Op ieders welzijn

Moeders met Kerst

De Kerstperiode vermaken we ons met divers jong.

Eerste kerstdag lukte het om mijn moeder een paar uur haar verzorgingshuis uit te krijgen voor een lichte kerstmaaltijd bij ons thuis.

Een onderneming voor haar.

Geslaagd.

Gedateerd

Veertig jaar verstreken tussen de foto's links en rechts.

Evenals voor de foto's:

we hebben er heuglijk bij stil gestaan.

En wij niet alleen.

WinterWelvaart

Oh kom er eens kijken hoe mooi het in Groningen stad is. Randstedelijk Nederland staat stil op vol besneeuwde wegen en hier is het prachtig langs de oevers van der Aa. Lopend vanaf het Scheepvaartmuseum, waar de opening plaats vond onder het genot van gluhwein, begaf de groep zich getooid met fakkels naar de Hoge der Aa. De kraampjes en de schepen met hun schippers staan er klaar. Het hele weekend. Wij zijn er nu al, ons programma is zo vol de komende dagen dat we er anders niet meer aan toe komen.En dat zou jammer zijn van de gemiste mooie plaatjes.

van 1914

Mijn moeder is 96 jaar geworden vandaag. En gelukkig nog zeer bij de tijd

Met een plantjes namens haar IJmuidense jeugdvrienden: het echtpaar Suus en Frans Nieman-Hofman

Pakjesavond

Het grote kinderfeest hebben we gisteren gezellig gevierd. Een week eerder toen het weer nog niet zo bar slecht was, is Sint al door Garmerwolde gekomen. Met achtergebleven pakjes zijn we, een klein stukje te voet met zak op de rug, naar het dichtbij wonende stel kleinkinderen gegaan. Sint en Pieten mogen wat ons betreft weer naar huis, tenminste als het lukt met al die stakingen in Spanje. Met de boot door binnenwateren gaat niet. Stel je voor dat het schaatsijs beschadigd wordt. De wegen zijn glad en het spoor is niet te vertrouwen. Wellicht blijven ze nog een nachtje in Nederland en vinden we morgen onverwachts nog wat in onze schoen. Lisanne heeft vast lekker geslapen in haar nieuwe pyama.
En Jesse, die nog geen benul van Sint, Pieten en pakjes heeft, heeft ons verrast met een geslaagde demonstratie: oefening-kruipen.Tom weet hoe laat het is inmiddels, hij kent de voordelen van het decemberfeest als je vier stel grootouders hebt. Het maakt niet uit of het echte zijn of niet. Zoals Cruyf zei, elk nadeel heeft zijn voordeel.
De pakjes zijn echt genoeg, letterlijk en figuurlijk.

Vlucht door het ijs

De vastzittende veerboot was niet de enige die niet bereikbaar bleek voor hulpboten. Het bevroren water maakte ook de schrijfster onbereikbaar die een week in haar eentje zou verblijven op de woonboot die afgemeerd ligt op een onbewoond eilandje, Senneroog, in de geul die van Dokkumer Nieuwe Zijlen leidt naar het Lauwersmeer. Ze had hulp nodig van een verwarmingsmonteur, het (drink)water binnen was bevroren en de verwarming deed het niet meer. De oplossing kwam per heli. Ze haalden haar van de boot af en laten de boot bevroren en wel achter.

Hoor de bevindingen van schrijfster Ester Naomi Perquin op http://www.vpro.nl/eenkamerinhetverleden.nl en zie de helivlucht http://weblogs.vpro.nl/eenkamerinhetverleden/category/podcast/feed/

Vraag ik me dus af of de leidingen in die woonboot nu verder bevriezen of dat ze (van wie is de boot?) toch kans zien iemand daar te krijgen, zonder heli, om anti-vorst maatregelen te nemen. Anders zinkt de boot straks. Komt de eigenaar dan ook bij Pauw en Witteman vertellen dat er een x-bedrag is uitgeloofd om erachter te komen waardoor de boot tot zinken is gekomen, zoals Wubbo Ockels over zijn watermakende 'Ecolution'? Maar ja, dat is een heel ander verhaal.
http://www.schuttevaer.nl/nieuws/actueel/nid14850-ockels-ecolution-tot-zinken-gebracht.html

Monnik vast

December nog maar net begonnen, het vriest hard en sneeuwt lichtjes. En de krachtige oostenwind doet er nog een schepje bovenop en blaast het water van het wad. Gevolg: veerboot Monnik vast nabij pier Schier. Gedwongen overtijen tot er weer voldoende water is. De reddingboot is stand-by. Dat moet een warm gevoel geven.

