De voorjaarswedstrijd op het wad, 21 mei, was voor ons een perfecte zeildag, goed bemand met Joske aan het roer, Jelle van Roon als sterke snelle Jelle die het platbodemvaren feilloos in de vingers heeft, goede wind en richting, zzw 5 met vlagen, tij hoofdzakelijk mee en geen hinder van tijzee. Vol tuig. Het liep als een trein. Dat er weinig tegenstand was kon de zeilpret niet drukken, we haalden eruit wat er in zat. Met zijn tweeen aan boord gebeurt dat niet zo gauw meer.
 |
| Deze fraaie foto van Weerlicht maakte Henk van der Leij, vz wedstrijdcie WSV Lauwerszee, vanaf het startschip |
Inmiddels 21 juni, we hebben nog wel aan boord geslapen. In het Lustrumweekend van de 50jarige WSV Lauwerszee. Het laatste weekend van mei. Als lid van de lustrumcommissie daar een heel jaar naar toegeleefd. Gelukkig kunnen we zeggen dat het een geslaagd lustrum is geworden, het weer zat mee, droog, niet te warm, niet te koud, windje uit NO en regelmatig de zon erbij. Uiteraard maakte ik weer veel foto's als lid van de fotocommissie van de club en verwerkte ze, hoewel ik ziek zwak en misselijk was (naweeen van te veel spanning?), nog met enige moeite tot een aantal webalbums om op www.lauwerszee.nl te zetten. Alsof ik aanvoelde komen dat het anders niet meer zou lukken.
Naar album 1 in Picasa
Naar album 2 in Picasa
Naar album 3 in Picasa
Naar album 4 in Picasa
Daarna werd aandacht en tijd opgeslokt door andere zaken. Eerst weer een 2e mailing de deur uit aan eigenaren van een Westerdijkzeeschouw voor de Westerdijk zeeschouwen Reunie die we samen met Carla-Otto uit Utrecht op poten hebben gezet en die 12-13 juli gaat plaatsvinden. Ondertussen werd het steeds duidelijker dat het leven van mijn moeder toch echt een eindig karakter begon te krijgen. Het laatste half jaar, sinds ze 101 was geworden zag je haar interen en wegkwijnen, pijn lijden en geheugen verliezen. Niet leuk om aan te zien, en het proces om huisarts en verzorging van die toenemende en weerkerende pijn te overtuigen omdat ik het niet meer aan kon zien kostte tijd, tijd waardoor ze in mijn ogen nodeloos langer heeft moeten lijden.
Op 8 juni is ze overleden, precies 101 en een half jaar oud.
Op 13 juni gecremeerd, een mooie afscheid, mede dankzij de inbreng van onze dochters.
Ik ben in 1944 vernoemd naar haar moeder, mooie naam vind ik nog steeds.
Tijdens afscheidsuurtje fotoserie vertoond in drie delen, fasen, van het leven van mijn moeder.
Nu moet het besef nog neerdalen dat ik haar nooit meer kan spreken, nooit meer kan maar ook nooit meer hoef te bezoeken, de dreigende wolk, die er toch jaren en jarenlang is geweest, wanneer zal het zover zijn, waar zijn we dan, is opgelost. Straks zijn we vrij. Eerst nog wat regelen en opruimen.
Naar album 1 in Picasa
Naar album 2 in Picasa
Naar album 3 in Picasa
Naar album 4 in Picasa
Daarna werd aandacht en tijd opgeslokt door andere zaken. Eerst weer een 2e mailing de deur uit aan eigenaren van een Westerdijkzeeschouw voor de Westerdijk zeeschouwen Reunie die we samen met Carla-Otto uit Utrecht op poten hebben gezet en die 12-13 juli gaat plaatsvinden. Ondertussen werd het steeds duidelijker dat het leven van mijn moeder toch echt een eindig karakter begon te krijgen. Het laatste half jaar, sinds ze 101 was geworden zag je haar interen en wegkwijnen, pijn lijden en geheugen verliezen. Niet leuk om aan te zien, en het proces om huisarts en verzorging van die toenemende en weerkerende pijn te overtuigen omdat ik het niet meer aan kon zien kostte tijd, tijd waardoor ze in mijn ogen nodeloos langer heeft moeten lijden.
Op 8 juni is ze overleden, precies 101 en een half jaar oud.
 |
| 1915 Truusje op arm van haar moeder, Elisabeth Aletta Croese(-Lindeman) |
 |
| Jikke Lisanne Minke Jesse Taeke achterkleinkinderen |
Tijdens afscheidsuurtje fotoserie vertoond in drie delen, fasen, van het leven van mijn moeder.
Nu moet het besef nog neerdalen dat ik haar nooit meer kan spreken, nooit meer kan maar ook nooit meer hoef te bezoeken, de dreigende wolk, die er toch jaren en jarenlang is geweest, wanneer zal het zover zijn, waar zijn we dan, is opgelost. Straks zijn we vrij. Eerst nog wat regelen en opruimen.
