Juli jarigen

Wij zijn op vakantie als Lisanne 1 jaar wordt en een dag eerder haar halfbroertje Tom 8 . Ze zijn dan inmiddels ook verhuisd. Hoe het huis er leeg en fris geverfd van binnen uit ziet weet ik inmiddels maar al te goed, maar hoe het er bewoond en feestelijk met verjaarsbezoek zal zijn, tja dat horen en zien (op foto's) we pas na terugkomst. Dat we er niet bij zijn vinden we best wel jammer, want de andere kleinkinderen zijn er dan ook, maar ja, het is niet anders als je wilt bootje varen en liefst een eindje weg, naar Denemarken. Dat kost tijd. Lange dagen, met twee hoogwaters bij daglicht, dat kan opschieten over het Duitse wad. Mits het weer meewerkt. En de wind natuurlijk. En die gaat uit het Noord Oosten waaien. We zullen zien wat het wordt. Als het erg regenachtig wordt of winderig ga ik me verlekkeren door de foto's van mijn voortijdige verjaardagviering te bekijken (via webalbumlink op eigen weblog?), wie weet zelfs op mijn echte verjaardag. Als we daarvoor maar niet een haven in 'moeten'.

Je hoort nog nader over ons vaarverloop. Wanneer? Geen idee waar we internet aan boord 'treffen'.

Bijna een eeuw er tussen

Drukke klusweek, winderig, ook soms zonnig en dan gelukkig toch een middagje tijd om beschut in de tuin te zijn/zitten: een oppasmiddag, kon Joske zelf klussen in hun nieuwe huis. Verhuizing einde van de maand. Gelijk mijn moeder gevraagd of ze met de deeltaxi ook wilde komen, nu kan het nog, straks zijn we op vakantie met de boot. Alleen jammer dat er vaak zoveel tijd verloren gaat met wachten op de deeltaxi. Bovendien vermoeiend en lastig voor mensen op leeftijd. Het weerhoudt ze ervan om vaker op pad te gaan. Ik vind het toch elke keer bijzonder als we met vier generaties bij elkaar zijn, sprongen van zo'n dertig jaar. Als mensen steeds ouder worden kan ik me voorstellen dat er wel meer dan eens zes generaties bij elkaar kunnen zijn, met tussentijd van twintig jaar bijvoorbeeld. Neemt niet weg dat het verschil tussen de jongste en de oudste daarmee niet relevant groter wordt, bijna een eeuw zoals tussen Lisanne en mijn moeder. Beide doen dutjes overdag, beide in de luiers, zo gaat dat kennelijk. De een heeft toekomst, de ander leeft bij de dag. Beiden zullen zich over tien jaar deze heerlijke middag niet herinneren, wij hopenlijk wel.

Net zoals de (voortijdige) viering van mijn verjaardag, onlangs. Luuk maakte er een webalbum van vanmiddag: zie 090605 Els 65-De Lauwer en Waddag 090608

Poepegat

Afgelopen zaterdag zouden we de Garnalenrace varen, van Lauwersoog over het wad naar de Eems. Bij gebrek aan tegenstand zijn er geen platbodems van start gegaan en hadden wij opeens een nieuwe keus: actief of lui. Wat te doen? Eerst maar eens de dieselvoorraad op peil brengen, is dat maar vast gebeurd voor de vakantie. De tanktijden in het weekend zijn marginaal, 's morgens voor 12 uur. De drukte rond het middaguur bij de sluis (HW 14.45 uur) en de, ondanks de zon, frisse wind deed ons snel een oppertje zoeken achter het vogeleiland om relaxed te wachten totdat de drukte zou afnemen. Dat laatste was een vergissing, het werd steeds drukker, de boten groter en de wachttijd langer. Dus uiteindelijk ons ook maar in het gewacht gestort. Gevolg dat we pas na de kentering op het wad terecht kwamen. Toch maar oostwaarts met slap windje mee ondanks het al afgaande tij. Zon in de kuip, voortgang af en toe geen meter, al hadden we wel een zeilgevoel. Omdat je op deze manier nergens komt na verloop van tijd toch maar een doel bedacht, droogvallen in het Poepegat, voorbij de verboden gebieden. Dat werd dus toch nog even een stukje motoren er naar toe in het dikst van de tegenstroom, het wad begon hier en daar al droog te vallen, de eerste zeehond zagen we liggen bij een 'defensiepaal'. Duidelijk eentje die bescherming zoekt. Het tij was al zover gevorderd dat we de boot op een geschikte plaats (geen verboden gebied, geen steile rand) en manier (kuip naar zonkant) aan de grond hebben laten lopen. Waarna we ons lekker hebben geïnstalleerd in de kuip met kussens, kijker, boek en bier. Dat laatste voor het eerst gekoeld uit een koelbox, die koelt op 6 volt, alleen als we motoren. Experiment voorlopig geslaagd. Het werd een mooie lange avond, op een naar ons gevoel sterk hellend schip (10 graden). Eigen schuld, we wilden vanwege het uitzicht naar de ondergaande zon vanuit de kuip de lage kant aan de geulkant. En dan heb je kans op dit probleempje door de scheg. We brachten het offer niet voor niets, het uitzicht was mooi. Zagen zelfs een droogzeiler. De nacht die volgde was rustig, ook toen het water weer op kwam en de boot achter zijn anker ging liggen. De zondag begon met een bedekte hemel, de voorspellingen om half zeven waren niet geheel droog, we zijn met het vroege afgaande tij terug gegaan naar de visserijhaven. Aan de politiesteiger vastgeknoopt en de naar buitengaanders gadegeslagen. Een grote catamaran uit Oostmahorn ging naar binnen, was net aangekomen, terug van een jaar naar de Cariben. Een voor ons bekende kleinere catamaran voer uit, op weg naar de Oostzee, voor vier weken, op vakantie. Een ander ons bekend stel kwam ook de sluis uit, even een paar uurtjes zeilen op het wad. Wij zijn naar binnen geschut en hebben geluierd achter anker, de zon scheen weer, brandde zelfs. Afkoeling in het water gezocht. Zal het toch nog gaan zomeren? Voorlopig alleen achter de bomen of bij huis. Als ik thuis ben kom ik tijd tekort om in de tuin te luieren, vreemd?

