Rottumerplaat

Eerste impressie van een vrijwillige werkdag op Rottumerplaat. Voor meer zie iets lager: Twee webalbumlinks. Zes paar handen vulden en leegden manden. Zo ontstaan ophaalbare hoopjes. Het kadaver lieten we liggen. Het gele gevaarte gaat mee naar huis met Catrientje.

Webalbumlink: https://picasaweb.google.com/elsWeerlicht/110322WerkdagSVRRRottumerplaat?authkey=Gv1sRgCI27_YOuj4iMCw&feat=directlink

2e webalbum 'Ongerept?' :

https://picasaweb.google.com/elsWeerlicht/110322DetailplaatjesVanRottumerplaat?authkey=Gv1sRgCJ_c6emwj5qsVA&feat=directlink

Klik hieronder op het blauwe label Rottumerplaat, scroll, en lees hoe beide vorige keren is verlopen.

Regelmaat

Als het resultaat van de derde poging met een stroomstoot (electro cardioversie) beklijft is de hartslag van Luuk na een jaar op hol en onregelmatig weer regelmatig. Nu al bijna 24 uur: klop, klop, klop, klop, klop in eenzelfde ritme. Je kan nu een rustige pols voelen en tellen. Met de zegeningen wachten we nog even. Een en ander gaat namenlijk gepaard met een flinke dosis medicatie en bijwerkingen. En het zou mooi zijn als daar wat vanaf kan terwijl het ritme dan goed blijft.

De tijd zal het leren.

In het UMCG is het best toeven als je moet wachten (en wachten moet je altijd tot je aan de beurt bent, een bed vrij is, of voor je uitslagen van bloedonderzoek bekend zijn, tot anesthesist komt etc) in het dagverblijf bij cardiologie. Je kan vanaf het balkonnetje de bedrijvigheid op het binnenplein zien. En wie schetst mijn verbazing als ik opeens mijn schoonzoon (de vader van het berichtje hieronder 'klein leed') zie staan die geacht wordt gymles te geven. Is hij met een groep leerlingen in het kader van 'Week van de Wetenschap" op technische excursie in het UMCG om de ingewanden van het ziekenhuisbedrijf te bekijken.

Klein leed

Onze nog net geen eenjarige kleinzoon is vandaag onder narcose geweest om buisjes in zijn oren te krijgen. Relatief klein leed doch voor een oma die nooit voor een eigen kind, noch met een kleinkind, naar het ziekenhuis hoefde te gaan, behalve om te baren, een nieuwe ervaring. Dochterlief was 's morgens al vroeg met haar jochie naar het Martiniziekenhuis gegaan. Ik kom pas in beeld als ze bijna weer naar huis mogen. Stel dat Jesse moet overgeven onderweg in de auto, vanwege de narcose, dan is het prettig als er iemand bij is, die de handen vrij heeft. Het gaat allemaal goed. Ik heb nu gezien hoe Jesse op een dagzaal 'ligt' met jeugdige meisjes, die allemaal daar zijn voor buisjes in de oren. Sommigen voor nieuwe buisjes. Dat kan dus ook het voortraject zijn. Nou ja, zien we dan wel weer. De meiskes waren er wel vrolijk onder. En Jesse begon op een bepaald moment ook weer te lachen toen ik hem een balletje gaf, weer terug kreeg, weer gaf... Leuk spelletje.

Kleinzonen houden me wel bezig. Ben zelfs al voetbalplaatjes aan het verzamelen voor ze. Tom mist nog twee nummers, 200 en 220. Taeke een stuk of wat:
030 046 057 064 087 097 148 166 168 169 175 183 185 212 285 287 299. Dus als je wat hebt liggen en vlakbij woont, geef even een seintje, dan is dat leed ook weer geleden. (en dat is het inmiddels, alles compleet, dank, dank, hoi hoi hoi)

Waddengeleerden 'Op 'n Diek'

Lees ik een inspirerende aankondiging waddensymposium van de Waddenacademie, liefst twee dagen (21 en 22 juni), getiteld 'Op 'n Diek", te houden in Groningen. Het kan niet beter, denk ik: langste dag, op de dijk, waddenbeleving, voor mij dicht bij. Ga ik heen.
http://www.waddenzee.nl/Vooraankondiging_zesde_symposium_Waddenacademie.2644.0.html

Na lezing van de stukken ben ik ontluisterd.

Niks buiten, niks op de dijk. Twee dagen binnen op lokaties in de stad Groningen. Hoe verzinnen ze het .
Ga ik niet heen dus.

Liever ga ik dan het wad op, mischien ben ik dan al wel varend op vakantie, of liggen we ergens droog op het wad aan de natte kant van de Diek.

