Droogvallen kan nog

Laatste Nieuws (Bron: http://www.waddenzee.nl/)
27.05.09
Waddeneilanden steeds warmer
Door: www.omropfryslan.nl

Het wordt steeds warmer op de Waddeneilanden. In het jaar 2100 is het er drie maanden per jaar 25 graden of warmer. Dat bleek dinsdag tijdens een conferentie 'Het wad verdrinkt' in Groningen. De verhoging van de temperatuur zou het einde betekenen voor het ecosysteem in de Waddenzee.

Het waterpeil stijgt deze eeuw met 1,30 meter. Daardoor zal een deel van het Wad 'verdrinken'. Gevolg is, dat de platen in zee verdwijnen waardoor er geen zeehonden en vogels meer op kunnen rusten of fourageren. Ook wadlopen kan dan niet meer.

(Toevoeging Els: zullen onze achterkleinkinderen geloven dat wij nu nog kunnen droogvallen en over de zeebodem lopen? We moeten de foto's maar goed bewaren voor 'later'.)

Wad manieren

Een mens kan op zeer verschillende manieren het wad en/of de waddeneilanden beleven. Deze beelden geven slechts momentopnamen weer, gemaakt binnen 24 uur wad tussen Lauwersoog en Schiermonnikoog. Door de eeuwig durende afwisseling van weer, wind en getij blijft het elke keer spannend: hoe zal het zijn? Genieten en/of afzien? Deze 24 uur was het vooral genieten van rust en ruimte, zowel bij hoog- als bij laagwater, overdag en 's nachts al begon het vrijdag 22 mei nogal onstuimig en koud de zaterdag was een van intense blauwe lucht en brandende zonnestralen. De haven van Schier leek op afstand dicht 'bemast', op het wad lagen her en der wat vrije vaarders geankerd voor de nacht. Een nacht waarop het water stilletjes verdween en even stil weer kwam.

Vanaf de wal

Een op het oog prachtige zeildag, althans zo lijkt het op Hemelvaartdag in Friesland langs de IJsselmeerkustplaatsjes. Het is prachtig om te zien al die zeiltjes en bootjes. We hebben het met eigen ogen waargenomen rondrijdend met mijn moeder om haar horizon weer even te verbreden. Haar eigen actieradius met rollator is niet zo heel ver, je wereld wordt klein met het dagelijks vaste beeld vanuit een kamer in een verzorgingshuis. Gelukkig blijft haar interesse in het wereldgebeuren groot en wordt gevoed door het TV scherm. Helaas komt daarmee veel kommer en kwel haar kamer en brein binnen. Geen wonder dat ze volop geniet van een dagje rondgereden worden door een zonovergoten voorjaarsschoon wisselend landschap van weilanden en water, met oplevende herinneringen aan vele goede vitale huwelijksjaren op eigen kajuitboot 'Oogje in't Zeil', zeilend door Friesland en op het IJsselmeer. En het heeft kennelijk zo moeten wezen dat we vandaag bij toeval ook nog mijn broer Ronald en zijn zoon zien wegvaren bij Makkum. Dankzij de mobiel komt het nog even tot een ontmoeting.

Het was voor ons niet de enige verrassende ontmoeting die dag. In Harlingen staan we met de auto op de kade in de Willemshaven te kijken bij de sloepen die te water worden gelaten in verband met de HT sloepenrace van de volgende dag. Voor ons stopt ook een auto en laat daar nou een ons heel goede bekende jonge vriend uit stappen die we zijn levenlang al kennen... Mattijs Buurman. Hij roeit mee

