Test

test. Blogger heeft wat veranderd. Of Google, ik weet het nog niet. Om gek van te worden. Inmiddels dag later en na veel trial en error weer een stapje verder, het zal wel weer wennen. Hinderlijk om via zoektocht weer op eigen blog terecht te komen om stukjes te plaatsen. En dat omdat 'browsers' elkaar niet ondersteunen, lees ik ergens. Nu is het me gelukt, maar weet ik die weg over een paar dagen nog? Heb deze week eerst andere dingen op het programma staan, waaronder de boot zeilklaar maken. Daarover later meer, als het mee zit op het blog terug te komen.

Texel

Donateurs van de Stichting Vrienden van Rottumeroog en Rottumerplaat hebben zaterdag een dagje uit op Texel beleefd. Aanleiding is de top, met licht, van de oude Kaap die op Rottum stond tot 1977. Al jaren staat die top als 'licht van troost' bij het Schipbreuk en Juttersmuseum Flora (http://www.juttersflora.nl/). Er zijn stemmen die zeggen dat de top eigenlijk teruggeplaatst zou moeten worden op de Kaap. Maar ja, wie zal dat betalen in tijden van bezuiniging en hoe overtuig je de beheerder van het Juttersmuseum, Jan Uitgeest, ervan dat de top beter af is op Rottumeroog. Daar heeft hij, terecht zijn twijfels over, zeker nu de huidige Kaap alweer bijna zelf omvalt. Daar heb je geen Bleeker voor nodig, dat doet de natuur zelf wel.
Jutter Jan is goede vriend van de SVRR, hij heeft de donateurs gastvrij onthaald, niet alleen in het museum, maar ook door op een waddentocht te 'trakteren' met de garnalenkotter TX35

Voor een fotoverslag van de donateursdag zie mijn webalbum: 120421 Texel- Donateursdag SVRR © Els Knol-Licht

Daags voor de donateursdag zijn Luuk en ik al naar Texel gegaan om alles op ons gemak te doen en tijd te hebben de vuurtoren te beklimmen, altijd al gewild nog nooit van gekomen. Nu dus wel. Met het zicht troffen we het die middag niet helemaal, al was het al 100x beter dan 's ochtends in de grijze miezer. Het tij was perfect: tegen laagwater, dus veel strand te zien zowel bij de kop van Texel als op de Vliehors van Vlieland. Met contouren van geulen rond droogvallende platen in het Eierlandse Gat. In onze eigen wadzeiltijd sinds de jaren 70 zijn we hier slechts een keer geweest, richting Duitse wad en Denemarken ligt meer voor de hand als we op vakantie gaan. En net als voor de Halligen moet je er bewust voor kiezen als je zo'n uithoek in duikt, het kan nl niet onder alle omstandigheden een pretje zijn. De wind zal maar verkeerd staan ...!

Een andere wens op ons Texelse verlanglijstje is een tocht met 'de Vriendschap' van Texel naar Vlieland kon nu nog niet in vervulling gaan, de boot vaart pas tegen eind april weer. Neemt niet weg dat we nu vast een kijkje hebben kunnen nemen bij de karakteristieke steigerpalen. Die op de Vliehors hebben we met de kijker kunnen zien vanaf de vuurtoren.

De laagwatersituatie bij Cocksdorp hebben we nu ook goed kunnen zien, handig om te kennen, stel dat we hier toch verzeild raken deze (of een andere) zomer. Je kan nooit weten hoe de wind waait. We zullen zien.

Vrij of veilig

De vereniging Wadvaarders staat voor VRIJ en verantwoord varen op de Waddenzee. De Stichting Jachthavens Waddeneilanden gaat voor VEILIG en verantwoord varen op de Waddenzee. Dat blijkt uit de pdf Vaar-wijzer die ze 'over het wad' gaan verspreiden. Hoe precies weten ze nog niet. Zoals ze meer kennelijk niet precies weten. Als beproefde wadvaarder kan ik de volgende aanbevolen gedragsregels van de Stichting Jachthavens beslist niet met elkaar rijmen:

Houd rekening met eb en vloed. Kies zorgvuldig de juiste vertrektijd en profiteer zo veel
mogelijk van de vaak sterke eb- of vloedstroom.
Blijf binnen de betonde vaarroutes.

Als je goed rekening wilt houden met met de stroom kun je er soms veel beter voor kiezen om op ondieper water te varen en dat is meestal BUITEN de betonde routes nl in al die situaties waar je de stroom tegen hebt. Nog afgezien van het feit dat dat soms ook nog eens meer veiligheid biedt doordat je buiten de vaarroutes van de beroepsvaart bent. En het scheelt in motorgebruik. Door zorgvuldig routes 'af te steken' is er veel meer te bezeilen op het wad als er voldoende water staat.

Op http://www.waddenhavens.nl/ kan gekeken worden of er wel plek is in de jachthavens van Texel, Vlieland of Terschelling
(voor diegenen die liever niet op het wad blijven genieten van een vrije en veilige plek).

Met een beetje zoeken op die site kom je ook de 'Vaar-wijzer' tegen.

Nat

Het is koud, berekoud en in de loop van de dag komt de nattigheid ook nog van boven. Dat de boot van onderen nat is geworden (en voorlopig blijft) is gewenst, dat andere niet. Het is niet anders. Het laatste verfklusje aan dek afmaken is er niet meer van gekomen. Andere keer dan maar. De boot ligt in ieder geval weer op zijn vertrouwde stekkie in Lauwersoog. Met kortdurende maar zeer effectieve hulp van twee sterke bootonderhoudplegers hebben we de zwaarden aan de boot kunnen hangen toen de boot nog boven de wal hing. Dat scheelde ons veel rugbrekende toeren, tijd en inventiviteit.

Stad

Joske is jarig en heeft een snipperdag genomen. Kindjes zijn op de creche. Dat geeft de kans om te gaan 'shoppen' met mams in de stad.
Een kadootje, zo'n dag.

Winterkleed

Het voelt wat tegendraads om met de huidige temperatuur het winterkleed van de boot af te halen, toch maar gedaan als bewijs van optimisme: de zomer komt er aan. Door de maartse zomeruitbarsting zijn veel bootjesgekken al van de wijs. Vroeger als anders liggen ze te water, de boten dan. Wij willen ook, al is het stervenskoud en lakken we tegen beter weten in, in de hoop dat het toch glanzend droogt. Zo niet, dan moet het nog een keer. Elke laag is er een, niet waar? De zwaarden zijn allang klaar en doorgehard, evenals al het andere losse lakwerkwerk dat bij huis ligt. Het onderwaterschip ziet er weer uit om door het water te glijden (elke seconde telt, toch?) nadat we er plankrollend onder door zijn gegaan. Ja een mens vindt wat uit om het werk aantrekkelijk te houden. Nu maar hopen dat het woensdag droog blijft als de boot te water gaat. Voor ons wel zo aangenaam.

Paaszonnetje(s)

Koud Paasweekend werd verwacht, het viel allezins mee. Als je je maar aan de goede kant bevindt. En voor ons was dat de zonkant van het huis, uit de wind, met kleinkindjes die eieren komen zoeken bij Opa en Oma in de tuin.

Paaszonnetjes.

Ons kennende is het tafereel verviervoudigd vereeuwigd.