(On)werkdag Rottumerplaat

Verslagje van de geplande werkdag op Rottumerplaat, die wederom onwerkbaar bleek.
Tekst en webalbum 090323 R'plaat verwaaid ©elsknollicht

Een aantal dagen voor de werkdag op Rottumerplaat is het prachtig mooi rustig lenteweer. De vrijwilligers die zaterdags rond het Lauwersmeer opruimen treffen het bijzonder goed. Ik heb me weer opgegeven via de Stichting Vrienden van Rottumeroog en -Plaat om mee te doen aan een werkdag op Rottumerplaat. Evenals vorig jaar in maart, een dag die zo avontuurlijk en verrassend verliep: een hele dag varen en geen voet op Rottumerplaat (scroll naar verhaal ‘het wad blijft verrassen’ op http://www.waddenzee.nl/Wadden-verhalen.2122.0.html en webalbum: 080317 benadering Rottumerplaat SVRR). De weersverwachting voor deze maandag is bijkans nog slechter als een jaar geleden, doch er is geen telefoontje gekomen dat de tocht wordt afgeblazen. De wekker staat dus op vroeg uit de veren, het slaapt onrustig.
Met dezelfde groep vrijwilligers van de vergeefse tocht vorig jaar zijn we op de ochtend van 23 maart om half zeven in de Eemshaven aan boord van de Rijks Waterstaat boot Asterius. Egbert Bakker en zijn maat Janny schepen ook in met proviand voor de hele week. Zij zullen de bebouwing gebruiksklaar maken voor het vogelwachtersseizoen dat 1 april ingaat. Er is een driekoppige bemanning op de Asterias. De schipper laat ons niet lang in het ongewisse. Amper binnen komt hij met het nare nieuws: de boot vaart niet naar Rottumerplaat, het zou onverantwoord zijn een poging te doen om ons met de kleine boot over te zetten op Plaat, laat staan dat ze ons er weer af kunnen halen. Met W-NW 6-7 Bft en stoten van 8, regen, kans op hagel is er geen weldenkend mens die dit zou willen. Dat snappen wij maar al te goed na de vergeefse poging van vorig jaar: de branding van toen zou nu nog erger zijn. Het is dus even slikken voor ieder, dat doen we dan maar met wat extra koffie. De mogelijkheden worden besproken. Schipper Noot maakt er een deugd van. Het schip moet vanavond in Delfzijl zijn, en kan nu dus eerder daarheen. We mogen meevaren, vervoer terug wordt geregeld. Egbert en Janny gaan van boord en wij varen mee. Geeft toch een iets beter gevoel dan gelijk naar huis gaan. Bovendien zien we dat het weer inderdaad zo slecht is en blijft dat we geen enkele twijfel hebben over de juiste verantwoorde beslissing van de schipper. Uiteindelijk staan we om een uur of een weer in de Eemshaven en gaat ieder weer op huis aan. Uitziend naar een volgende gelegenheid. Drie keer is scheepsrecht, al geldt dat voor Maaike niet, dit was haar derde onwerkbare werkdag al. Er blijft hoop dat we toch weer eens ons aandeeltje kunnen leveren om het eiland een beetje te zuiveren van rotzooi wat ‘nietophetwadpast’.

Catamarans bouwen

In 1976 toen we een plek zochten in of nabij Groningen waar het nieuwe casco van onze 10m Westerdijk zeeschouw afgebouwd kon worden door mijn vader, kwamen we via via terecht in een loods waar ene Frits du Bois met zijn toenmalige compagnon Temple catamarans bouwde, aanvankelijk voor eigen gebruik. Inmiddels zijn we 33 jaar verder en heeft Frits niet alleen catamarans gebouwd voor zich zelf, ook twee zonen zijn opgegroeid en een werf is tot bloei gekomen, waar onze boot een kwart eeuw op de wal heeft gestaan 's winters, met vele anderen. Waar onder meer kielbalken zijn gelegd voor diverse schepen, stalen maar vooral ook grote cats gemaakt van epoxy. De werf is een aantal jaren geleden verkocht, Frits bouwde elders een inklapbare trailerbare trimaran voor zich zelf, trof eindelijk een even enthousiaste zeilpartner Reinhilde en bouwt nu wederom een grote catamaran waarop ze gaan wonen en willen vertrekken. Maandag hebben we een kijkje mogen nemen in de immens lange bouw- en bergingloods op het Lageland. Du Bois Maritiem staat er op een A4tje achter een raampje. www.duboismaritiem.nl Een identieke cat wordt onder de deskundige begeleiding van Frits door hun zeilvrienden Wouter en Paula gebouwd. Deze zomer zal de tewaterlating plaatsvinden van beide schepen in het Eemskanaal. In Lauwersoog zal de mast gezet worden. Waarna ze figuurlijk 'de schepen achter zich verbranden'. Je moet het lef maar hebben.

