Nieuwjaarswens

Over winteren

Toch even bij de boot wezen kijken van de week. De ergste sneeuwlaag was al verdwenen, het restant schuift overhellend en druipend van het, al zeker 35 winters de boot beschermende, zware dekkleed af.


De struktuur van het nieuwe vaarseizoen is weer in beeld, de Nieuwjaarsconvocatie van de Watersportvereniging Lauwerszee staat vol met data welke, naast de getijtafel, voor de grote lijn van invloed zijn op onze vaarplanning. Nu al is te zien dat er data zijn waar keuzes gemaakt moeten worden. Wie weet gaat de derde keus er mee heen.


Ons raam weerspiegelt niet alleen de actualiteit, ook een stuk (van onze)geschiedenis, rijk aan wadbelevenissen.

Spagaat

Mijn moeder is nu 95 jaar. Ze heeft drie kinderen, vier kleinkinderen en vijf achterkleinkinderen. Gezamenlijk is haar verjaardag gevierd.

Nu ik zelf al een aantal jaren Oma ben begin ik toch anders aan te kijken tegen dochter zijn. De spagaat waar mijn generatie vrouwen in terecht komt is iets van deze tijd: de aandacht moet verdeeld worden naar jong, naar oud, naar eigen en welke vrijheid van keuze heb je dan zelf nog?

Wat doen we deze kerst met moeder? Ik ben ook moeder.
De eerste Kerstdag zijn we uitgenodigd door het gezin van de ene dochter, de tweede dag door het gezin van de andere dochter. Gezellig allemaal. Kan ik daar zorgeloos van genieten als ik niet weet of voor mijn moeder de Kerstdagen niet net even anders zijn dan alle andere dagen dat ze niet uit het verzorgingshuis komt? Gelukkig houdt de Koningin haar Kersttoespraak, dat wil ze beslist zien en horen, dat geeft haar stof tot nadenken. Geweldig voor een 95 jarige. Vrolijk Kerstfeest.

http://picasaweb.google.nl/elsWeerlicht/091206Mam95VieringEls?authkey=Gv1sRgCOaF9YrF7tyJxAE&feat=directlink

Huiselijkheid en winter

De jeugd van de toekomst moet snel watervrij worden. Immers als het waterpeil stijgt moeten ze niet schrikken. En als ze met Opa en Oma mee aan boord gaan is dat ook prettig, al wordt het lastiger ze aan te praten dat ze een zwemvest aan moeten houden, ook al kunnen ze zwemmen. Onze kleinkinderen blijken tot nu toe waterratjes te zijn. Jikke haalde twee diploma's voor ze zes werd, net zo als haar tante Joske. Lisanne, nog geen anderhalf, heeft zelfs al haar eerste 'watervrij'diploma. Veel gedoe wordt ervan gemaakt. Opa's en Oma's waren ook uitgenodigd te kijken. En de koffie was gratis, koekje ook. Dan ga je toch?

Opa doet het zijn hele leven al zonder zwemdiploma en redt zich (tot nu toe) gelukkig wel te water. Benauwd krijgen we het alleen van het scenario als er iemand overboord valt terwijl je voor anker ligt op stromend water. Hopenlijk is het dan warm en telt elke seconde niet.

Voor andere huiselijkheid en winter zie webabum

http://picasaweb.google.nl/elsWeerlicht/091222DecemberSneeuwGWoldeEls?authkey=Gv1sRgCPKrvJ31muqUsgE&feat=directlink

Top klimaat

Nu het buiten opeens wintert lukt het ons net op tijd in huis een top klimaat te creeeren. Nieuwe HR ketel, spouwmuurisolatie en een alles omvattende witte isolerende buitendeken. Nu al voelbaar: warmte op mijn werkzoldertje (ik heb daar vele winters geleden) en in de badkamer. Op onze bescheiden wijze hopen wij bij te dragen aan het hanteerbaar houden van het klimaat in de toekomst.
De 'klimaattop' (kleine letters en aanelkaar net als 'balkenendenorm' in het Groot Dictee Nederlandse taal onlangs) in Kopenhagen doet dat op een minder aanspreekbare wijze. Als is er veel gesproken
.
Om in stijl te blijven wens ik allen die mijn weblogje zien bij deze een top klimaat jaar toe in 2010

1000

Op zondagavond 13 december 2009 staat 'mijn' teller van aantal unieke bezoekers op precies 1000. Mij benieuwen of de teller voor eind 2010 op 2010 komt te staan.