GRONINGEN

Zelf geboren in de stad Groningen uit ouders die begin 2e wereldoorlog hun geboortegrond (Amsterdam en IJmuiden) verlaten hebben om hier een nieuw bestaan samen op te bouwen voel ik me 'stadjer', maar geen Groningse in de zin dat ik de taal spreek.

Ontdekte deze nieuwe (2011) site en vind het leuk om de link te plaatsen op mijn weblog.

http://www.staatingroningen.nl/

Transdisciplinair

‘ Het waddengebied; de omstreden toekomst van een culturele erfenis’,
5e Waddenlezing georganiseerd door de Waddenacademie

Lezing van drs.Otto Knottnerus, freelance historisch-socioloog
7 maart 2011, 20.00 uur tot 21.30 uur in de Kanselarij (Fries Museum),
www.waddenacademie.knaw.nl

Bij bovenstaande aankondiging lezen we:
'Als we de toekomst van het waddenlandschap willen veiligstellen, dienen we de bewoners en gebruikers van het gebied in onze besluitvorming te betrekken. De wetenschap kan daaraan alleen bijdragen als men zijn ivoren toren wil verlaten, als men discussies met het publiek durft aangaan, als de taal van de wetenschap aansluit bij de vragen van de mensen. Dat lukt niet als we alles willen meten, tellen en terugbrengen tot vaste kaders en toetsbare doelstellingen. Wat we nodig hebben meer dan alleen een interdisciplinaire aanpak: een transdisciplinaire werkwijze, waarbij wetenschappers luisteren naar het publiek en hun kennis aan de samenleving ter beschikking stellen.

Dat vergt creativiteit, maar ook de moed om de gebaande paden te verlaten. Is de wetenschap daartoe bereid? "

Mijn vraag: is de politiek daartoe bereid?

Ook nieuwsgierig naar voorwaarden voor transdisciplinaire kennisoverdracht?
Lees het betoog van drs. Lucas Derks 2000
http://www.sociaalpanorama.nl/articles/Trans.htm

Een verslag van de lezing van Knotneris stond 8 maart 2011 in het Friesch Dagblad: http://www.frieschdagblad.nl/index.asp?artID=54030

Waterdicht

Zaterdag hebben we in Lauwersoog op het droge geoefend met allerhande navigatieapparatuur. Je moet immers leren omgaan met al die apparaten aan boord waarop je je zelf en sommige anderen kunt zien varen. Bovendien, nu je binnen navigerend kans loopt zeeziek te worden, moet je toch op zijn minst aan het thuisfront of erger de reddingsmaatschappij, kunnen aangeven waar je bent. Zo exact mogelijk. Anders vinden ze je niet. Wat een ellende brengt dat varen toch met zich mee. Mijn conclusie is dat de meesten tegenwoordig het beste thuis kunnen blijven met hun apparatuur, daar is het droog, daar blijft de stroom, daar word je niet zeeziek, daar is het veilig. Als iedereen thuis blijft hebben wij de ruimte en dat lijkt me wel wat op het wad.

Voor ons is het varen op het wad zonder de meeste van al die apparaten nog geen probleem gebleken. Halverwege vorige eeuw gingen we zonder (bb-)motor, zonder kajuit, zonder marifoon, zonder metertjes, zonder mobiel, zonder laptop, zonder buienradar, zonder wifi ...het water op, het avontuur tegemoet. Nu doen we dat met enige ervaring. Willen niet meer zonder kompas, getijtafel, marifoon, dieptemeter, mobiel en hand gps. Het avontuur neemt af. Tja, zo gaat dat.
Na de gezellige en leerzame workshop weten we ook dat we stroomvretende en/of niet waterdichte laptop's of gps-sen beter gelijk overboord kunnen zetten, sorry, thuis kunnen laten. Ze doen het immers niet als je ze het hardste nodig hebt. Natuurlijk valt het allemaal wel een beetje mee, maar toch: we zijn nu een gewaarschuwd mens. Overigens: de hier geteste apparaten zijn van het goede soort gebleken, ze doen het nog steeds.

Meer zien van de workshop? Kijk op onderstaande link

https://picasaweb.google.com/elsWeerlicht/110226WorkshopGpsPcAisWifiEtcInTRoodeHooftLauwersoogElsKnolLicht?authkey=Gv1sRgCMSBtsab8em22gE&feat=directlink

Zie het filmpje van de waterdichtheidtest in webalbum van Kees Barlagen:
https://picasaweb.google.com/lh/sredir?uname=kees.barlagen&target=ALBUM&id=5578806444382914385&authkey=Gv1sRgCLKlkqPBsJDxQg&invite=CMLvlIwI&feat=email