Najaarswedstrijd Lauwersoog

Twee a drie keer per jaar doen we mee aan een zeilwedstrijd bij Lauwersoog, op het wad uiteraard. Zaterdag was het weer zover. NU onze eigen kweek bemanning (de dochters) de handen vol heeft aan eigen nageslacht moeten we tijdig bemanning regelen want met zijn tweetjes kom je handen te kort als er gekruisd en/of gekluiverd moet worden. Dick Hukema is al vaker meegeweest, nu ook Iddie Munstra erbij. Met zijn viertjes zijn we zeker een kwart eeuw oud en beschikken dus over veel ervaring. Het hanteerbare windje, ZW 3, op rustig water was ons zeer welkom. Het liep allemaal als een tierelier. Zelfs de start deze we deze keer niet slecht. De enige echte misser was het vastlopen door net te laat overstag te gaan bij een ondiepte in het laatste tegenstroomse kruisrak richting finish. Het kostte ons gelukkig maar een beetje tijd om weer los te komen omdat we al met de draai bezig waren, het water op kwam en de fok flink bak gehouden kon worden. De voorsprong in berekende tijd bleek later bij de prijsuitreiking maar drie minuten te zijn op nummer 2, dus veel speling was er niet na drie uur varen.

http://picasaweb.google.nl/elsWeerlicht/0909256BriefingNajWdstrijdEls?authkey=Gv1sRgCPeJ5J_D1NG8Yg&feat=directlink

Oppassen ipv wadvaren

Van de eerste 'verbouwweek' konden we het weekend in Nieuwkoop 'loskomen' terwijl we ons vermaakten met de kleinkinderen: Jikke, Taeke en Minke. Ouders weg, wel zo rustig. Heerlijk tuinweertje, op het wad was het vast kouder (houden we onszelf voor). Schoonzoon Tijs was een van de 25000 die meeliep in de speciale 25e editie van de van Dam tot Damloop,op zaterdagavond 16 km van Amsterdam naar Zaandam. Een prestatie die wij van ons leven niet zullen leveren, lopend. Varend is tot daar aan toe, dat moet ons nog wel lukken.

Kinderlijk druk hebben we het gehad met prikkers steken in kastanjes (opgeraapt in eigen tuin in Garmerwolde) en te zure appeltjes (uit tuin van Rinske en Tijs). Ook met eikels (zoeken en naar kinderboerderij brengen voor varkens en geiten) en toekijken als kindertjes braaf spelen in de buurt speeltuin/zandbak. En niet te vergeten het verwerken van de overvloed aan druiven (uit hun tuin) die Tijs maar vast had geplukt. Kon ik wel wat mee, dacht hij. Ja ja, zonde om weg te gooien. Uren werk levert voldoening en een paar liter pure druivensap op die de kinderen (behalve Minke) zelfs te zoet vinden.

Een webalbumpje gemaakt door Luuk:

http://picasaweb.google.nl/lh/sredir?uname=luuk.knol&target=ALBUM&id=5384359273969850721&authkey=Gv1sRgCMvWoZiq6M7bkwE&feat=email

Beetje meer licht

In het vaarseizoen genieten we bijna dagelijks van het alomvattende licht en lucht op het oneindige wad. Weer thuis voelt het al gauw benauwd, donker en ben ik blij wanneer de bladeren van de bomen in de buurt van het huis weer van de bomen zijn gevallen. Dat geeft ruimte. Dit jaar de stoute schoenen aangetrokken en opdracht gegeven een muur in de zijgevel van het huis te vervangen door een glaswand, deels open te schuiven indien het weer daartoe uitnodigd. 's Middags is het de zonkant. Ook met deur dicht, zal een smak aan licht (en warmte?)binnenkomen, het zicht op tuin en lucht wordt vergroot.

De muur ligt nu open ....