Een ieder alvast een goede aanloop naar 2010 toegewenst.
Ik word ook ouder, als ik nu deze foto zie denk ik 'vroeger was alles beter':toen stond er nog een uitnodigend, niet toegestaan beklimbaar, scheefgezakt reddingsbaken op Engelsmanplaat.

Ik ben benieuwd tot welke burgerlijke ongehoorzaamheid we in toekomstige vaarseizoenen uitgelokt worden zonder schade voor wie of wad dan ook.

Magische sprong

Er zit een teller op deze weblog die de zogenaamde 'unieke' bezoekers registreert. Binnenkort zal de teller overspringen van een driecijferig naar een viercijferig getal. Geen idee wie die magische sprong teweegbrengt. Ik hoop dat diegene (evenals de 999 voorgangers) iets met het wad heeft , of met foto's van het wad en met genoegen iets van mijn weblog heeft bekeken en zo nu en dan nog eens terugkeert. Soms maakt een lezer(es) zich bekend door te reageren, wat tot een persoonlijke uitwisseling kan leiden.(elsweerlichtapestaartjegmail.com)

Voor meer foto's klik op de label Foto's hieronder of in de linkerkolom. Daar vind je ook de meeste specifieke onderwerpen die in mijn stukjes ter sprake zijn gekomen.

Veel genoegen ermee nu de wadvaart even stilligt. Van't winter zal ik wat blijven webloggen o.a. terugblikkend op de vakantieweken in Denemarken, inclusief de reis heen en terug.

Geef acht: ik pas wel op

Aan de Minister van LNV (Gerda Verburg) zijn 'niet snijdende' (Snijders, VVD) vragen gesteld naar aanleiding van de boosheid van waddensporters (verwoord door het Watersportverbond) over het besluit van de minister ten aanzien van het steeds meer afsluiten van gebieden in de Waddenzee. Waaronder ook Simonszand.

En nu ligt er een nietszeggend antwoord (kijk op http://www.waddenzee.nl/) en klik op Kamerbrieven en lees aldaar Kamerbrief met antwoorden op Kamervragen over afsluiten van gebieden in de Waddenzee (pdf, 305 kB), 25 november 2009.

Zeggen dat er genoeg zeehonden zijn en toch afsluiten omdat de toekomst niet is te voorzien. Hoe verzinnen ze zoiets. Ik kan me niet voorstellen dat de boosheid van Waddensporters (zie mijn stukje begin november) hiermee is weggenomen, integendeel. Ik kan me ook niet voorstellen dat een dergelijke opstelling van het Ministerie bijdraagt aan het behouden van een draagvlak om art.20 gebieden te respecteren. Er zijn grenzen.

Ik pas wel op (mezelf) en zal me op het wad zo eerzaam gedragen dat het ook duurzaam en levensverlengend is voor eigen soort. De natuur(elementen) zijn toch altijd al sterker geweest dan de mens, ook op het wad.

Kerst in Polen?

Familie van Luuk heeft vanaf eind '09 spiksplinternieuw vakantiehuis in het zuidwesten van Polen (nabij Jelenia Gora) gereed voor verhuur. Maximaal 10 personen. Voor de kerstperiode is er een openingsaanbieding. Kijk op
http://www.villarembrandt.nl/