Zo land'lijk als wat

Het ontluikende voorjaar, althans de bijbehorende momenten van zonnewarmte, laat op zich wachten. Toch is het lengen der dagen weer merkbaar en kun je tegen een uur of vier 's middags best nog weer aan de wandel als de zon erbij is. Mooi laag licht geeft dat. We wonen wat dat betreft niet slecht. 'Dicht bij de stad, zo land'lijk als wat'. Zo bezingen we dat ook in het Gemengd Mannenkoor Garmerwolde, waar ik al sinds de oprichting 15 jaar geleden in meezing. Let wel 'mee zing', want zingen ...dat doen gelukkig veel van de andere koorleden.

Aan de rand van het dorp, in het weiland naast de kerk, is afgelopen winter (?) een ooievaarsnest geplaatst. Ik had het al wel gezien, alleen nog geen foto van. Nu wel. Met 'carnavalshoed'?

Joske en Lisanne waren een middag en nachtje bij ons. Vanwege het hondenweer toen werd het binnen- en badpret. Het kleine wichie kon zich weer wat vrijer bewegen zonder spreidbroekje en dat was te merken, zie webalbumpje 090306 LisanneJoske G'wolde ©Els

Uitkijktoren bij Lauwersoog

Gisteren stond er een berichtje in het Dagblad van het Noorden ( Plan voor uitkijktoren Lauwersoog ) dat me herinnerde aan een idee, dat mijn broer, Fred Licht, heeft bedacht en uitgewerkt voor het Jaarboekje 2000 van de Watersportvereniging Lauwerszee. Daar komt ook een uitkijktoren in voor. Het was zijn visie op hoe het gebied rond Lauwersoog er in 2010 uit zou kunnen zien. We leven inmiddels in het jaar 2009, in Lauwersoog en in de omgeving van het Lauwersmeer wordt de laatste jaren veel aangepakt. Het gebied is 40 jaar jong als je uitgaat van de dijk, die de Lauwerszee afsloot van de Waddenzee. Het Lauwersmeer heeft inmiddels een status als Nationaal Park. De desolaatheid van weleer heeft plaatsgemaakt voor oeverinvullingen, bossen en bebouwing. Het bouwen gaat door (aan westzijde ontstond ESONSTAD), bomen zijn drastisch gesnoeid of verwijderd (oostzijde). De visserijhaven krijgt een face-lift en er liggen nog talloze wensen ter verbetering als gevolg van de toenemende recreatieve druk, op wal en te water. De creatieve gedachten van Fred kunnen nog steeds gerealiseerd worden, al zal 2010 niet meer haalbaar zijn.

Wandelen langs het water

Als er gewandeld wordt is het vaak langs het water. Dit maal liepen we met het voltallige gezin van dochter Joske een ommetje om de Hoornse Plas, vanaf hun huis. Tom, onze aangetrouwde kleinzoon miste al lopend een bal om tegen aan te trappen, maar begreep ook wel dat voetballen, wandelen en water niet zo'n handige combinatie is.
webalbumpje: 090301 rondje Hoornseplas wandel JPTL en EL ©Els

Keuzes

Ons gehuwde leven draait om water en wad. Dus is het niet verwonderlijk dat we in dat wereldje ook langdurige contacten opbouwen. Zo hebben we Rob Busser met zijn gezin op het hoogaars(je) 't Brune Wiif' in 1979 leren kennen op het Duitse wad. In oktober jl trouwde Rob met zijn varensgezel van de laatste tien jaar op de Vliehors, wij waren daarbij. Zie 13 okt '08 Vlieland en Vliehors Expres Zaterdag waren we bij ze te gast en genoten we aan tafel dubbelop met het zicht op het juttershuisje. Later kwamen enkele, inmiddels gedigitaliseerde, dia's van dertig jaar terug tevoorschijn, waaronder de rij Nederlandse platbodems die een aantal dagen verwaaid naast elkaar lagen in Nordeney aan de kade. Een jachthaven zoals nu was er nog niet. Dick Smit uit Toornwerd vrolijkte de dagen op met zijn accordeon. Ons "Achterlicht' is herkenbaar, de 'Westerdijk raampjes'' ook, t Brune Wiif 2e van buiten. Van alle daar liggende schepen weten we dat ze niet meer aan de toenmalige eigenaar toebehoren, alleen wij varen nog steeds op hetzelfde schip. Achteraf gezien na de oogstrelende eikenhouten 9m Pluut, die we slechts 4 jaar hadden, een goede keus gedaan door in 1976 met een stalen casco van een 10m Westerdijk zeeschouw verder in zee te gaan.