Zie links naar verslag KNRM en een mooie luchtfoto van RTL (met dank aan Lammert Kwant, die me hierop attendeerde)
http://www.knrm.nl/30waar_wij_zijn/10reddingstations/lauwersoog/06reddingrapporten/?TheArticle=16371&hm=3

plus mooie luchtfoto waar schip lag in onderstaande link
http://www.rtl.nl/components/actueel/rtlnieuws/2010/12_december/01/binnenland/veerboot-vast-groot2048.jpg

Reis door het waddengebied

Noteer alvast voor 2011 thuis voor de buis: Reis door het waddengebied.

Bron: met dank aan Ulco, zie volledig bericht 24 nov op http://www.waddenzee.nl/

Vanaf zaterdag 8 januari is de zesdelige serie Reis door het waddengebied te zien. Deze serie reist van het Nederlandse waddengebied in noordoostelijke richting naar het Duitse en Deense waddengebied en kijkt naar verleden, heden en toekomst van de Wadden, de bewoners, de flora, fauna en de cultuurgeschiedenis.

Reis door het waddengebied is vanaf zaterdag 8 januari 2011 wekelijks om 18.00 uur op Nederland 2 te zien (NCRV).

Maatwerk

Storm uit zuid-zuidwest.
Het begint toevallig op de dag dat wij naar Stavoren zijn om een verloopstukje bij de voorstag te laten vernieuwen bij tuigerij de Groot. Dat hadden we afgesproken met standhouder Henk de Groot, waarmee we op 'de beurs', de Klassieke Schepenbeurs, ook in gesprek komen.Ons probleem, de punt van de sprenkel moet door het oog aan het uiteinde van de voorstag als de mast naar beneden (of omhoog) gaat. En dat knelt, is te nauw, sinds de voorstag vorige winter vernieuwd is en er nieuw soort eindbeslag op zit. Gevolg, er komen nu al vleeshaken in het stukje staaldraad dat om het kousje van het verloopstuk zit dat aan het nieuwe eindbeslag gekoppeld wordt vanwege de maststrijkvoorziening ( de foto rechts, oude situatie met oog aan eind voorstag, waarin sprenkel wel paste)

Hoe lang gaat dat goed?? Voor Henk geen probleem. Kom maar langs, zegt hij. En dat hebben we dus gedaan. In hun grote loods aan de Kooijweg wordt het verloopstukje wordt ter plekke vernieuwd en het puntje van de sprenkel afgerond en een millimeter verjongd.


Dat onderdeel is weer klaar voor komende vaarseizoenen. Waar een beurs al niet toe leidt.