Voor een kleine foto-impressie van de dag 090521 rondrit Friesland m Mam c Els

Strijd

Zaterdag hebben we een fantastische zeilwedstrijd in de Rond en Platbodemklasse gestreden op het wad: de Voorjaarsrace van de Wsv Lauwerszee vond plaats onder onverwacht geweldige omstandigheden. De regen stopt in de voorafgaande nacht en begint pas in de namiddag weer tijdens de prijsuitreiking. Bij het opstaan 's morgens zien we een verrassende blauwe lucht, tijdens de race wakkert de Z-ZW wind aan tot 4-5 Bft met vlagen van 6 in plaats van de voorspelde inkakking tot 2-3 waar onze zeilvoering (en rating), grootzeil, fok en grote kluiver, op gebaseerd is. Gevolg een overtuigd schip en hard werken om de boel onder controle te houden. Er is hard en om het hardst gevaren. In een van de vlagen waarbij het water door het gangboord spoelt verschuift mijn bij de hand liggende fototoestel op het achterdekje tegen de bolder. Gevolg: het batterijklepje springt open, batterijen rollen weg. Shit, ik kan geen foto's meer maken, terwijl Gossie zijn pas gestraalde en schone onwaterschip grotendeels laat zien, ik heb mijn handen vol aan eigen schip. Het was behalve een sportieve strijd ook een mentale strijd, de rivaliteit is groot tussen een aantal deelnemers. Het veld bestaat deze keer uit zeven boten, waaronder drie 10m Westerdijk zeeschouwen, een Kok schouw, twee aken en een grote nieuwe schokker (van Siger Bos). Wij zijn overigens met WEERLICHT wel de oudste rot in dit deelnemersveld, we varen al zo'n dertig jaar hier mee in de Voor- en Najaarsrace. Qua gemiddelde leeftijd van de wedstrijdende bemanning aan boord van de R&P vloot zijn we onderhand beslist de oudsten, en het meest geëmancipeerd, twee vrouwen aan boord, wij halen met zijn vieren gemiddeld 55+. De andere bemanningen zullen gemiddeld hooguit op 50 of minder uitkomen. Die constatering maakt de overwinning nog zoeter na een inspannende en enerverende race op de stromingen en ondiepten van de Zoutkamperlaag en in het Oort. Bij de start troeft Tante Sien en Geertje ons af, al zijn we ditmaal te spreken over onze start. Dat is vaak slechter. Ons 'zusterschip' Gossiemijne vaart nu tergend genoeg bijna driekwart van de race voor ons. De rest zit al snel achter ons, hoever weten we niet eens, zo druk hebben we het met onszelf. Uiteindelijk finishen we als eerste, zo'n 30 seconden voor Gossiemijne. We zijn moe, beremoe, maar zeer blij met onze overwinning als UITDAGER.

Brak

Zaterdag zijn we voor het eerst de sluis doorgegaan dit jaar, het wad op. Helemaal naar Schiermonnikoog, op de fok. We waren lui, moe of worden ouder, we hoefden niet zo nodig het hele zeil te hijsen voor het 'oversteekje' dat we 40 jaar geleden als hele onderneming zagen. Over Brakzand. Het liep tegen hoog water en het hield niet over. Niet meer voor te stellen dat je daar een veerboot tegen komt zoals in de jaren 70 nog wel het geval was. We zijn toen zelfs bijna overvaren, stuurloos omdat de motor van onze mooie eikenhouten Pluut van destijds op een onzalig moment uitviel. Ons nageslacht van 0 en 2 jaar lag voorin te slapen, slechts knielend kon je erbij, nooit snel genoeg als het had gemoeten, slechts tijd voor een schietgebedje. Het liep goed af, de veerboot kon nog ietwat uitwijken. We hebben een nieuwe motor in de Pluut laten zetten. En die boot twee jaar later toch maar verkocht aan die ene gegadigde die ook verliefd werd op het scheepje toen hij het zag. Overdracht op 30 april met prachtig mooi weer, het werd een hele lange mooie zomer, de schouw was in aanbouw. En de Pluut liep zeilend vol, zo uitgedroogd waren de naden toen de koper er na maanden voor het eerst mee ging zeilen.