Wat te vieren

Ik hoop van 't zomer een mijlpaal te bereiken en omdat Luuk en ik op mijn verjaardag met WEERLICHT ergens (Denemarken?) varende willen zijn hebben we afgelopen weekend voor ons nageslacht een gezamenlijk iets georganiseerd, aan het water met ministrandje, met eigen boot, Achterlicht en huur Valk. En waar kan dat beter dan in Lauwersoog, bij de Lauwer. Dikke mazzel met wind uit NO-O, zodat we in de luwte voor de huisjes konden vertoeven, wolken en zon, redelijke temperatuur, slechts een minimaal spatje op een van de dagen en begonnen met een prachtige avond met de WEERLICHT in de schittering van het vollemaanslicht (zie webalbum Rinske Weekend Lauwersoog: verjaardag Oma Els vieren! ) (En webalbum Joske Weekendje De Lauwer juni 2009 ) (Aan mijn eigen selectie voor een webalbum niet toegekomen, Luuk deed het nog net voor onze vakantie, zie 090605 Els 65-De Lauwer en Waddag 090608)



Het heuglijke lange weekend eindigde met een bijna windloze maandag met fraaie luchten in gezelschap van de 'koude tak', waarmee we hebben geankerend bij de Engelsmanplaat. Het kon allemaal niet mooier.

Quizprijs

http://www.ikpasophetwad.nl/NIEUWS.2337.0.html

Bof ik even! Ik weet al een niet-wadvarende familie in ons dorp die naar Terschelling gaat in juli, die kan ik vast blij maken met mijn 'prijs'. Ze passen vast op het wad.

Amelander frisheid

De Pinksterdagen hebben we op het meest beschutte plekje gelegen in de haven van Ameland. Bij laagwater was de beschutting het grootst, diep weggezonken achter de dam. Oh wee echter als het hoogwater was, dan woeien m'n witte haren naar het westen. Tijdens het nachtelijk hoogwater golfde en deinde het dat het een lust was, de boot. Overdag met het meest mooie uitzicht vanuit de kuip over het stukje wa tussen haven Ameland en Friese kust. Het wad zelf vonden we te koud ondanks de strak blauwe lucht. De wind poeierde dagen door uit het N-NO-O. We vonden het wel best zo. Stekker er in, 's avonds nieuw kacheltje aan, ja ja, onze comfortlat wordt hoger gelegd.
Fotoverslag van het Pinksterweekend te volgen in 090529-0601 Pinksterwknd: vica versa Lauwersoog-Ameland c Els WEERLICHT

