Wolkenlucht boven stad en ommeland

Op de avond van Bommen Berend hing er een bijzondere wolkenlucht boven Stad en Ommeland. Het ging gepaard met zon na regen en een donderslag. Voor de feestelijkheden in de stad wat jammer, het zal niet alleen ons ervan weerhouden hebben om naar het plantsoen (Noorderzon) of Ossemarkt (NNO concert) te gaan, laat staan naar het vuurwerk. Daar staat tegenover dat we wel van huis uit genoten hebben van het licht en de uitzonderlijke lucht die avond rond een uur of acht. De fraaie heldere en brede regenboog kon ik slechts deels tussen de bomen door zien en was dus niet van huis uit te 'pakken', daarvoor sprong ik in de auto om snel bij de kruising Dorpsweg-Rijksweg vrij uitzicht te hebben. Te laat, de boog was verdwenen, de mooie luchten evenwel niet. De warmte leek opeens wel verdwenen. IJzig voelde het. Doorgereden naar de stadsrand. De stadsmarkering schitterde ook in mooi licht met een mooie lucht erachter. En zoals we deze zomer al zo vaak hebben meegemaakt worden de buienluchten al ras gevolgd door 'geen wolkje aan de lucht'. Voor zo lang als het duurt.

Delfsail en Opkikker

Op de laatste, helaas nu geen zonnige, Delfsail-dag gaan we in de namiddag toch nog even naar Delfzijl om een glimp van de tall-ships op te vangen voor ze weer verdwijnen naar heinde en ver. En een beetje van de sfeer te proeven op een moment dat we geen overgrote drukte verwachten, rond etenstijd, terwijl het een paar uur droog zal zijn volgens de buienradar. (Kunnen we ooit weer zonder?)

De verkeersregelaars willen ons al op een verre parkeerplek in een drassig weiland hebben voor 10 euro, vanwaar we met een bus naar de haven kunnen. Daar hebben we geen zin in, per slot van rekening zien we wel vaker tall-ships van nabij, dan maar terug naar huis en een dag later op de dijk langs de Eems kijken als de schepen uit varen. Het toeval wil dat we de weg terug zoekend naar Groningen wel dichterbij de haven komen (dankzij langs de kant van de weg zittende pizza-etende parkeerregelaars?) en een gewone parkeerplaats zien. Die gepakt, tien minuten gelopen en we zijn ter plekke. Het begint gelijk te spetteren, even geschuild met zicht op de 'STAD AMSTERDAM'. Het blijft indrukwekkend veel hout- en touwwerk. De regen zet niet door. Ver zijn we overigens niet gekomen, een praatje hier een langer praatje daar (met het milennium stel Inge en Evert Stel), spelen met radiografisch te besturen zeilbootjes, een patatje tegen de trek en we hebben het wel gezien. Een dreigende lucht en een toenemende mensenmassa op de kades doet ons weer huiswaarts gaan.

Van Evert heb ik gelijk zijn pas verschenen autobiografisch boekje gekocht 'Bootjesgroei", waarvan de opbrengst de Stichting Vaarwens ondersteunt, kijk voor meer achtergrond op http://www.stichtingvaarwens.nl/
Zij gaan daarvoor en varen ervoor met hun MEANDER V. Het is hilarisch hoe Evert zijn kennismaking met het bootjesleven beschrijft, zeer herkenbaar voor iedere beginnende bootjesvaarder. Een deel van zijn groei in boten en strijd in het persoonlijk leven hebben we een beetje van nabij kunnen volgen (onder meer het vervoer en tewaterlating van viskottertje Meander IV) omdat het zich in onze contreien afspeelde, dat maakt dat we plaatsen en personen kennen. Maar ook voor wie hen niet kent is het boekje boeiend. Je leest het het liefst uit in het bruisende tempo waarmee Evert zijn leven leed en nog wel leidt en lijdt. Een gedreven mens, of moet ik nu zeggen 'een gedreven stel' dat hun teveel aan energie in balans tracht te krijgen door een positieve wisselwerking met hen die wel een opkikker(dag) kunnen gebruiken. En daarin slagen ze.