Weerspiegelingen

De watersportvereniging Lauwerszee heeft een deels doorzichtig clubhuis aan het Lauwersmeer, op het meest westelijk puntje van de jachthaven. Waar je met onstuimig winderig weer vanachter glas, nippend aan een glas, heerlijk kunt genieten van woeste golven en overscherende wolkenpartijen. Als het tenminste niet grauw en grijs is. Jammergenoeg is het clubhuis 's winters niet zo vaak open. Alleen als er iets te georganiseerd is, een najaarsvergadering bijvoorbeeld. Dat is binnenkort ook weer het geval: 27 november. Wel 's avonds, buiten is het donker. Van het weer en het meer zie je dan niets. Binnen is het gezellig. De rode en groene verlichting geven het bijpassende martitieme sfeertje en weerkaatsen in de ramen. De vaarplannen voor 2010 worden gesmeed, het afgelopen seizoen weerkaatst in de gesprekken. Een weerspiegeling. Alles weerspiegelt.

Ook op de fotowand. Met foto's van leden. Deze winter hangen er foto's met als thema: weerspiegelingen. Een aantal van mij zitten er ook bij. Ik heb er meer dan er kunnen hangen, dus lijkt dit me een plek om de verzameling die ik bijeengezocht heb 'ten-toon-te-stellen' en wel via een webalbum:
http://picasaweb.google.nl/elsWeerlicht/09ThemaWeerspiegelingEls?authkey=Gv1sRgCJzW4IHbqZKEKA&feat=directlink

Wie kent ze niet die mooie zomerse windstille momenten!

Simonszand mag ook al niet meer

Luchtfoto van Simonszand door mij genomen in 2003. Toen bestond de lagune nog.

Beide andere foto's gemaakt op Simonszand in 2007, zal dit de laatste keer blijken te zijn?

Kort door de bocht kun je stellen dat er geen vrij wad meer boven Groningen is. De Rottums waren al jaren verboden gebied, nu is ook het laatste walhalla voor wadvarenden tot verboden gebied verklaard, althans van drie uur voor tot drie uur na hoogwater (zie ook bericht met situatie tekening: wadloopnieuwa 2 nov '09 op http://home.planet.nl/~kwant017/wadgids.htm). Je zou de steltlopers op de vlucht jagen. Lees het bericht (link hieronder) over het besluit dat Minister Verburg heeft genomen de dato 4 november 2009. De organisaties waarmee LNV zogenaamd open het gesprek heeft gevoerd op basis van het Convenant Vaarrecreatie Waddenzee komen bedrogen uit: in plaats van meer mag er minder, en dat terwijl de natuurlijke ontwikkeling van zeehonden en vogels enorm gedijt. Nog even en we kunnen onze kleinkinderen alleen nog maar vertellen over 'vroeger' toen we nog mochten wadvaren en droogvallen. http://www.waddenzee.nl/fileadmin/content/Dossiers/Natuur_en_Landschap/pdf/Besl_Gesl_Geb_nov09.pdf

Aanvulling d.d. 9 nov:
De natte wadden gerelateerde organisaties pikken het gelukkig niet langer hoe er steeds minder ruimte, niet alleen in het oostelijk gebied, komt om vrij en verantwoord op het wad te zijn en tekenen officieel bezwaar aan tegen hetgeen in de Staatscourant is gepubliceerd:
http://www.watersportverbond.nl/Content.aspx?sid=1&cid=&mid=2&ctl=details&nid=747

Ingepakt

Op onze tussenstop naar de winterberging aan het Damsterdiep bij Garmerwolde halen we de boot leeg en de zwaarden eraf voor de boot ergens de wal op gaat. Hoewel we, vanwege onze eigen fysieke behoeften tijdens het klussen, eigenlijk zo langzamerhand behoefte krijgen aan een warme lichte loods waar we het houtwerk van de boot eens in alle rust onderhanden kunnen nemen wordt het deze winter toch weer voor de 3e keer naar Beuving, de Punt, buiten op het droge. Dit maal met een sinds de laatste motortocht een onrustbarende lekkende schroefas, waar nodig een nieuwe pakking om moet. Als noodmaatregelen veel vet ingepompt, helpt net genoeg om de dagen te overbruggen voor de boot op de wal staat en de tocht die nog gemaakt moest worden naar Eelde. Zo is er altijd wat.
Zo verliep die tocht ook niet geheel volgens verwachting. In plaats van een paar uurtjes waren we het grootste deel van de dag er weer zoet mee. Gelukkig op een zonnige herfstdag, die keuze konden we nog maken. De doorvaart naar de stad bleek gestremd vanwege de in aanbouw zijnde Berlagebrug. Aan weerszijden van de stremming lagen bootjes te wachten. Tegen enen werd de vaarweg vrij gemaakt. De andere obstakels onderweg draaiden redelijk vlot, ondanks dubbel rode lichten (daar moesten we doorheen varen zei de brugwachter) en een brugwachter die uit zijn tuin gebeld moest worden.