Beurs

We wilden zaterdags al, maar het regende in Groningen dus, gingen we zondag naar de Klassieke Schepen Beurs. In Enkhuizen. Al jaren zijn we niet op botenbeurzen geweest, wat hebben we er te zoeken? Nu een zeilmaker. Er zit, na 33 jaar, slijtagescheurtjes in een baan bovenin daar waar het zeil altijd samen geknepen wordt bij het opdoeken door het zeilbandje. Tevens de strook die het vaakst zonlicht vangt als we in weekenden en vakanties te laks zijn om de huik erover te doen. En dat stukje is dus na circa 1881 dagen gaar. Reken maar na: 33 jaar x 57 dagen (per jaar globaal 5 weken + 10 weekenden= 35 +22 dagen).
Op de beurs staat ook de zeilmaker waar ons tuig vandaan komt, zeilmakerij Molenaar. Uit Grouw. Nou is Grou dichterbij voor ons dan Enkhuizen. Dus waarom dan naar de beurs. Voor de kans op ontmoeting, je hoort en spreekt nog eens passiegenoten. (Zoals Marianne van der Linden, de schrijfster van de gedegen artikelenserie in de Spiegel der Zeilvaart over nodige kennis bij wadvaren.) Of leveranciers. Hoor je Jaap Jongsma, van zeilmakerij Molenaar, in een interview zeggen dat een zeil gemiddeld zo'n jaar of tien meegaat. We kijken elkaar eens aan. We doen er al drie keer zo lang mee en nog zijn we er blij mee, Nou moet ik er wel bij zeggen dat de stiksels al veel eerder verteerd waren door weer en wind, al diverse winters is het tuig teruggeweest om na te laten kijken op kapotte stiksels. Ook zelf hebben we in zomervakanties naald en draad wel ter hand moeten nemen om na een forse bui met wind loslatende stiksels te naaien. Maar sinds de overlap van banen met een zigzagsteek vernieuwd zijn bij 'Molenaar', opdat er geen priklap effect ontstond, was ook dat ongemak de laatste jaren over. Het (tr)ouwe zeil staat en oogt in onze ogen prima en laat zich goed trimmen. Inmiddels zijn we toch naar Grouw gegaan en met 'Molenaar' in gesprek over een nieuw grootzeil. Donkerglimmendglibberglabberdoek. Weliswaar iets lichter om te hijsen. We hebben een offerte in het verschiet op basis van de oorspronkelijke maten. Volgens hun recente opmeting moet het zeil behoorlijk uitgerekt zijn. Dat scheelt nogal in onze 'beurs'.

Uitzwaaien Eemshaven

1 nov 2008 schreef ik dit stukje met bovenstaande foto's in mijn blog:

Zaterdag zwaaiden we Harald Busser uit in de Eemshaven. Harald leerden we in 1979 als 7 jarige kennen aan boord van het hoogaarsje, 't Brune Wiif, met zijn ouders en broer Olaf, destijds net als wij met ons gezin vakantie houdend op het Duitse Wad. Inmiddels is hij kapitein/reder van twee schepen: de Lotus en Lelie. Met de laatste lag hij een ochtend in de Eemshaven, we zijn even 'op de koffie' geweest met Knol's koek. Hebben het schip bekeken en bemanning aan het werk gezien. Boeiend, vooral de kok. Na het losgooien en uitzwaaien werden wij staande op de handelskade vanaf het water gadegeslagen door een zeehondje. Duidelijk eentje die iets lekkers van mensen verwacht. We hadden niks te bieden, behalve terug kijken.

Afgelopen vrijdag 29 okt '2010, belt zijn vader Rob, dat er iets ernstigs is gebeurd. HARALD IS OVERLEDEN in Thailand, thuis bij zijn Thaise vrouw als ze niet aan boord mee is met hun nog jonge geadopteerde zoon Robbie. De overstroming daar, in combinatie met stroom is hem fataal geworden: elektrocutie. En naar wij later hebben vernomen, ook zijn 16 jarige stiefzoon. Triest, in triest. We leven mee, al is het nu op afstand, met de naasten van Harald. Maandag 8 nov is de crematie van hem en zijn stiefzoon in Thailand, Ayutthaya. Twee jaar geleden waren we met de familie Busser bijeen op de Vliehors onder feestelijker omstandigheden, Rob hertrouwde. Die dag maakte ik bijgaande foto van Harald en zijn Thaise vrouw, Peeraya. Zeer verdrietig nu te moeten vaststellen dat de dag aan boord bij Harald in de Eemshaven de laatste keer is geweest dat we dit blije, bruin getinte, bruisende jonge leven hebben gesproken. Hij had nog zoveel voor zich, deze jongen die zo van water hield, van stromend water, waarvoor de basis is gelegd zeilend op het wad. Nu bevoer hij de kusten als kapitein-reder. De wereld lag voor hem open. Gezin in opbouw. Onvoorstelbaar erg is dit verlies voor zijn familie, zo onverwacht, zo ... ik heb er hier geen passende woorden voor. Harald is 38 jaar geworden. Wij zullen hem niet vergeten.

