Kleinkinderen

We hebben er de (leef)tijd voor: kleinkinderen. En hebben er veel plezier mee. Ze zitten nog in de ontwapenende leeftijd en onze jeugdigheid wordt weer geactiveerd door hun levendigheid. Vroeger is opeens weer dichterbij, vroeger, zo'n 30 tot 35 jaar geleden, toen ons eigen grut nog onbevangen hun zicht op de hun wereld verkende. Wat herinneren zij zich nog van logeerpartijen bij Oma's en Opa's? Dat is wel in de vorige eeuw.

Van de diverse Opa en Oma dagen een webalbum voor wie het leuk vindt om te bekijken:
http://picasaweb.google.nl/elsWeerlicht/100122InvaloppasVoorMinkeNieuwkoopElsLuuk?authkey=Gv1sRgCNCkvsvzqojAMQ&feat=directlink

http://picasaweb.google.nl/elsWeerlicht/100131SneeuwpretMetDeHoomansJes?authkey=Gv1sRgCIKUheXV9In7Eg&feat=directlink

http://picasaweb.google.nl/elsWeerlicht/10012324LisanneLogeertZaZodgElsLuuk?authkey=Gv1sRgCMaQ2sS8voCZRw&feat=directlink

Wadvaardersvereniging ter discussie

Foto links 1975 waddenjeugd, foto rechts: kieljacht in het slik bij Ameland De vereniging Wadvaarders bestaat 20 jaar. De jaarvergadering wordt sinds het ontstaan gehouden op de laatste zaterdag van januari. Deze keer voor het eerst in het Natuurcentrum Ecomare op Texel. Na meestal wel, zal ik nu niet aanwezig zijn, ik ben niet de enige Wadvaarder die er niet bij zal zijn. Al blijf ik wadvaren telkens weer als een oerbelevenis ervaren, nietig in een immense natuur. Waar in ons polderland kan dat nog? Het ledental loopt terug, zijn wij als indianen van het wad (we laten geen sporen na en verstoren niet) een uitstervend ras? De geleidelijke verandering die gaande is houdt me wel bezig, de vrijheid om te varen maakt plaats voor geleiding, je wordt gezien als indringer op het wad in plaats van een exponent van een zee/wadvarende natie. Moet tegenwoordig geleerd worden hoe om te gaan met de natuur? Kent men zijn roots niet meer? Twee stellingen heb ik voorgelegd aan het bestuur en de ledenvergadering om helder te krijgen waar de vereniging voor staat na twintig jaar:
zie voor volledige brief aan bestuur en leden: http://www.site4us.nl/aktiewadvaarders/brief/Ingezonden%20stuk%20ALV%20Wdv%20jan2010%20Els%20Knol-Licht.pdf

Stellingen

Stelling 1
Naar aanleiding van het benoemen van het jeugdprogramma als ‘het belangrijkste’:
‘Een van oorsprong belangenvereniging die het motiveren van jongere Wadvaarders tot speerpunt maakt is bezig te veranderen in een gezelligheidsvereniging’.

Stelling 2
Naar aanleidng van ‘De nieuwe omslag Berichten 75’
‘Een vereniging die zichzelf na twintig jaar profileert als exoot op het wad verloochent zijn eigen ontstaansgeschiedenis’

Woensdag 3 februari ontvang ik een onbegrijpelijk antwoord van de voorzitter:
Geachte mevrouw Knol,

Bij het agendapunt Mededelingen van de Algemene Ledenvergadering van 30 januari j.l. hebben we uw bericht van verhindering gemeld, alsmede de ontvangst van uw ingezonden stuk d.d. 28 januari 2010 dat zo laat kwam dat het ons geen tijd meer liet voor het formuleren van antwoorden.

Wij achten het beantwoorden van de vragen nu niet meer opportuun nu de ALV
beleid en begroting heeft goedgekeurd en de kascommissie het bestuur heeft
gedechargeerd.

Met vriendelijke groet,
Namens het bestuur,

J. Asselbergs
Voorzitter

Ik vraag me af hoe zo'n voorzitter reageert als je als verenigingslid je vragen ter plekke in de vergadering stelt. Zelfs als je een week van tevoren vraagt waar de voorstellen blijven bij agendapunten over bijvoorbeeld de bestuursverkiezing en over de stille contributieverhoging komt er geen antwoord. Waar nemen de aanwezige leden eigenlijk een besluit over als ze niet geinformeerd zijn?

toegevoegd 5 feb 2010: e-mailwissel met de voorzitter:
http://www.site4us.nl/aktiewadvaarders/brief/Email%20van%20en%20aan%20bestuur%20Wdv.pdf

Schaatsweer

Al kriebelde het wel in de benen, zelf niet op de schaats geweest. Degelijk gewandeld langs Hoornsemeer met Luuk en schaatsers gezien. Naar zeggen van een schaatser die van het ijs kwam is het ijs 'redelijk', wel een groot open stuk midden op het Paterswoldsemeer. Aan de westkant, tussen Kaap Hoorn en wijk veel hongerige watervogels. Bij plaatselijke supermarkt drie broden gekocht voor twee euro en die samen met een zak vol broodkosten, die mijn moeder uit de mond spaart voor de vogels, aan de eenden, ganzen en waterkipjes gegeven. Wat een gefladder en gedoe brengt dat teweeg. Een paar meter verderop krassen schaatsers in kleine getale langs over het wat hobbelige ijs, 'werkijs' noemen ze dat.

Op terugweg naar Garmerwolde vanagf het bruggetje over het Damsterdiep dit sfeervol plaatje geschoten.