Ik plas op het wad

Ons jongste kleinkind (tot nu toe), Lisanne, heeft een maand nadat ze een jaar was geworden voor het eerst stapjes gezet, op het wad. Naast de droogevallen WEERLICHT. Het moet voor haar een zwarte muur geweest zijn. Ons bijbootje, Achterlicht, paste beter bij haar en met een handje aan de boot hield ze zich staande en plaste, tot onze en haar eigen verrassing, op het wad. Het begin van een zindelijkheidtraining? Plassen op het wad.

Inmiddels zijn we twee maanden verder. De blote billetjes tijd is voorbij. Het rode bootje ligt in de tuin naast het huis, en is aan een zindelijkheidbehandeling toe, voor het eerst in haar zeker dertig jarig bestaan. Lekt in buurt van zwaardkastje sinds de zware golventocht van Cuxhaven naar Wangeroog. Daar zullen we wat aan moeten doen komende winter anders kunnen we volgend jaar niet met de kleinkindjes pretvaren in het Achterlichtje. Lisanne kwam gisteren al een kijkje nemen, dribbelt nu geheel op eigen kracht. Met haar dikke smile.

Mooie vaardag, niet altijd

Zon, droog, 12 graden, wind 4 Bft uit NO. Een uitstekende voorspelling om de boot van Lauwersoog naar Garmerwolde te varen. Weliswaar moeten we 's morgens (15 okt) het ijs van de autoruit krabben en tijdens de tocht de wintersportbroek aan en vele lagen truien en jassen. Muts en capuchon niet te vergeten. Daags ervoor liep en lag ik nog zonder kippevel buiten uit te dampen in de zon na iedere saunagang. Andere koek. Evenals vandaag, het stormt en regent. We hoorden dat er op het Lauwersmeer een jachtje is gezonken en op het Wierumerwad bekenden uit Lauwersoog in problemen. We vingen er einde ochtend nog wat over op via het marifoonkanaal 5 dat bij Garmerwolde-Damsterdiep nog gebrekkig doorkomt met de mast plat (en dus marifoonantenne laag). De reddingboot zou 's middags opnieuw iets proberen. Nu liggen ze voor anker in een woeste Paesensrede. Een omgeving waar we zelf ooit te maken hebben gehad met een gebroken ankerkettingschakel. 's Nachts, de zee ging zo tekeer met hoogwater en wind uit NW, 7 Bft. Er was ZW voorspeld toen, anders hadden we er niet gelegen. Nu waait het harder, het is overdag en het wordt eerst laagwater. Ik hoop dat ze voor de nacht binnen zijn. Wij hebben de landvasten bij WEERLICHT aan het Damsterdiep nog maar even vaster gesjord. Blij dat ik gisteravond nog met onze bijboot ACHTERLICHT op onderstel van bolderkar over de Dorpsweg naar huis ben gelopen (anderen lopen met een hond, ik met boot) voordat ik een echt achterlicht nodig had.

Hans Vandersmissen is niet meer

Geschokt ben ik. Wekelijks, elke woensdag lees ik, digitaal, de columns van Hans Vandersmissen in Weekblad Schuttevaer. Zo ook vandaag. Alleen nu staat er dat Hans is overleden afgelopen maandag. Zonder nadere tekst of uitleg hoe en wat. Te jong om dit te verwachten. Helemaal nu blijkt dat hij wel tien jaar jonger is dan ik inschatte. Op de Klassieke Schepenbeurs begin november verwachtte ik hem weer tegen te komen. Niet dus. Een kleurrijk figuur, bemind en verguisd, ook in Wadvaarderskringen.


