In het Reitdiep ontstond zelfs een konvooitje van vier schepen. Wij waren wel de enige zonder stuurhuis die de kou bleven trotseren. Niet eens verkleumd dankzij vele lagen warme winterkleding, eieren met spek weggespoeld met warme chocolademelk met een scheutje rum, bereikten we tegen zessen onze vaste ligplaats in de haven van Lauwersoog.
Naar huis, gehaald door Joske. Vrijdags
terug. In luwte van loods met een aangenaam zonnetje al het touwwerk en de stagen aan mast bevestigd. Voor het eerst gebruik gemaakt van de mastenkraan om mast omhoog te laten zetten. Het zelf lieren leek ons niet zo slim met het al ontregelde hartritme van Luuk. Het kost een paar cent, maar dan staat de mast zonder problemen. Douwe, de havenmeester, heeft het vaker gedaan. 's Avonds weer naar huis, wilden bij de opening van de 10e foto expositie van de Fotogroep in Garmerwolde zijn. Er hangt ook een wadfoto van mij bij. Ik ben 8 jaar lid geweest van die groep.
terug. In luwte van loods met een aangenaam zonnetje al het touwwerk en de stagen aan mast bevestigd. Voor het eerst gebruik gemaakt van de mastenkraan om mast omhoog te laten zetten. Het zelf lieren leek ons niet zo slim met het al ontregelde hartritme van Luuk. Het kost een paar cent, maar dan staat de mast zonder problemen. Douwe, de havenmeester, heeft het vaker gedaan. 's Avonds weer naar huis, wilden bij de opening van de 10e foto expositie van de Fotogroep in Garmerwolde zijn. Er hangt ook een wadfoto van mij bij. Ik ben 8 jaar lid geweest van die groep. Het weekend weer inschepen. Het zou droog blijven. Koud, zonnig, straffe wind uit noord-noordwest. Tij gunstig voor vaart naar Schiermonnikoog, eenvoudig zonder inspanning, op motor. De haven van Schier was redelijk bezet dit Hemelvaartsweekend. Of de inmiddels jaarlijkse 
circustheaterdagen daar een rol in spelen vraag ik me af. Helaas kunnen /mogen we niet meer afmeren op ons favouriete plekje in de haven. Aan de zuidkant van de eerste steiger. Die plek wordt door het nieuwe havenbewind (jammer genoeg) gereserveerd voor grotere platbodems, die door hun groot- en hoogheid ook voor anderen het uitzicht op de havenmond en het leeg- en weer vollopende wad belemmeren. Nu schikken we ons als 2e ligger aan de 2e steiger in ons lot en (oh wee, ook wij) steken de stekker in het stopcontact. 's Avonds zoemt het electrische kacheltje zachtjes. In combinatie met de petroleumlamp wordt het echt bijna te warm aan boord. Rust, eindelijk. 
circustheaterdagen daar een rol in spelen vraag ik me af. Helaas kunnen /mogen we niet meer afmeren op ons favouriete plekje in de haven. Aan de zuidkant van de eerste steiger. Die plek wordt door het nieuwe havenbewind (jammer genoeg) gereserveerd voor grotere platbodems, die door hun groot- en hoogheid ook voor anderen het uitzicht op de havenmond en het leeg- en weer vollopende wad belemmeren. Nu schikken we ons als 2e ligger aan de 2e steiger in ons lot en (oh wee, ook wij) steken de stekker in het stopcontact. 's Avonds zoemt het electrische kacheltje zachtjes. In combinatie met de petroleumlamp wordt het echt bijna te warm aan boord. Rust, eindelijk. 
Zondag vertrekken we drie kwartier voor HW uit de haven, hijsen slechts de fok en steken praktisch linea recta over naar de haven van Lauwersoog. Er staat water genoeg volgens 'het boekje'. De straffe NW 5-6 zorgt bovendien nog voor enige extra verhoging. Verbazen doen we ons over de vraag van de schipper van Heffesant, die dagelijks op het wad zit, via de marifoon aan de toren: hoe laat is het hoogwater? 'De toren' antwoord ook nog beleefd.
Terug in eigen box genieten we lekker na. Het (wad)varen lijkt als vanouds vertrouwd, zelfs de vragen aan 'de toren'.