Afgelopen weekend: verslag als webalbum, zie 090509-11 1e wadwknd Schier, nacht Smeriggat ©els

In de haven van Schier mochten we afmeren op onze voorkeursplek, met zicht op de uitgang en staken voor het eerst een stekker in het stopcontact: ja, we hebben een walstroom voorziening laten aanleggen en de kans gegrepen de spiksplinternieuwe vaste acculader uit te testen: wat een genot, 's avonds leken de lampjes helderder te branden. Volgende aanschaf een koelkast? Of eerst een verwarming? Worden we dan toch havenliggers omdat we aan de stekker 'moeten' of blijven we het wad met zijn eigen stroom verkiezen. Geankerd. Na een haven nacht zijn we meestal toe aan een nacht 'buiten', zo ook nu. We dreven windloos de haven uit op moederdag en zouden wel zien. De beloofde wind uit N-NO kwam. Met een toch nog lekker windje kwamen we die middag met afgaand water nog net schrapend over het Wierumer wad. En zetten het schip aan de grond 'achter' de Engelsmanplaat, beschut dachten we. Een vergissing, de zeedeining spoelde die avond door het zeegat het Smeriggat in, bonkend en stotend kwamen we los en in de ochtend iets milder weer vast. Of we zijn na het winterseizoen het geschommel op de golven niet meer gewend of het water was roeriger dan we verwacht hadden met N-NO 5-6. Ondanks vroeg de kooi in waren we niet uitgerust de volgende dag. En knapten een uiltje in de kuip terug in de haven, eigen box, lekker in de luwte.

Gemengd Mannenkoor Garmerwolde

Vijftien jaar bestaat 'ons' koor met de dubieuse naam al, we zingen maandelijks ons hoogste lied in Dorpshuis de Leeuw onder leiding van dirigente Djoeke de Boer. Een koor met geweldige mannenstemmen erbij en gevoelige vrouwenstemmen. Dat er veel creatievelingen onder zitten die eigen teksten kunnen maken en ten gehore brengen hebben we op de viering van het 15 jarig bestaan weer ervaren. Hannie Havenga spant de kroon, zeer verdient kreeg zij onlangs een lintje, een zeer veelzijdig en sociaal mens. Met Hannie 'is een klein dorp groot'.

090508 Viering 15jr GMKGarmerwolde © elsknollicht

UITDAGER. Hannie is ook een waterliefhebber, ze hebben (afgekeken?) ook een 10m Westerdijk zeeschouw gekocht zo'n 9 jaar geleden, 'tante Sien' gedoopt, liggen ook in Lauwersoog. Zaterdag binden we de strijd weer aan, in de voorjaarsrace. Strijden is niets voor Hannie, daar is ze te aardig voor, dat doet haar man Harm Jan, zonen, schoondochter en dorpsgenoot/zeiler Ton Bouchier Europees en Ned.kampioen Sailhorse. Wij bemannen met Joske, opgegroeid aan boord, en steigergenoot Joop Roozenburg, geen platbodemzeiler. We zullen zien wie er met ons als schenker van de UITDAGER (de jaarwisselprijs) nog meer aan de start verschijnen, hoe de wind waait en stroom staat. Als het maar niet regent, daar heb ik de pest aan.

Voor de liefhebber: link naar foto's van de Najaarsrace: http://www.lauwerszee.nl/plaatjes/najaarsrace2008/index.html

Wadvaarders: lid af

Luuk heeft zijn lidmaatschap opgezegd van Wadvaarders. Uiteraard niet zomaar. Sinds de oprichting 20 jaar geleden hebben we ons nauw en actief bij de vereniging betrokken gevoeld en getoond. Ieders betrokkenheid en open communicatie wordt sinds een paar jaar niet meer getolereerd. Achter zo'n (communicatie)beleid staan we niet. Wij behoren niet tot de zwijgende en zwijmelende leden. Wadvaren blijven we, we passen op het wad, doch het trotse Wadvaardersgevoel van weleer is voorbij. Waarom? http://www.site4us.nl/LuukKnol/Adieu/Schokkend.htm
De laatste paar jaar is een honderdtal leden al verdwenen, onopvallend, ze betalen gewoon niet. Enkele andere doen het open en duidelijk, doch worden niet verwerkt in de ledenadministratie. Het bestuur is niet aanspreekbaar. Het wordt tijd dat de vereniging zelf weer vrij en verantwoord wordt.

