Voor Pampus gelegen

Vandaag voor Pampus gelegen. Geankerd. Prachtig windstil IJsselmeer. Mooie luchten. Drie kleinkinderen en onze andere dochter aan boord voor taart en vaart. Donderdag komen we na weer bijna een dag motoren (wind tegen vanuit Enkhuizen en te zwak) in Muiden aan en krijgen een van vroeg tot laat zonnige plek aangewezen in de haven bijna aan de voet van het Muiderslot. En dat heeft wel iets.
Hoewel het niet in de bedoeling lag in Muiden te blijven zijn we voor de tweede nacht weer op dezelfde plek gaan liggen.
Gelukkig vond de (aardige doch strenge) havenmeester het ook goed zonder dat we het vooraf gevraagd hebben. In een opstekende bui eindigde het zonnige spartel-, roei- en smulplezier abrupt. Onvoorstelbaar dat ik vlak daarvoor nog onbezorgd een rondje om Pampus heb geroeid in 'Achterlicht' met drie goedgemutste kleinkinderen. Na de regen is de wind opgestoken. Rinske is met het opgewekte en natte grut weer in de auto is gestapt. Daarna werd werd het droog en hebben wij het Muiderslot nog even kunnen bekijken voor sluitingstijd. 's Avonds internet uitgeprobeerd. En zie, dit berichtje komt eruit.

(foto's later toegevoegd)

de Kreupel

Noordelijk van Andijk en oostelijk van Medenblik is deze nog jonge eeuw het "natuureiland' de Kreupel gerealiseerd boven een eeuwenoude ondiepte in de voormalige Zuiderzee. Nu door mensenhand opgehoogd. Natuurlijk geheel verboden te betreden, behalve door vogels. Er zijn naast andere soorten, wel 7000 aalscholvers zei de overdag aanwezige havenmeester (samenwerking tussen staatsbosbeheer en vrijwilligers van wsv de Kreupel). Als verboden gebied doet het denken aan de Waddeneilanden Griend, Rottumeroog en Rottumerplaat. Met dit verschil dat bij de Kreupel sinds 2008 ook een 'havenkom' is aangelegd met diverse tientallen meters steiger. Waaraan geen kip ligt, slechts een enkele boot. Op die steigers kun je je benen strekken. Heen en weer, heen en weer. Smal en vol vogelpoep. Er is een klein uitkijkpostje gemaakt boven het kantoortje van de havenmeester. Het geluid van de vogels is niet uit de lucht. De vogels zelf ook niet. Je ligt er voor de nacht slechts min of meer beschut, want het hoeft maar even te gaan waaien en de IJsselmeer golfslag komt door de diverse openingen in de omheining van basaltkeien heen. Het liggen dan ook, vergeleken met alle andere IJsselmeerhavens, uiermate rustig met boten. Heerlijk op een zwoele rustige zomeravond voor lieden zoals wij die de oostelijke waddenruimte gewend zijn. En 's morgens de dag het liefst beginnen met een onderdompeling in het buitenwater.

ps er zijn excursies naar het vogeleiland aan te vragen bij siesnoordkop@staatsbosbeheer.nl