Taeke 4

Een heel mooi zonnig weekend niet op eigen boot en geen intocht van Delfsail vanaf eigen boot meemaken en dat omdat kleinzoon Taeke 4 jaar wordt. Daar wil je bij zijn en dus zitten we in de auto, zaterdagochtend in 3 uur heen en zondagavond in 2,5 uur terug. Daartussen in een heleboel tijd om Opa en Oma te zijn en daar moet je wel wat voor doen. Zoals Luuk die uren bezig is de inhoud van Lego-kadodozen om te bouwen tot de gewenste boot of auto, terwijl Taeke en Jikke met hun beweeglijke jeugdigheid de stukjes door elkaar gooien of de oren van zijn hoofd tetteren. Als het even niet gaat wordt Oma ingeschakeld als 'helpdesk' en kan Opa weer verder. Heerlijk toch! En dat allemaal lekker buiten in de royale tuin. Zondagmiddag op de fiets nog even kunnen kijken bij de Nieuwkoopse Plas waar zich een heel andere watersport afspeelt op het water en aan de waterkant dan wij gewend zijn: koelbox mee en rondtuffen. Op zo'n zonnige zomerse dag zijn er daar zo te zien velen die er goed van genieten. Toch een heel andere belevenis dan de ruimte op het wad.

Een impressie van Taeke's verjaardag in het webalbumpje voor wie er wat van zien wil

http://picasaweb.google.nl/elsWeerlicht/090822Taeke4Els?authkey=Gv1sRgCPz3u8-bipCK3AE&feat=directlink

Voor het eerst droogvallen

Deze week hadden we op twee achtereenvolgende dagen opstappers mee om ze voor het eerst van hun leven kennis te laten maken met het droogvallen. Zowel het tijdstip van het tij als de weersverwachting leken daartoe geschikt. Dat ik niet geheel goed op de getijtafel had gekeken (naar maandag en dinsdag ipv dinsdag en woensdag) heeft de eerste dag gelukkig niet tot vervelende dingen geleid zoals te vroeg vastzetten en niet meer loskomen omdat er ook nog extra verlaging kwam. We konden alleen de sluis niet meer halen. Geen ramp, we hebben beide nachten aan de politiesteiger bij Lauwersoog kunnen liggen, een plek waar de gasten goed aan en

Leren lopen op de zeebodem

van boord kunnen komen. De eerste gasten, studievrienden, belden af vanwege acute kiespijn. Joske en Peter uit bed gebeld, Peter had het droogvallen nog nooit meegemaakt en was bovendien dit jaar nog niet meegeweest. Hoewel nog wat frisjes voor de blote billetjes van Lisanne hebben we met elkaar een prima droogvaldag beleefd iets naast de Reegeul bij Schiermonnikoog. We hadden de boot gelijk met de kop op de wind stevig aan de grond gezet omdat ik dacht dat het twee uur voor laagwater was. Niet dus, het was net twee uur na hoogwater, we hebben nog een boot naar de jachthaven zien varen en een ander die eerder vastliep bij het toegangsgeultje dan ze waarschijnlijk wensten: met frisse wind achterop. Ook wij hadden last van de frisse wind die draaide naar het NW. In de luwte van de drooggevallen boot was het aangenaam. Lisanne liet zien dat ze kon gaan staan en een paar stapjes zetten. Zij leerde dus letterlijk lopen op de zeebodem, zullen haar kinderen dat later ook doen? Joske, haar moeder, stond 15 maanden oud op het drooggevallen wad, in 1975 in de toen nog betonde geul tussen Rif en Engelsmanplaat. Voor Peter een wonder om te ervaren hoe je opeens om de boot heen kunt lopen en later om te zien hoe snel het water eigenlijk weer stilletjes bezit neemt van de plaat. En ons met boot en al weer optilt, zodat we terug kunnen varen. Kan / mag dat over 30 jaar ook nog?

http://picasaweb.google.nl/lh/sredir?uname=joskeknol&target=ALBUM&id=5371960765469115025&authkey=Gv1sRgCI6C_dah6vPOlgE&feat=email

Varen met binnenschipperszoon

De andere dag zijn Jan, zoon van een binnenschipper, en Antje mee. Al jaren was er een toezegging om het droogvallen mee te beleven, het kwam er steeds niet van. Nu wel, alhoewel ook nog niet helemaal zoals bedoelt. Het laagwater is te laat op de dag. Verder bijna ideaal. Tropische hitte aan land, wij heerlijk zacht windje en water om in te badderen op een plek waar bijna geen mens komt: het uiterste westpuntje van Schiermonnikoog. En wat niet vaak voorkomt, we zeilden met een ZO windje en afgaand water erheen en met een NW windje en opkomend water terug naar Lauwersoog. Die winddraaiing was er overigens wel de oorzaak van dat we nog een beetje 'aan lager wal' hebben liggen klotsen in een mini-branding. Doordat de Neeltje Jacoba ons op de Zoutkamperlaag inhaalde hebben onze gasten ook nog 'dikke golven' ervaren. Zo beleef je heel wat op zo'n dag.

http://picasaweb.google.nl/lh/sredir?uname=elsWeerlicht&target=ALBUM&id=5372445221685694721&authkey=Gv1sRgCLSSttXH7dzYEA&feat=email