Kleinkinderen

Minke is 3 jaar

Jesse

draagt nu al een helm

en allen hebben het gezonde kleurtje van week Tenerife overgehouden. Zie link webalbum onderaan het blogstukje 'Top"

Top Tenerife

Het is een top onderneming geweest, een week met compleet nageslacht in een (riant) huis tegen berghelling aan de toeristische kust op het vulkaaneiland Tenerife. Fenominaal uitzicht, heerlijke temperatuur, eigen zwembad. Auto's ter beschikking om naar het vulkaanlandschap te gaan, door de wolken te rijden of naar het bijna continue zonbeschenen strand te gaan. Voor elk wat wils, van pril (7 maanden is Jesse, onze jongste kleinzoon) tot 67 jaar. Natuurlijk is een week tekort, maar ja, al die hard werkende ouders met jonge of schoolgaande kinderen hebben niet meer tijd. Zijn wij, pensionado's beter af, nu? Hun vrij besteedbare tijd komt nog als gezondheid en financiën meezitten. Alleen hebben zij tegen die tijd al meer gezien en gedaan op en van de wereld dan wij op die leeftijd. Wat zullen zij gaan doen als ze er aan toekomen om bijvoorbeeld een mijlpaal als 40 jarig huwelijk te vieren? Zouden ze met hun eigen nageslacht naar de maan gaan voor een week? Om daarna in het aanleunappartementje van hun dan inmiddels hoogbejaarde ouders samen een digitale reis maken naar de goede oude tijd op aarde? 3D te ervaren op een groot flatscreen verwerkt in de muur van de kamer.


We zijn teruggekomen met een heerlijk gevoel en een vracht aan foto's. Onze dochters ook met het foto-maak-virus zijn besmet. Het kost dus even tijd om dat te 'verwerken'. Mijn moeder heb ik een dag na terugkomst een paar snelle papieren printjes kunnen laten zien. Meeleven doet en vindt ze geweldig.

Naschrift 31 okt 2010: Het is Luuk gelukt een webalbum te maken met een selectie van 10% van de beschikbare foto's. Knap staaltje.
http://picasaweb.google.com/lh/sredir?uname=luuk.knol&target=ALBUM&id=5533092093049202049&authkey=Gv1sRgCLfLgdnuiK-Wcg&invite=CPe24Z4N&feat=email


Rutland House Tenerife

http://video.aol.ca/video-detail/rutland-house-tenerife/3608764748

Als het goed is kun je via deze link een video zien van 'ons' huis op Tenerife.

Wadvaarders angst

Verbaasd lees ik in de Volkskrant (07okt2010) een subkop bij een artikel van Eileen Ros: ‘De laatste bemande vuurtorens op de Waddeneilanden dreigen hun wachters te verliezen. Dit tot angst van veel wadvaarders’.
Volgens een bestuurslid van de vereniging Wadvaarders bestaat er angst voor de tijd dat vuurtorenwachters niet meer met het blote oog vanaf de Brandaris (Terschelling) en vanaf de vuurtoren van Schiermonnikoog de bewegingen van hun bootjes op het wad kunnen zien. Mijn verbazing komt vooral voort uit het feit dat Wadvaarders een vereniging is van mensen die zich er op voorstaan dat ze vrij en verantwoord het wad op gaan. Goed voorbereid dus. Bovendien met de hedendaagse navigatieapparatuur en communicatiemiddelen is het een fluitje van een cent om nog beter voorbereid van wal te steken en onderweg op de hoogte te blijven, dus waarom angst?

Dat neemt niet weg dat ik mij wel omstandigheden kan voorstellen waarop het prettig is te weten dat er iemand zit te letten op schepen die door het steeds veranderende zeegat moeten varen. Zee op of zee af. Niet te verwarren met wadvaren. Ook kan ik andere redenen bedenken waarom het panoramisch meekijken vanaf de vuurtoren wenselijker is dan het oog gericht houden op diverse beeldschermen, waarbij natuurlijk veel buiten beeld blijft. Dat de vereniging Wadvaarders bang is om buiten beeld te blijven dat wil ik geloven. Niet evenwel dat veel wadvaarders angst hebben om het wad op te gaan zonder ‘meekijker’. Of het moeten eenmaal-per-jaar-Wadvaarders zijn.