Wad en nog wat foto's

Het eind van het vaarseizoen is in zicht. In de loop van het seizoen zijn er weer ontelbare foto's gemaakt van doorleefde mooie, unieke of eeuwige wadmomenten. Ik wil er wat mee, maar wat? Zelf weerzien geeft de vreugde van de persoonlijke herinnering. Ik sluit niet uit dat ook zonder die herinnering het prettig kan zijn om wat van die foto's te zien. Vandaar een webalbum om anderen een impressie te geven van al het fraais dat ik meen te zien en probeer vast te leggen.

Van mij krijgt het wad een acht.

Een digitale expositie: http://picasaweb.google.nl/lh/sredir?uname=elsWeerlicht&target=ALBUM&id=5380715700566389121&authkey=Gv1sRgCJH9w-2Px5Kd-gE&feat=email

Garmerwolde en Winsum

Van de Garmerwolder feest'week' hebben wij slechts het staartje meegemaakt, de laatste dag, maar gezien het aantal mensen dat een nostalgisch rondje liep langs de vele draaiorgels (Garmerwolde staat er bekend om) en old-timers bepaald niet de minste dag. En het bleef nog droog ook. Niet de stoere meiden en knapen die meededen aan het hanengevecht boven het Damsterdiep: zittend op een met groene zeep ingesmeerde lange boomstam proberen elkaar eraf te slaan met een zachte zak. Geweldig leuk om te zien. En eigenlijk zou ik er zelf nog wel aan mee willen doen, ware het niet dat het boven water zo koud is als je er nat uit komt. Bang voor water ben ik niet. Als ik nou 30 en de temperatuur ook dan had ik het vast gedaan .....

Nu heb ik als een bejaarde op een bankje gezeten, eerste rang, wind in de rug, etend en drinkend (heerlijke chili werd er door organiserende dorpsgenoten verkocht voor een paar euro's, en geen afwas thuis). Eerder al hadden we het rondje gelopen langs de draaiorgels met Joske, Peter en Lisanne. Die kleine kikt op muziek en steelt de harten. Onderweg ons vullend met professionele poffertjes en oliebollen. En niet te vergeten de stukken taart, eigen maaksels van dorpsgenoten.

Neem een kijkje op ons webalbum van die zondagmiddag
http://picasaweb.google.nl/lh/sredir?uname=elsWeerlicht&target=ALBUM&id=5378824926782208481&authkey=Gv1sRgCMTqpaTK2--0igE&invite=CJiypeYL&feat=email

Het kostte ons uiteindelijk niets, we verteerden de 2e prijs die we gewonnen hadden met de loterij van de feestweek. Dikke mazzel. De prijs was toch niet hoog genoeg om de bekeuring te betalen die we bij Winsum opgelopen hadden voor te hard rijden (60 waar je 50 mag als je denkt dat je het dorp al uit bent). Ja ze weten wel waar ze zo'n flitspaal lonend kunnen plaatsen. Het was niet de eerste keer en het zal niet onze laatste keer zijn op die plek.

Noordpolderzijl

Vandaag is het feest in Noordpolderzijl, het haventje ziet er weer uit alsof oude tijden zijn herleefd. Dit alles ter gelegenheid van een boekpresentatie, een boek over 'Noordpolderzijl, vissers en robbenjagers'. Het waait en het regent, het waddenwater is opgestuwd vanwege storm en springtij. Geen mens ziet dat het geultje, gebaggerd en wel, ondiep en smal is. Het oogt feestelijk vanaf de dijk als de zon er eventjes bij komt. In het Zielhoes is het stampvol met vissersgezinnen, het shantykoor 'Rietzielzangers' en andere Noorpolderzijl-vrienden, in de feesttent idem dito. Het vochtigheidsgehalte is hoog, ook in de glaasjes. Het lukt ons als eerste een boek te kopen na geduldig wachten binnen zittend op de 'verkooptafel' terwijl de officiele presentatie zich buiten in de natte tent afspeelt. Met de buit nestelen we ons in de tapkamer, nu er plaatsen vrij komen van mensen die zich bij de rij wachtenden voor het boek aansluiten. Gelukkig wordt het buiten even droog, komt het zonnetje er zelfs nog even bij. Snel de dijk op en kijken over het wad en het feestelijk gevulde haventje. Ook de hele weg naar Noordpolderzijl is gevuld met langs de kant geparkeerde auto's. Het weiland stond al vol, de auto's moeten met een trekker uit de verweekte grond gesleurd worden. Een natten dag. Dit evenement kon tenminste doorgaan ondanks het weer, de excursie die we een dag eerder vanuit Noordpolderzijl hadden zullen maken naar Rottumeroog met de sportgroep van Luuk is afgelast vanwege het barre weer en hoge waterstand. De schipper van de Boschwad, Louis de Jong, zag het samen met de gids van Staatsbosbeheer daags tevoren niet zitten dat ze verantwoord met een groep naar Oog konden gaan. Mijn geplande werkdag op Plaat is dit jaar ook al door slecht weer niet doorgegaan (klik hiernaast op label Rottumerplaat), je ziet het kost nogal wat moeite om naar 'het verboden wad' te gaan. Het verlangen blijft.