Veel van zijn Columns die in het Weekblad Schuttevaer te lezen waren had ik als curiositeit al 'opgeslagen'. Hij kon met woorden wild om zich heen slaan, maakte vele kortsluitingen, maar kweekte ook veel good will door zijn daadkracht en ijzeren heinigheid. Hij had de lachers op zijn hand. Nu niet. Het zal saai worden zonder met-vele-winden-meedraaiende 'Zeesmis', bij leven een oeverloze historisch maritieme kennisbron.

Foto boven © Els Hemelvaartsdag 2003: Hans ligt met zijn gezin bij Vlieland

Foto rechts © Els Wadvaarders jan 2006: Hans zittend dicht bij de microfoon, links van de spreker


Op http://www.drascombe.nl/ vond ik een treffende In memoriam en foto's:

ga naar die site en klik op 14-10 In memoriam- Hans Vandersmissen 1950-2009

Martin en Elena, concert

DUO ALBARUS, onder die naam treden Martin en Elena samen al jaren op. Martin is Albanier, Elena afkomstig uit Rusland. Dit duo heb ik eens gecontracteerd voor een optreden ter gelegenheid van de 60e verjaardag van Luuk. Alweer ruim 7 jaar geleden. Elena is toendertijd last minute vervangen door een andere Russische pianist omdat zij in Rusland was vanwege het overlijden van haar moeder. De band met het tweetal (ondertussen getrouwd en inmiddels een tweede kindje op komst) is blijven bestaan en als we in de gelegenheid zijn gaan we graag naar een concert van Martin en Elena. Afgelopen zondag deed zich weer een gelegenheid voor in het Multifunctioneel Centrum van Zuidhorn.

Buiten regende het, binnen was het aangenaam verpozen. Niet alleen het horen spelen, ook het zien spelen van deze gepassioneerde musici doet me genieten. Omdat het een kleinschalig gebeuren is toonde Martin ons na afloop de 18e eeuwse Franse cello zien die hij een paar weken in bruikleen heeft om te proberen. Martin praat erover als iemand die verliefd is. Prachtig is dat.

Het tweetal treedt 15 november op in Norg en 29 november in Buitenplaats Eelde . Dus hou het in de gaten en ga ook eens luisteren.

Geen licht en droge vallen

Het is helemaal gelukt om zeilen en vallen droog van het schip af te krijgen. Heerlijk met een fris zonnetje in de luwte in de jachthaven op ons favourite plekje bij oostenwind met een schone kade. Ruimte om zeilen droog en netjes op te doeken. Gemazzeld dat er niemand bij de mastenkraan moest, noch dat er iemand na ons kwam om diesel te tanken. In alle rust afgetuigd en mast laten zakken. En eindelijk kunnen kijken naar het euvel van het niet betrouwbaar functionerend toplicht: er is wel stroom daar boven en toch geen licht. Dat moet komende winter maar voor eens en voor altijd opgelost worden. De boot ligt nog weer in de box, de regenverwachting voor zaterdag was te groot. Met een auto volgeladen met 4 zeilzakken, 2 viskisten touwwerk, kluiver en gaffel naar huis gereden. Heerlijk zo'n stationcar ook al is tie al aardig oud.