Wad strijd

Najaarswedstrijd RPB Wsv Lauwerszee "WEERLICHT' met vlnr Fred Licht, Luuk en Els Knol (-Licht) en Joske Hoomans(-Knol)

Zaterdagochtend in Lauwersoog grijs en druilerig, met een waarschuwing voor stevige wind 5-6 Bft en uitschieters tot 7 Bft uit ZO-Z. Niet aantrekkelijk om daarvoor je bed uit te komen voor een zeilwedstrijd op het wad. Maar ja, we hebben de Jaarwisselprijs 2009 -zelf als naam 'de Uitdager' meegegeven- te verdedigen, dus 'moeten' we wel. Uit voorzorg worden twee reven gelegd, waarvan een voor de start er al uit gaat. Windrichting overigens niet verkeerd dat scheelt heel wat gebeuk in de golven met een wind tegen stroom situatie. Niet vanwege het weer, maar door diverse omstandigheden, ontbreken een aantal serieuze tegenstanders in de strijd, waaronder de belangrijkste: zusterschip 'Gossiemijne'. Als op het laatst blijkt dat Siger Bos met zijn nieuwe schokker 'Blue Bird' op weg naar Lauwersoog ergens op een plaat is blijven steken, blijven er maar drie concurrenten over: twee Westerdijk schouwen (10m 'Tante Sien' en 9m 'Jan van Dijk') en de schouw 'HORUS'. Een makkie? Nou niet dus. Het startsein komt voor ieder onverwacht eerder dan verwacht volgens GPS-tijd. We zijn net bezig ons te verwijderen van de startlijn om 'positie' te kiezen, gaan snel overstag en starten bij toeval als eerste. Edoch, volgens het startschip, dat in de startlijn ligt, gaan we niet door de beoogde startlijn al gaan we tussen de omschreven boeien door. Verwarring alom. We moeten tegenstrooms terug en zien de andere drie halve wind met stroom mee snorrend en bruisend verbij gaan. De "HORUS' zelfs met kluiver en waterzeil erbij. Een nieuwe uitdaging voor ons. Inhalen. Onze klaargelegde kluiver komt er snel bij. Het loopt soepel stroom mee. De eerste, 'Jan van Dijk' hebben we snel te pakken want die zeilt ondertuigd en buiten de sterkste stroom. Maar voor de andere twee moeten we meer moeite doen in het volgende tegenstroomse kruisrak. En daar zullen we het van moeten hebben, tactisch varen. En dat levert zienderogen resultaat op. Al gauw liggen we op een kruisende ramkoers met het zwaardere zusterschip 'Tante Sien'. We wijken, spannend voor beide partijen, haarscherp achter ze langs, en blijken bij de volgende slag al voldoende voorsprong te hebben opgebouwd om voor ze langs te komen zonder dat ze echt hoeven uit te wijken. Een lichte euforie maakt zich van ons meester, maar we zijn er nog lang niet. We varen met handicapformule en we dienen een behoorlijke voorsprong op te bouwen om te kunnen winnen. De wad strijd gaat voort. De van Schiermonnikoog komende veerboot werkt mee en draait keurig achter beide strijdende schepen langs de haven van Lauwersoog binnen. Door het uitstromende water van de spuisluizen zijn we noordelijker weggezet dan ons lief is, we halen de boei O1 niet en moeten nog een extra slag maken. De ander 'gelukkig' ook. Door naar het oosten kan de kluiver weer bij. Ronden als eerste gijpend de SMW 1 paal en steken voor de wind de geul over naar de O5. Zien tot onze schrik dat we een fout dreigen te maken, we naderen de (rode) O4 ipv de (groene) O5. Weer gijpen en koers herstellen. "Tante Sien' gaat rechtstreeks, maar we blijven voor. Een tweede ronde volgt, het tij is inmiddels aan het kenteren, de vloedstroom komt op gang. Andere tactiek. Met een oog op de stroomrichels en een op de dieptemeter varen we op het randje van de ondiepte. Het loont, we lopen verder uit. Als we voor de tweede keer aan het kruisrak moeten beginnen is de wind een fractie zuidelijker geworden, dus gunstiger om wat langere slagen te kunnen maken over bakboord. Niet gunstig genoeg om de kluiver te laten staan. Weer zo uitkienen dat we de stroom zo optimaal mogelijk benutten. Dat lijkt bij ons beter te lukken dan bij de meest zichtbare achtervolger, want we lopen gestaag uit. Ondertussen zien we in het bovenin het grootzeil meerdere scheurtjes in een baan ontstaan, tja het tuig is van 1977. Vrees voor een fatale scheur tijdens deze wadstrijd is er niet. En het seizoen zit er voor ons op, dus voort. De vlagen lijken minder te zijn geworden. Het laatste rif gaat eruit. De kluiver kan weer bij na de passage van de O1. Nog een stukje naar het oosten met stroom mee. En dan een pittige eindspurt tegenstrooms scherp aan de wind de ondiepe hoek zien te vermijden. Op ons horloge om zeven minuten over half twee worden we afgeblazen door het finishschip.Circa negen minuten later volgt 'tante Sien'. Is het tijdsverschil genoeg?? Dat wordt rekenen als we terug zijn in de haven. Samen liggen we in de sluis, opgetogen gezichten en praat over en weer over de gestreden strijd. Later blijkt dat wij het inderdaad hebben gered. Het rare gedoe rond de start is vergeten, de uitdager heeft gewerkt. 's Avonds is er bbq in het clubhuis met het mooiste uitzicht. De nieuwe energie wordt eruit gesprongen op de muziek van de ophitsende band KOI.