KNRM

Zaterdag 15 aug staat er een straffe wind bij Lauwersoog uit het westen, zodat we het voorgenomen waddagje met Joske en kleine Lisanne omzetten in een ankerdagje in de relatieve luwte bij Esonstad / Oostmahorn. Geen toevallige keus, immers er zouden 15 historische reddingboten arriveren bij Oostmahorn en dat wilden we wel zien. Er was veel meer te zien dan alleen reddingboten. De varende auto gezien?
Op het nieuws hoorden we dat zowel de KNRM als reddingbrigades langs de kust een piekdag hebben gehad wat in actie komen betreft, vanwege de sterke wind. Bij Oostmahorn heeft de reddingmaatschappij hopenlijk gepiekt wat nieuwe donateurs betreft, ze doen er hun best wel voor. Woensdag de 19e ligt de vloot in het haventje bij 't Booze Wief en Camping Lauwersoog.

Luuk heeft inmiddels een webalbum gemaakt van ons dagje op het Lauwersmeer:
http://picasaweb.google.nl/lh/sredir?uname=luuk.knol&target=ALBUM&id=5371016519337487569&authkey=Gv1sRgCOHy1viBrrLWHQ&invite=CLaRxHU&feat=email

Wadden schoonheid

WADDENSCHOONHEID
Om de paar dagen hitte aan land te ontlopen zijn wij met de boot het wad op 'gevlucht' ook al is onze vakantie voorbij. Wat een luxe dat dat kan. Geen vooropgezet doel waarheen, gewoon bij Lauwersoog sluis uit, zeilen hijsen, stroom en wind van dat moment en de verwachtingen bepalen waarheen: nog anderhalf uur opkomend, ZO wind kracht 3 in de loop van de dag draaiend naar NO en ietsje toenemend. Ideaal voor rondje Schiermonnikoog via de Spruit eruit.

We zien het Simonszand blinken, twijfel om te onderzoeken of het geultje en de lagune er nog is is snel over, er ligt al een bootje. Om optimaal de waddenruimte te kunnen beleven is het een plek voor slechts een boot, vinden wij. We zetten ons rondje voort en gooien na zes uur zeilen het anker uit aan de westkant van Schiermonnikoog. Ik moet zeggen 'op' de glooiiende westkant, want we hebben de boot gelijk aan de grond gevaren: laatste uurtjes vallend water. Een immens zandstrand bijna voor ons alleen. Het kuddedier mens zoekt verkoeling bij elkaar op andere plekken, in de waddengetijdenhavens -zoals ook de jachthaven van Schiermonnikoog- liggen de wadwaardige boten hutje mutje puffend opgesloten in de kom te wachten op het bevrijdende wadwater. Wie wil dat nou? Wij in ieder geval niet. De extra beloning die we op ons pad vinden ligt op een tiental meters voor ons (zie foto's), nog afgezien van de twee gerookte makrelen die we aangereikt krijgen van het recreatief zeevissend echtpaar met hun bootje Co Ho, dat een eindje verderop voor anker ligt. De prijs die we voor onze waddenvrijheid betalen is wat gehobbel en geklots 's nachts als het water weer over de platen spoelt. Dat is te doen zolang je een voor teveel golfslag 'beschutte' plek voor de nacht weet te vinden. En dat lukt ons meestal wel. Het ergste is misschien wel het gemis aan een koud biertje op een tropische waddendag, 'gelukkig' is een watergekoeld wit wijntje een goed alternatief en komen tropendagen niet vaak voor in ons kikkerlandje waar het weer wispelturiger wisselt dan het wisselwad.

Spelevaren met Joske en Lisanne

Afgelopen zaterdag, 1 augustus, kwam het zo uit dat we alleen met Joske en ons net 1 jarige kleinkind Lisanne een dagje konden spelevaren op het wad. Papa Peter was als Sneker bij de Sneekweek. Wij troffen het geweldig met een rustig ZO windje (wekenlang niet gehad) en 's morgens een afgaand tij. Heerlijk op fokje langzaam voort laten drijven terwijl Lisanne sliep in het vooronder in een slaaptentje waar ze niet uit kon kruipen. Net na de kentering zetten we de boot tegen de Schiermonnikoogse westkant aan om met Lisanne bij de waterrand te spelen. Een groot sukses, met meiske gedroeg zich als een zeehondje dat naar het water wil. Wat een pret.

Joske stuurde al een webalbumpje van die dag: http://picasaweb.google.nl/lh/sredir?uname=joskeknol&target=ALBUM&id=5365307867357958273&authkey=Gv1sRgCNWYocLshfn6ggE&invite=CIHBwocD&feat=email