Licht

De laatste werklieden, in dit geval de voegers, zijn vanochtend geweest. Je ziet er geen barst meer van. Geweldig. Vanaf nu kunnen we volop genieten van het licht dat in huis valt. En als het meezit komt er ook nog warmte mee naar binnen. Gelijk begonnen een boom (een hazelaar waar veel hazelnoten aan zaten dit jaar) vol takken en met veel blad flink te snoeien zodat er nog meer lucht te zien valt. Van de takken bouwen we weer een houtwal op om de minimale inkijk, die er misschien zou zijn ''s avonds als er binnen licht brandt, een beetje tegen te gaan. Zo'n houtwal trekt ook vogels aan, dus dubbel plezier.
De tuin voor de schuifpui moet nu ook verder aangepakt worden. De ideeën erover beginnen te komen. Nog tijd genoeg om daarover na te denken, want de boot 'wacht'. Het wad op zit er niet meer in. Wel jammer natuurlijk, maar de zeilen droog er af kunnen halen is ook wat waard. Dat staat morgen te gebeuren, op voorlopig de laatste droge dag volgens de weervoorspellers. Hopelijk met nog wat zon en in de luwte van de loods in de jachthaven. Dan kan het nog een prettig karweitje zijn. Vallen eraf en mast plat.

We hebben nog een voordeel ontdekt van een schuifpui. We kunnen, als we dat zouden willen, een zwaard naar binnen dragen. Kan ie mooi drogen en hebben we er (tijdelijk) een mooi tafelblad bij.

Boosman

Je zal Boosman heten en een innemende indruk maken. Dat gebeurde zondagavond in Dorpshuis de Leeuw waar Bart Boosman zijn eerste presentatie hield over de solozeilwedstrijd van Engeland naar de Verenigde Staten in mei dit jaar, de OSTAR race. Hij werd zelfs 2e. Voor ons de meest bijzondere ontdekking dat deze Boosman, met partner, in 'ons' dorp woont en zelfs een schuinoverbuurman is. Nog niet zo gek lang, vandaar dat we tot voor kort niet wisten dat er zo'n actieve (zee-)zeiler in de buurt woont. Zijn eigen gebouwde boot 'de Franschman' bleek ik al wel eens eerder gezien te hebben, dat is nu elf jaar geleden, in 1998, toen hij niet op tijd klaar was voor de keuring van de Colin Archer Race. Sindsdien heeft grote Bart heel wat verre zeetochten gemaakt met zijn kleine 9 meter kielboot, waar hij ook nog eens jarenlang op gewoond heeft. Dit jaar dus solo de oceaan over 'racen' met sukses. Daarover kan hij aanstekelijk en boeiend vertellen aan de hand van soms spectaculaire foto's. Op uitnodiging van de Activiteitencommissie van het Dorpshuis nu voor een gehoor van (ook niet-zeilende) geïnteresseerde dorpsgenoten, naasten, vrienden en enkele relaties (ja ja er zitten sponsors in de zaal). Kippevel krijg je bij zijn verhaal over de blikseminslag op de terugtocht. Alle apparatuur kapot, boot blijft drijven en hij zelf ongedeerd. Ook hoe hij het redt een noodreparatie te maken na het door overkomende golven weggeslagen luik direct in het begin van de race is adembenemend en bewonderenswaardig. Allemaal in je eentje. Kijk op zijn site: www.franschman.nl/

Webalbumpje Presentatie in Dorpshuis: http://picasaweb.google.nl/elsWeerlicht/091004BartBoosmanDorpshuisGWoldeElsKnolLicht?feat=directlink

Najaarswedstrijd Lauwersoog

Twee a drie keer per jaar doen we mee aan een zeilwedstrijd bij Lauwersoog, op het wad uiteraard. Zaterdag was het weer zover. NU onze eigen kweek bemanning (de dochters) de handen vol heeft aan eigen nageslacht moeten we tijdig bemanning regelen want met zijn tweetjes kom je handen te kort als er gekruisd en/of gekluiverd moet worden. Dick Hukema is al vaker meegeweest, nu ook Iddie Munstra erbij. Met zijn viertjes zijn we zeker een kwart eeuw oud en beschikken dus over veel ervaring. Het hanteerbare windje, ZW 3, op rustig water was ons zeer welkom. Het liep allemaal als een tierelier. Zelfs de start deze we deze keer niet slecht. De enige echte misser was het vastlopen door net te laat overstag te gaan bij een ondiepte in het laatste tegenstroomse kruisrak richting finish. Het kostte ons gelukkig maar een beetje tijd om weer los te komen omdat we al met de draai bezig waren, het water op kwam en de fok flink bak gehouden kon worden. De voorsprong in berekende tijd bleek later bij de prijsuitreiking maar drie minuten te zijn op nummer 2, dus veel speling was er niet na drie uur varen.