Webalbumpje met videofragment van band: http://picasaweb.google.nl/elsWeerlicht/101002NajaarsraceRPBBbqfeestElsJoskeLuuk?authkey=Gv1sRgCNycjtzvhoHw4wE&feat=directlink

Jachthaven Schiermonnikoog in

Hoogstwaarschijnlijk voor de laatste keer, dit jaar, hebben we de jachthaven Schiermonnikoog met een bezoek vereerd. Er staat zaterdag een stevige NW wind, het is springtij en inmiddels een uur voor hoog water als we de sluis uitkomen. Alle boldergaten in de sluismuur verdwenen in het hoge water. Ondieptes oversteken is dan geen punt voor een boot met 80 cm diepgang. Slechts de fok ligt klaar, voor het geval dat ....! De kluiverboompunt wordt direct op de witte toren gemikt, de motor doet zijn werk, het buiswater ook. Luuk, bijna onzichtbaar in zijn zeilpak, staat in die natte zilte stroom spetters te sturen. Ik geniet veilig droog vanachter het kajuitschot van regenboogkleuren die niet alleen zichtbaar zijn boven Schiermonnikoog maar ook bij elke buts buiswater. Naarmate we dichterbij het eiland komen nemen de golven af en daarmee de nattigheid. De gele A tot en met E tonnetjes (route van Jafanka-Harm) zijn goed te zien. De zon is tegen de voorspelling in geheel verdwenen, het voelt koud in de wind. Iets eerder dan de twee charters van de sluislichting voor ons lopen we de haven binnen. Zij hebben de veerbootroute gevolgd door de Glinder. Het strekdammetje aan de oostkant is zo goed als uit het zicht verdwenen. Hier en daar steekt nog een puntje boven water uit, goed zichtbaar omdat er een of meer wadpietjes op zitten. We hebben 'geluk', we mogen liggen aan het eindstuk van de meest zuidelijke steiger. Vrij zicht de havenmond uit, met enige verbeelding is het net alsof je op het wad ligt, je ziet het water komen en gaan. Het mooiste blijft nog altijd de uren rond de laagwaterkentering. De huidige grillige patronen van de waddenbodem zijn weer in je brein opgeslagen, het komende water maakt het zichtbare onzichtbaar. Je weet niet hoe het er de volgende keer uit zal zien. Ander tij, andere tijd.