OUDE SMERIGGAT
Wel waren we op een niet meer zo voor de hand liggende manier naar Ameland gezeild vanuit Lauwersoog. Het tij was ernaar dat je pas 's middags over het wantij kon, dus wat doe je dan 's morgens? Met de laatste ebstroom naar Engelsmanplaat. Zien voor het eerst een grote groep, zeker veertig, zeehonden op de Kuipersplaat. Zal dat volgend jaar verhekt worden op de kaart? We verkennen bij het eerste opkomend de ingang van het niet meer betonde deel tussen het Rif en Engelsmanplaat en scharrelen voorzichtig op motor best een heel eindje naar binnen. Anker uit buiten de zeedeining. En installeren ons voor uren: kijken, lezen, luieren beschut achter het kajuitschot in het zonnetje in de kuip. Zien niks van art.20 bordjes die geplaatst zouden zijn op het Rif om aan te geven dat er meer vrij toegankelijk dan de kaart aangeeft. Zo tegen de tijd dat we de 'toren' horen melden dat het zo'n 55 boven NAP is worden we onrustiger. Het wordt zo langzamerhand tijd om onze tocht zoekend door het oude Smeriggat voor te zetten. We gebruiken daarbij de gps gegevens van de laatste betonning die er heeft gelegen. Het venijn zit in het laatste stukje, ondiep met enkele hobbel. Die namen we bij ongeveer 70+ NAP, het kan ook 75+ geweest zijn. De in het 'nieuwe' Smeriggat voor anker liggende "Krukel' (Inspectieboot van het Ministerie LNV) beschouwden we maar als baken in zee. Stroomrafels wezen erop dat daar het diepe was. Of de 'Krukel de bodem onberoerd heeft gelaten vragen we ons af, zouden ze ook daar inspecties uitvoeren? En wat te denken van een viertal helikopters die met de Pinkster in groepsformatie over de eilanden vloog. Bovendien werden we 2e Pinksterdag nog 'verrast' door een onbehoorlijk laagvliegende helicopter terwijl we voor het wantij op het Friese wad lagen te wachten. Dat ding maakte daarna een rondje boven Holwerd, ging nog lager een rondje maken in omgeving Engelsman- of Kuiperplaat en joeg kennelijk oostelijker wadlopers de stuipen op het lijf, gezien hun vraag aan de 'toren' wat die helicopter daar deed. 'Inspectie' was het antwoord. Onduidelijk blijft dan wat er geinspecteerd wordt, door wie en waarom.

Wij deden onze eigen inspectievaart langs de Holwerderbalg, zagen op fok en stroom voorbijkomend behalve die ene zwemmende zeehond (zie foto) een ontelbare hoeveelheid op de steile bank liggen. Hesen het grootzeil 'om de hoek' en zeilden met ruime wind en zon in kuip met opkomend water westwaarts naar Ameland zonder verder op betonning te letten. Zo stel je je het ideale wadvaren voor. Het beetje stroom dat je na het wantij tegen krijgt mag geen naam hebben.

WADVAREN

Op de terugweg deden we het ook anders dan de anderen. Allereerst voor laagwater uit haven vertrekken om meerdere redenen: 1e laagwater varen tussen droogliggende platen is leerzaam en mooi (in dit gebied zie je resten van Dam van Teding en natuurlijk de onvermijdelijke zeehonden her en der. Bovendien zie je waar je eenvolgende keer wel kunt afsteken en waar beslist niet), 2e bij heersende NO wind heb je nog vlak water terwijl het water al opkomt (dus geen last van tijzee) , 3e tijdens de noodzakelijke tijstop heb je zeker drie uur het wad voor je alleen (overkomende heli's niet meergerekend) voor je verder kunt, 4e er trekt een vlootschouw aan je voorbij na half tij (die allemaal toch te vroeg uit de haven zijn vertrokken en stranden op het wantij). 5e Als de laatste boot anker op gaat en motorend de anderen langs de slingerende geul volgt, hijsen wij het zeil (ditmaal eerst alleen op fok) en zetten rechtstreeks koers naar het Wierumer wad. (Slechts twee keer zat ons een zandhobbel dwars, wat geen probleem is zo lang het water nog opkomt. En dat deed het.). Vanwege de sterke zij- en verderop behoorlijke tegenstroom op en na het Wierumer wad gaat de motor nog bij tot we de diepte bij de Zoutkamperlaag bereiken. Het uit voorzorg vanwege de voorspelde 5 a 6 Bft dubbel gereefde zeil wordt er dan bij gehesen en met bruisende vaart gaan we af op Lauwersoog met het laatste beetje opkomend water. Prachtig varen. We zijn benieuwd hoe het een bevriende cat is vergaan, die gelijk met ons uit de haven van Ameland is vertrokken, westwaarts voor een rondje buitenom Ameland naar Lauwersoog (Zij lagen om half vijf geankerd op het Lauwersmeer, wij om half acht. Hoewel vaartijd dus ongeveer gelijk, wij ankerden circa drie uur voor het wantij, zijn wij gegeven deze omstandigheden wel veel langer onderweg geweest. Zonder last van zeeziekte).

Noordpolderzijl en waddenbureaucratie

Niet alleen Noordpolderzijl, ook de waddenbureaucratie dient uitgebaggerd te worden. Het 'Haagse' ontdekt het opnieuw. Evenals 10-20 jaar geleden wederom kreten in de pers zoals Mes in raden en commissies over wadden Het curieuze meest noordelijke getijdenhaventje van Nederland, Noordpolderzijl, figureert op dit moment als druppel die de waddenbureaucratie doet overlopen. Lees en zie de lijdensweg op http://home.planet.nl/~kwant017/achtergronden/achtergronden1.htm En dan te bedenken dat we er niet zijn met het mes zetten in raden en commissies. Wat doen we dan met 'Europa", waar de onzichtbare beslissingen worden genomen die van invloed zijn op het waddengebied en nog verder van huis: wie is gebaat bij 'de Wadden op de Werelderfgoedlijst'? Wie wad waar?.