http://picasaweb.google.nl/elsWeerlicht/0909256BriefingNajWdstrijdEls?authkey=Gv1sRgCPeJ5J_D1NG8Yg&feat=directlink

Oppassen ipv wadvaren

Van de eerste 'verbouwweek' konden we het weekend in Nieuwkoop 'loskomen' terwijl we ons vermaakten met de kleinkinderen: Jikke, Taeke en Minke. Ouders weg, wel zo rustig. Heerlijk tuinweertje, op het wad was het vast kouder (houden we onszelf voor). Schoonzoon Tijs was een van de 25000 die meeliep in de speciale 25e editie van de van Dam tot Damloop,op zaterdagavond 16 km van Amsterdam naar Zaandam. Een prestatie die wij van ons leven niet zullen leveren, lopend. Varend is tot daar aan toe, dat moet ons nog wel lukken.

Kinderlijk druk hebben we het gehad met prikkers steken in kastanjes (opgeraapt in eigen tuin in Garmerwolde) en te zure appeltjes (uit tuin van Rinske en Tijs). Ook met eikels (zoeken en naar kinderboerderij brengen voor varkens en geiten) en toekijken als kindertjes braaf spelen in de buurt speeltuin/zandbak. En niet te vergeten het verwerken van de overvloed aan druiven (uit hun tuin) die Tijs maar vast had geplukt. Kon ik wel wat mee, dacht hij. Ja ja, zonde om weg te gooien. Uren werk levert voldoening en een paar liter pure druivensap op die de kinderen (behalve Minke) zelfs te zoet vinden.

Een webalbumpje gemaakt door Luuk:

http://picasaweb.google.nl/lh/sredir?uname=luuk.knol&target=ALBUM&id=5384359273969850721&authkey=Gv1sRgCMvWoZiq6M7bkwE&feat=email

Beetje meer licht

In het vaarseizoen genieten we bijna dagelijks van het alomvattende licht en lucht op het oneindige wad. Weer thuis voelt het al gauw benauwd, donker en ben ik blij wanneer de bladeren van de bomen in de buurt van het huis weer van de bomen zijn gevallen. Dat geeft ruimte. Dit jaar de stoute schoenen aangetrokken en opdracht gegeven een muur in de zijgevel van het huis te vervangen door een glaswand, deels open te schuiven indien het weer daartoe uitnodigd. 's Middags is het de zonkant. Ook met deur dicht, zal een smak aan licht (en warmte?)binnenkomen, het zicht op tuin en lucht wordt vergroot.

De muur ligt nu open ....

Wad en nog wat foto's

Het eind van het vaarseizoen is in zicht. In de loop van het seizoen zijn er weer ontelbare foto's gemaakt van doorleefde mooie, unieke of eeuwige wadmomenten. Ik wil er wat mee, maar wat? Zelf weerzien geeft de vreugde van de persoonlijke herinnering. Ik sluit niet uit dat ook zonder die herinnering het prettig kan zijn om wat van die foto's te zien. Vandaar een webalbum om anderen een impressie te geven van al het fraais dat ik meen te zien en probeer vast te leggen.

Van mij krijgt het wad een acht.

Een digitale expositie: http://picasaweb.google.nl/lh/sredir?uname=elsWeerlicht&target=ALBUM&id=5380715700566389121&authkey=Gv1sRgCJH9w-2Px5Kd-gE&feat=email

Garmerwolde en Winsum

Van de Garmerwolder feest'week' hebben wij slechts het staartje meegemaakt, de laatste dag, maar gezien het aantal mensen dat een nostalgisch rondje liep langs de vele draaiorgels (Garmerwolde staat er bekend om) en old-timers bepaald niet de minste dag. En het bleef nog droog ook. Niet de stoere meiden en knapen die meededen aan het hanengevecht boven het Damsterdiep: zittend op een met groene zeep ingesmeerde lange boomstam proberen elkaar eraf te slaan met een zachte zak. Geweldig leuk om te zien. En eigenlijk zou ik er zelf nog wel aan mee willen doen, ware het niet dat het boven water zo koud is als je er nat uit komt. Bang voor water ben ik niet. Als ik nou 30 en de temperatuur ook dan had ik het vast gedaan .....