De regen valt vaak die middag, de meeste vogels zien we het beste op de plaat in de vogelkijkhut bij de Westerplas. Schuilend onder de overkapping bij de enige supermarkt treffen we bevriende dorpsgenoten. Ze zijn en blijven goed gemutst, tegen de regen. Wat moet je ook anders als je een weekend een huisje hebt gehuurd met kinderen en kleinkinderen om een heuglijke mijlpaal te vieren. Het wordt wel even droog nog. Gelijk met het lage tij valt er even niets. Gelukkig. Happy hour. Voor de verandering in het genoeglijke kajuitje bij Hein en Ant aan boord, die met hun tweede boot 'Castor' de haven van Schier wel kunnen bereiken. Waarna tijd om gezamenlijk het onveranderlijke dagmenuritme van Hotel van der Werff weer eens te gaan proberen. Ook al weet je vantevoren wat je krijgt opgediend, het valt er goed in, de gezellige drukte en de wachttijd om aan de beurt te komen zorgt daar wel voor. De prijs is aantrekkelijk. Uitbuiken kan lopend terug. Ook dan is het droog.

Deze zondagochtend is het stil, windstil. Net op tijd op de been om het havengeld te betalen voor half elf. De eerste boot is alweer vertrokken, die zal als laatste bij de sluis aankomen met deze wind. Het water komt weer springhoog. Het wad stroomt ongemerkt vol. De forse verhoging van het havengeld dit jaar is op last van de gemeente, zei havenmeesteres Tjitske. Tja.

Wad stroom gat

Voor liefhebber link naar bijbehorend webalbum. Reacties welkom: elsweerlicht@gmail.com
http://picasaweb.google.nl/elsWeerlicht/10092223OnverwachteOnrustEls?authkey=Gv1sRgCIrh2K_ypIb-NQ&feat=directlink

Varen we al zo lang op het wad en hebben nog nimmer een woest kolkend gat in het stromende water zien ontstaan. Het overkomt ons afgelopen donderdag. Uitermate rustig weer, geen rimpeltje op het water. De stilte 'achter' (westkant van) de Engelsmanplaat waar wij die middag het anker uitgegooid hebben voor de nacht wordt verstoord door werkzaamheden van het betonningsvaartuig Waddenzee. De ene boei na de andere wordt uit het Smeriggat gelicht, schoongespoten en weer terug (of beter) gelegd. Het lijkt erop dat de werkzaamheden doorgaan tot ver na bureautijd en het is vlak bij ons 'plekje' dat ze ook voor anker gaan. Wat nu? Hier weg. Het kan nog. Dus einde middag, samenvallend met einde laagwater scharrelen we met de eerste vloed tussen de banken van het Smeriggat langs de zeehondenbanken in de Holwerderbalg naar het Friese Wad met de bedoeling een plekje voor de nacht te zoeken dichter bij het wantij van het Wierumer wad. De, niet al te sterke wind, zou in de zuidhoek blijven. Het betonningsvaartuig Waddenzee had die dag ook boeien van de Holwerderbalg en het Friese Wad verlegd meldt 'de toren' dus onze kaart- en gpsgegevens zijn achterhaald. Geen probleem, er is dan geen helder zicht, genoeg om met het blote (bebrilde) oog drie boeien vooruit te zien. Rustig op motor varend, stroom mee, drijven we gezellig aan de zeehonden voorbij langs de zeer recent bijgewerkte betonning. Even lijkt het dat we over het zand schuren, nabij HB 7, de voortgang blijft erin. Aan het eind gaat het mis, bij de HB 3 schuiven we pardoes tegen een bank(je?) op, de boot draait abrupt. Aan stuurboord kolkt het water voor en achter om de inmiddels dwarsopstroomliggende boot heen. Dat hebben we eerder meegemaakt. Gewoon kwartiertje geduld, het water komt op en boot kan zijn koers vervolgen, denken we. Niet dus. Loskomen betekent nu tegen een volgende bank drijven, met nog woestere waterbewegingen aan de ondiepe kant. Met verbazing zien we herhaaldelijk gaten ontstaan in het wild bewegende water, kolkgaten waarvan we de diepte niet kunnen zien. Ontelbare draaikolkjes en stroomrandjes. Ondertussen is het overal om ons heen een verstild landschap, olieglad spiegelend water, hier en daar een nog bankje zichtbaar, een zeehondenkop en een zon die wazig en kleurend zakkend is. Steeds dichter komen we bij een boei die in de andere geul, FW, ligt doch niet de boei is waar we heen zouden moeten, de scheidingston HB 1-FW. Rustig gaan kokkerellen is er niet bij. Ons lot is geduldig een wijntje inschenken en onze ogen uitkijken.