IJsschotsen in Zijlriet

Het is in het noorden bewolkt en grijzig afgelopen dagen, de temperatuur rond het vriespunt en soms boven nul. Een geplande bijeenkomst in Noordpolderzijl in het Zielhoes met het bestuur van de Stichting Vrienden van Rottumeroog en Rottumerplaat (SVRR) is een prettige aanleiding om via provinciale weggetjes naar deze unieke uithoek van de provincie te gaan. Ook al schijnt de zon niet zoals in een groot deel van het land wel. Behalve vergaderaars blijken er ook individuele kijkers te komen. 's Middags lijkt het zelfs nog druk te worden: een groep liefhebbers van wad, kou en ijs gaan het wad een eindje belopen onder leiding van de gedreven en ervaren wadloopgids, Lammert Kwant. We zien hoe ze vertrekken, eerst ploeterend door een dikke stuifsneeuwlaag de dijk op, dan de keihard knobbelige kwelder op naar het schotsige wad. Ze zitten nu vast lekker warm thuis na te genieten van hun winterse onderneming.

Havelte

De familie waar ik ingetrouwd ben komt uit Havelte, zowel van vaders- als van moederskant. Ver van de zee. Mijn familie komt uit Amsterdam en IJmuiden, daar zit het zeemansbloed, behalve mijn Opa van moederskant, die had een schildersbedrijf. Vandaar dat ik bootje verven wel leuk vind denk ik. De ouders van Luuk zijn naar Langweer verhuisd, waar hij op Friese grond is geboren en getogen. De waterkant trok hem en zo is het gekomen.
Terug naar Havelte. Een van zijn laatste tante's is overleden, zij is begraven op het kerkhof naast het kerkje van Havelte. Meerdere familieleden zijn daar te vinden, behalve haar man ook haar zoon Luuk, een van de vier naamgenoten van 'mijn' Luuk, te jong overleden door verdrinking tijdens de reis van zijn leven in Nieuw Zeeland. Samen met zijn vriendin.

Het voelde mooi om daar op het kerkhof stil te staan bij de geschiedenis van naasten in je leven. Stil en wit om je heen, bruisend van binnen vanwege de vele gedachten die ook door het hoofd spoelen. Het is vandaag 14 januari, de sterfdag van mijn vader, 23 jaar geleden. Na vier dagen binnen zitten omdat het zo koud en guur is buiten hield hij het niet meer, wilde er uit .. en ging zijn auto ontdooien.
Mijn moeder, inmiddels 95 en nog bij de tijd, woont sinds twee jaar in een verzorgingshuis. Het is er vaak te warm en naar buiten durft ze niet met dit weer. Haar tijd komt nog.

Webalbum van de begrafenis van tante Aaltje in Havelte. Foto's: els knol-licht
http://picasaweb.google.nl/lh/sredir?uname=luuk.knol&target=ALBUM&id=5427071618997053201&authkey=Gv1sRgCMHjp9PioNuD1wE&feat=email

Sneeuwkunst

Zoals op de drogere platen van het wad het zand zich tot stuifduinen en mooie vormen laat vormen, zo heeft de sneeuw al stuivend ook weer allerlei tijdelijke kunstwerken laten ontstaan. Vandaag met de zon er een paar uurtjes bij was het genieten op de gemeentegrens tussen Ten Boer en de stad Groningen. Voor ons dicht bij huis. Een loopje over de Stadsweg. Wel koud, zodra je uit de beschutting van de huizen komt voel je de snijdende wind op je wangen. De rest was bedekt. De benen niet voldoende. Niet aan gedacht om een lange thermobroek erbij aan te trekken, of de skibroek. Volgende keer.

Meer foto's op het webalbumpje:
http://picasaweb.google.nl/elsWeerlicht/100112SneeuwpatronenEls?authkey=Gv1sRgCOiklq-crL2pYA&feat=directlink

Bar en lol

Het was bij lange na niet zo slecht en koud als tijdens de sneeuwstorm en ontwrichting in februari 1979, toch deed het er wel een beetje aandenken vanmiddag toen we op weg naar vrienden het (barre) noorden toch maar niet verder gingen. Zie foto's in het webalbum. In de stad, in de luwte van bomen en huizen, was het aangenaam sleeën met Lisanne.

http://picasaweb.google.nl/elsWeerlicht/100110VeelStuifsneeuwLauwersoogOnbereikbaarEls?authkey=Gv1sRgCKqy1Ifrupje5wE&feat=directlink

http://www.weeronline.nl/Europa/Nederland/Lauwersoog/4056679

Voortekenen

De harde wind moet nog komen, als we einde ochtend, 9 jan, een rondje Ten Boer-St.Annen-Thesinge-Garmerwolde rijden. Nu is het nacht en hoor je de wind razen en de sneeuwkristalletjes tegen het raam te pletter slaan. Hoe zal ons noorden er morgen uitzien?

't hoge noorden

Foto's van vanmiddag vrijdag 8 januari 2010 gemaakt tijdens een zonnig ritje in de winterse wereld van Garmerwolde naar Lauwersoog. Zondag zijn er oliebollen te verkrijgen tijdens de nieuwjaarsbijeenkomst van de wsv Lauwerszee in het clubhuis 't Roode Hooft. Alleen de weergoden zijn van zins er een koude noordooster tegen aan te gooien, zodat van rondwandelen langs de oevers van het Lauwersmeer of langs de waddendijk waarschijnlijk niet veel terecht zal komen, vrees ik. Vandaar deze eerste verkenning onder gunstiger omstandigheden in het gebied dat ons zo vertrouwd is.

Waarheen

Waarheen gaan we in 2010?



En hoe kunnen wij en ons nageslacht de wadden beleven in 2030? Lees en denk mee.


http://www.waddenzee.nl/fileadmin/content/Dossiers/Natuur_en_Landschap/pdf/Rijkezee_Streefbeeld_2030.pdf