Nu heb ik als een bejaarde op een bankje gezeten, eerste rang, wind in de rug, etend en drinkend (heerlijke chili werd er door organiserende dorpsgenoten verkocht voor een paar euro's, en geen afwas thuis). Eerder al hadden we het rondje gelopen langs de draaiorgels met Joske, Peter en Lisanne. Die kleine kikt op muziek en steelt de harten. Onderweg ons vullend met professionele poffertjes en oliebollen. En niet te vergeten de stukken taart, eigen maaksels van dorpsgenoten.

Neem een kijkje op ons webalbum van die zondagmiddag
http://picasaweb.google.nl/lh/sredir?uname=elsWeerlicht&target=ALBUM&id=5378824926782208481&authkey=Gv1sRgCMTqpaTK2--0igE&invite=CJiypeYL&feat=email

Het kostte ons uiteindelijk niets, we verteerden de 2e prijs die we gewonnen hadden met de loterij van de feestweek. Dikke mazzel. De prijs was toch niet hoog genoeg om de bekeuring te betalen die we bij Winsum opgelopen hadden voor te hard rijden (60 waar je 50 mag als je denkt dat je het dorp al uit bent). Ja ze weten wel waar ze zo'n flitspaal lonend kunnen plaatsen. Het was niet de eerste keer en het zal niet onze laatste keer zijn op die plek.

Noordpolderzijl

Vandaag is het feest in Noordpolderzijl, het haventje ziet er weer uit alsof oude tijden zijn herleefd. Dit alles ter gelegenheid van een boekpresentatie, een boek over 'Noordpolderzijl, vissers en robbenjagers'. Het waait en het regent, het waddenwater is opgestuwd vanwege storm en springtij. Geen mens ziet dat het geultje, gebaggerd en wel, ondiep en smal is. Het oogt feestelijk vanaf de dijk als de zon er eventjes bij komt. In het Zielhoes is het stampvol met vissersgezinnen, het shantykoor 'Rietzielzangers' en andere Noorpolderzijl-vrienden, in de feesttent idem dito. Het vochtigheidsgehalte is hoog, ook in de glaasjes. Het lukt ons als eerste een boek te kopen na geduldig wachten binnen zittend op de 'verkooptafel' terwijl de officiele presentatie zich buiten in de natte tent afspeelt. Met de buit nestelen we ons in de tapkamer, nu er plaatsen vrij komen van mensen die zich bij de rij wachtenden voor het boek aansluiten. Gelukkig wordt het buiten even droog, komt het zonnetje er zelfs nog even bij. Snel de dijk op en kijken over het wad en het feestelijk gevulde haventje. Ook de hele weg naar Noordpolderzijl is gevuld met langs de kant geparkeerde auto's. Het weiland stond al vol, de auto's moeten met een trekker uit de verweekte grond gesleurd worden. Een natten dag. Dit evenement kon tenminste doorgaan ondanks het weer, de excursie die we een dag eerder vanuit Noordpolderzijl hadden zullen maken naar Rottumeroog met de sportgroep van Luuk is afgelast vanwege het barre weer en hoge waterstand. De schipper van de Boschwad, Louis de Jong, zag het samen met de gids van Staatsbosbeheer daags tevoren niet zitten dat ze verantwoord met een groep naar Oog konden gaan. Mijn geplande werkdag op Plaat is dit jaar ook al door slecht weer niet doorgegaan (klik hiernaast op label Rottumerplaat), je ziet het kost nogal wat moeite om naar 'het verboden wad' te gaan. Het verlangen blijft.