Vroeg of laat zal er voldoende water staan boven de grillige ondergrond waarna we verder kunnen richting kust en rust. Koken, eten, lezen en 's nachts bij volle maan droogvallen. Je zou er haast voor wakker blijven.

Helm

Het is kennelijk van deze tijd dat baby's een plat achterhoofd krijgen omdat ze niet meer op hun buik- of op de zij mogen liggen in de wieg. Om wiegedood te voorkomen. Gevolg is dat er nu steeds vaker kindertjes zijn met een plat achterhoofd. Dat wordt op consultatieburo's gesignaleerd en door een fysiotherapeut thuis gemeten. Voor het kind een half jaar is nog eens gemeten. Indien volgens bepaalde normen 'te' plat dan wordt een helm aangeraden. Zodat sommige hoofdjes dwangmatig weer worden bijgevormd tot een mooier bolletje als het kinderhoofdje nog te vervormen is. Onze jongste kleinzoon, Jesse, is een van de 'slachtoffers' van rugligging. Gelukkig heeft hij er nog geen weet van en draait en lacht hij ook met helm op. Voor ouders is het lastiger.

't Zielhoes in Brandpunt

Van Lammert Kwant, wadloopgids vernam ik dat een filmploeg van Brandpunt TV olv. Aart Zeeman een reportage heeft gemaakt over de perikelen rond Noordpolderzijl. Centraal: 't Zielhoes, de voormalige visafslag en het multifunctionele gebouw dat er voor in de plaats moet komen, alle rechtszaken, de camping ... etc. De uitzending is zondag 19 sep. 2010 geweest op Nederland 2. Brandpunt TV

Twitter van Aart Zeeman: "Repo voor 2e Brandpunt afgerond. Koppige strijd van klein café aan het eind van de wereld, in opstand tegen de vaart der volkeren".

20 sep toegevoegd:
UITZENDING GEMIST ? Kijk op http://player.omroep.nl/?aflID=11446046

en start het beeld, verschuif het schuifje tot circa 26 min en bekijk de laatste 10 minuten. (met dank aan Georg Schmitz)

Bij de foto's: Wie 't Zielhoes en Noordpolderzijl kent of de uitzending zag herkent Geurt Busser de waddenschilder op foto links en uitbaatster Gea van der Schoot op foto rechts. Beide gemaakt op 20 augustus 2010.

In de uitzending bleef de vraag onbeantwoord wie het voor het zeggen heeft in Noordpolderzijl en waarom de huidige uitbaatster er uit zou moeten van de gemeente Eemsmond. Er is heel wat voor te zeggen om het 't Zielhoes als zodanig te laten bestaan als historisch nostalgisch bruin café (stukje Wereld erfgoed) ook al zal er, volgens wie eigenlijk, elders op het terrein wat aangepast moeten worden naar huidige maatstaven om geld in het laatje te krijgen. Wederom: van wie eigenlijk? Als het gebied dan zonodig geëxploiteerd moet worden dan kunnen er ook wel excursies, met overnachting, naar Rottumerplaat georganiseerd worden vanuit Noordpolderzijl. Een geschikte groepsaccomodatie staat er al jaren. En schipper Louis de Jong wil met zijn 'Boschwad' wel varen. 'Plaat'gasten heen, wadlopers mee terug of omgekeerd. Met begin en einde in 't Zielhoes, het allerlaatste huiskamercafe van het Noorden?

Een omissie dat er geen luchtfoto van Noordpolderzijl in het overigens fraaie fotoboek "de Wadden onbewolkt' staat. Hoe komt het dat ze vanuit de lucht het smalle geultje naar het kleinste getijdenhaventje van Nederland over het hoofd hebben gezien? (klik voor het boek op label 'naslag artikelen').

Meer over Noordpolderzijl? Klik op het gelijknamige label hieronder.