Voor wie dat wenst nog meer achtergrond informatie: http://www.site4us.nl/LuukKnol/index.htm
En zie in januari 2007 Berichten 64 het Redactioneel en mijn Column

Wip wap, vreugde en droefenis, pijlers

Een week lang zijn we vermaakt door drie logerende kleinkinderen, gelukkig met de moeder, onze oudste dochter, erbij want anders kwamen we handen te kort. Zie webalbum: Meivakantie'09 met dochter(s) en kleinkinderen De oorsponkelijke wens was om te gaan waddenhoppen, mogelijk ook een keer droogvallen, doch twee nachten aan boord met zijn allen en overdag rond en op het Lauwersmeer leerde al snel dat dat iets te hoog gegrepen was. Zeker als het af en toe regent en ook koud is/wordt. Met de wip wap in de haven en de ballenbak bij het Booze Wief zijn ze wel even zoet, maar je moet er toch bij zijn. Dus de pakkelarij weer ingepakt en op huis aan gegaan. Natuurlijk eerst langs Pieterburen, de zeehondencreche. Aanschouwen lachende Leni in levende lijve met blauwe bril in het haar (handelsmerk?), alsmede vele zeehonden. De creche krijgt steeds meer de allure van een toeristische attraktie, de entreeprijs is verdriedubbeld in een paar jaar, ijs en spijs is in een blokhut op het terrein te koop en kinderen gaan bij enige mensendrukte het liefst zo snel mogelijk naar de zandbak in plaats van naar die suf liggende beesten te kijken tussen allerlei benen door.

Oost west, thuis best
Van huis uit en bij huis kunnen we beter uit de voeten met z'n allen. Als het droog is wordt er met wat zand en water gespeeld, als t nat is doen we wat anders, leggen bezoekjes af en gaan stad in voor het kopen kinderschoenen. Koninginnedag wordt ingepland voor een bezoek aan de dierentuin in Emmen. Het zou een heerlijke dag geweest kunnen zijn ware het niet dat ook onze dag overschaduwd werd door de berichten die we hoorden via de autoradio op heenweg: niet te geloven welk drama zich op datzelfde moment voltrekt in feestvierend oranje Apeldoorn. Je moet jezelf dwingen om gewoon de dierentuin in te gaan met de kinderen, beloofd is beloofd. Het is niet uit te leggen aan hen.

Hoe vreugdevol is nu de ontdekking van Minke die haar eigen schaduw ziet,
(h)eerlijk onwetend van de schaduwkanten die het leven ongetwijfeld voor haar ook in petto heeft. 's Avonds zitten we gekluisterd aan de buis. Het gebeurde in Apeldoorn valt niet mee. Er zijn veel slachtoffers. Ik heb diep respect voor de kracht die 'onze' koningin overbrengt ondanks ook haar eigen schok en verdriet. Ze weet troostrijke woorden over te brengen voor de buis. Duizendmaal beter dan de balkenbrij van Balkenende. Helaas, ondanks de media aandacht van nu voor dit drama, er blijven naasten achter met een dagelijks confronterende leegte. Ook Pieter van Vollenhove kan dit niet voor ze oplossen met slachtofferhulp. Het geeft hooguit wat ruggesteun, erg nodig lijkt me.

Een andere vorm van hulp heeft het huidige bestuur en nieuwe redactie van Wadvaarders nodig. Het moddergooien in de Wadvaarders Berichten 72 leidt niet tot vrije en verantwoorde wadvaart, integendeel. De bejubelde bruggenbouwer heeft zelf de pijlers van de brug in drijfzand gezet. En nu klaagt zijn opvolger dat hij last heeft van verzakking. Nee geef mij maar harde banken, zoals Simonszand, daar kun je tenminste blijven staan, uit welke hoek de wind ook waait.