Vrij voelen

Een week lang zijn we lekker gemaakt met het vooruitzicht dat het eind augustus (maandag 31 en dinsdag 1 sep) mooie warme zomerse dagen zouden worden, ook op het wad. Tegen beter weten in onze planning daarop aangepast en op banken jacht gegaan terwijl het regende en waaide (soms scheen de zon toch). Zondagmiddag ingescheept met de bedoeling te sluizen, de vloedstroom mee te pikken met het zuidwestenwindje en alvast een eindje oostwaarts te gaan. Dan konden we rond het vroege ochtendhoog de omgeving bij Simonszand verkennen en een plekje zoeken waar we de rest van de dag droogvallend vast zouden zitten. Met niets meer en minder om ons heen dan maagdelijk wad en hemelse lucht, dachten we.

Het liep anders. Via de marifoon hoorden we in de namiddag verrassend genoeg dat de al dagen gierende wind helemaal niet zou afnemen, van zomerse dagen was geen sprake meer. Dus wat nu? Geen Simonszand. Geen sluis uit nog, eerst maar een nachtje over slapen. Nieuw plan ontstaat. Maandagochtend na eerste sluislichting (7 uur) lui op fok met hoogwater recht toe recht aan oversteken van sluis naar jachthaven Schiermonnikoog. Gaat prima, de wind is er hard genooeg voor, Brakzand toch wat ondiep (doodtij) maar gelukkig diep genoeg. De alternatief bestaakte route vanaf de veerbootgeul blijkt niet meer bestaakt, even twijfel, waar was het ook alweer. Met het oog op de dieptemeter en de visuele koersherinnering toch maar doorgevaren. We zien verwarrend genoeg (voor ons nieuwe) rode boeitjes liggen tot na de voorlaatste slinger naar de jachthaven. Wat er al niet verandert in het seizoen. Hoe dan ook, we komen in de haven zonder dat we vastlopen. Guus, da havenmeester, staat ons al op te wachten. Het is nog vroeg, een hele Schierdag voor ons. Als we zouden willen zouden we met het tweede hoog van de dag de sluis nog kunnen halen. Dan hoeven we alleen maar 'ankergeld' (5 euro) en toeristenbelasting te betalen voor het liggen in de haven, antwoordt Guus me. Ditmaal willen we een nacht blijven, geen dubbelliggers, lopen overdag 'alleen op de wereld' het eelt aan de voeten om de west en onderhouden ons later met steigergenoten uit het westen. De vaarwereld blijkt weer klein te zijn. Raakvlakken worden ontdekt, herinneringen en personen uit de bottertijd (jaren 60: Duitendief, Y-vector,Octopus) komen weer tot leven. Allen behept met hetzelfde virus, onafhankelijk, zelfredzaam en vrij voelen op eigen 'bodem'.

P.s Kijk 6 sep '09 naar Ned 2 om 22.40 uur en zie in de tweeluik over Schiermonnikoog (Kruispunt) o.a. de nu 81 jarige Jur van Boven (in de jaren 60 eigenaar van de botter Octopus) Bron: Ed Kieckens http://www.schierweb.nl/