tijd meldt aan de opnamebalie het UMCG omdat je over twee dagen een ingreep moet ondergaan. Een bed is er voor je. Alleen hoef je er geen gebruik van te maken voor de bewuste dag van de ingreep. Het is een typisch staaltje van kostenopdrijving. Er is nu een onbeslapen ziekenhuisbed in ieder geval voor een nacht, mogelijk voor twee nachten. De kosten zullen er niet minder om zijn. Op het wad is dat anders: als je daar denkt te overnachten en je doet het niet dan lopen de kosten sterk op door havengeld en andere terloopse uitgaven aan wal. Affijn: het is weer eens bevestigd: je weet nooit vantevoren hoe de dag verloopt. Ook dat heeft wel wat. Alleen zou ik uit oogpunt van vermindering van de uitgaven in de gezondheidszorg ervoor willen pleiten dat er wat zorgvuldiger gepland wordt: geen ziekenhuisdag als er niet meer dan een enkel onderzoekje vooraf gedaan hoeft te worden waarvoor een dagdeelbezoek aan het ziekenhuis voldoende is. De zgn tweede opnamedag moet er weer een voorafgaand onderzoek gedaan worden, wederom is de fysieke aanwezigheid slechts nodig voor een uur hooguit anderhalf. Dus zit Luuk weer thuis gewoon zijn eigen dingen te doen ipv ongemakkelijk zijn tijd doorkomen in een ziekenhuis.

Een van de voordelen is dat Luuk nu zelf de foto's kan bekijken van ons minivakantietje aan boord van onze zeeschouw. Vrijdag zeildobberend naar Schiermonnikoog. Daags erna bijna platgeslagen door een supervlaag, die ik gelukkig zag aankomen. Het ging dus goed. Zondags op fok het Lauwersmeer op. Veel natuurgenieten, luieren, zonnen en lezen. Het nieuwe grootzeil staat nog steeds niet naar onze zin: vouwen en plooien waar het niet moet. De stand van de rakbanden verbeteren lukte nog niet met het onstuimige vlagerige weer van afgelopen weekend. En hoe lang na de medische ingreep bij Luuk we weer aan volop zeilen toekomen durven we nog niet in te schatten. We zien wel.

Een mini-impressie daarvan in het bijgevoegde webalbum:
https://picasaweb.google.com/lh/sredir?uname=elsWeerlicht&target=ALBUM&id=5604863235695362257&authkey=Gv1sRgCMTB6cnZ1r24bA&feat=email

Opmerkelijk dat we op het wad geen zeehonden zagen, doch wel eentje in de visserijhaven van Lauwersoog, die vol ligt met kotters van stakende garnalenvissers.
EEN ANDERE ZEEHOND ZIEN WE NOTABENE OP HET LAUWERSMEER, je gelooft je eigen ogen niet. Toch is het zo. In het Oude Robbengat.

Behalve die zeehond is er veel fraais te zien op het Lauwersmeer in het voorjaar. De broedende zeearenden hebben we nog niet in het vizier gekregen vanaf ons luwe pankerplekje vlakbij de wadende en grazende paarden en koeien; met overvliegende zwanen en ganzen; het geluid van de koekoek en het zicht op een geel strand wat met de kijker talloze blanke runderen blijkt te zijn. Kortom: altijd anders en vooral genieten.

Wat luwte

In tegenstelling tot alle andere jaren zijn we al dagenlang met mooi weer bij huis in plaats van op het wad. Waarom? De harde frisse wind lokt niet, ook al komt die uit de goede hoek om 's middags heerlijk in de kuip van de zon te genieten in een geul(tje) met afgaand water. Het bij huis zijn geeft voordelen die nu zwaarder wegen dan de voordelen van het aan boord zijn. De luwte van het huis op 'ons als zodanig ervaren landgoed' geeft bewegings- en gastvrijheidsmogelijkheden. En dat heeft ook wel wat.

Allerhande klusjes worden in alle rust gedaan, zoals vensterbank verven, onkruid trekken, nieuwe letters plakken op de reddingboei, de nieuwe leuvers verwijderen die we aan de kluiver hebben laten zetten. We dachten (hoopten) dat het gemakkelijker zou werken met het strijken van de kluiver. Dat blijkt niet het geval omdat je meer handen nodig hebt om ook de neerhaler te bedienen en nog een stel handen om de fladderende lappen aan de kluiverboom te binden. Van de zeilmaker een aanwijzing gevraagd hoe ze te verwijderen, dat toegepast en al doende een handige manier gevonden om de leuvers vast te zetten en los te wrikken. Nu is het wachten op het moment dat we de (alle?) zeilen weer zullen hijsen. De wind zal eens afnemen en als het goed gaat de gevoelstemperatuur toe. Deze week zal er mogelijk toch nog gezeild kunnen worden.