Nostalgisch varen

Nu we toch vlak voor mijn verjaardag opnieuw gingen inschepen wil ik wel naar Vlieland of naar Stavoren. Beide plekken waar ik hele goede herinneringen aan heb. Het is binnendoor naar Stavoren geworden, omdat zaterdags de harde onstuimige tegenwind in combinatie met een onhandig tijdstip van hoogwater niet aantrekkelijk is om het wad op te gaan. Bovendien is er 'buiten' de drukte van de start van de CAMrace (Lauwersoog-Larvik), waar we ons deze keer niet in begeven. Het vooruitzicht anderhalve dag te motoren door binnenwater heeft dan iets aanlokkelijks, zeker als er ook een pas tweejarig kleinkind meevaart met haar moeder, onze dochter Joske die groot geworden is aan boord. De kleine op de bakboordkooi voorin waar Mama ook altijd lag als kind. Dat we zo doodmoe zijn geworden had niet met het varen te maken, maar alles met de slapeloze nachten die Lisanne ons bezorgde. Kon zij ook niet helpen dat ze last kreeg van haar ingewanden, maar een boot is wel gehorig, zeker als de wind niet door de stagen giert en het water tegen de romp klotst, Niemand slaapt dan door zodra ze kreunend half wakker wordt. En dat gebeurde nogal eens. Waarschijnlijk heeft ze te weinig beweging gehad. Een boot is klein voor een beweeglijk kind zoals zij. Dol op wandelen. Prachtig hoe ze uitgelaten kan worden zodra je ergens stilligt. In de Prinsentuin waar we de nacht doorbrengen of langs de oever als we liggen te wachten voor de spoorbrug bij Leeuwarden. Parmantig stapt ze dan voort met haar zwemvestje om. Je moet haar weer aan boord lokken als we verder gaan. Onze kinderen waren vroeger anders, die moest je van boord lokken onder het mom van een voorwendsel: 'sticker halen', smurf kopen'. De boot zit dus ook vol stickers en de verzameling smurfen is groot geworden in de loop der jaren. De kleinkinderen hebben er nu ook nog veel plezier van.
Het varen door Friesland is grotendeels vertrouwd bekend terrein, toch is er veel veranderd in de loop der jaren: een nieuwe stuk in de staande mast route tussen Leeuwarden en Grouw, leuker varen dan via Fonejachtbrug. Alleen het gebied rond Eernewoude sla je nu gemakkelijk over. Aquaducten op plaatsen van bruggen waar altijd veel oponthoud was is ook aangenaam, er zijn nog genoeg bruggen over in het traject naar Staveren vanuit Lauwersoog. Zelfs met de klomp aan de hengel voor het bruggeld. Hoe lang zal dat nog blijven?

Op mijn verjaardag hebben we in Stavoren 's middags met het hele gezin Hoomans (Peter haalde in gezelschap van Tom en Jesse Joske en Lisanne met de auto weer op) bij het ministrandje bij de oude haven gezeten en gespeeld.De toegankelijkheid van het water bleek in dat hoekje slecht vanwege vele keien onder water. Helaas. Het andere strandje was te ver over de dijk met Jesse en kinderwagen.

Twee

Veertien juli is het feest. Lisanne is twee en nu we toch in de buurt zijn gaan we op verjaarsvisite. Ze is het stralende middelpunt, genieten. Ook van onze kleinzoon Jesse.Tijd niet gezien. Die is alweer 15 weken en naar onze beleving opeens loodzwaar geworden. Gegroeid dus, lacht en volgt je met ogen en grijpt naar speeltjes.

Lisanne krijgt van ons een kado met het oog op haar reis (met ons en andere naasten) in het najaar. Ze wil nu gelijk al op stap.

Wadden (uit de) lucht

In 2007 stapt auteur en zeezeiler Ben Hoekendijk voor het eerst op het drooggevallen wad, het Wierumer Wad. Ook wij staan daar, niet toevallig, met onze zeeschouw Weerlicht, iets verderop, iets beter gepland, vrij van de mosselbank. Ben H. is voornemens een waddenboek te maken.
Inmiddels is bekend dat het boek eind juli verschijnt:

Waddenzee - Vaargids 3 Nederland uit de lucht.

Het boek beslaat 144 pagina's A4 Full Color en kost € 29,95.
Het wordt uitgegeven door Uitgeverij C. Heijnen bv - Uitgeverij De Alk & Heijnen bv
Uit de titel van het boek leid ik af dat het om luchtfoto's gaat. Ben erg benieuwd en hoop het boek, iets verlaat, voor mijn verjaardag te krijgen.

toevoeging 13 aug 2010. Ik kreeg verrassend genoeg begin augustus een 'bewijsexemplaar' toegestuurd. Wat blijkt het geval! Er staan (zonder overleg) drie van de door mij gemaakte foto's in (blz 96-97) die ik in 2007 aan Ben Hoekendijk na die droogvaldag heb toegestuurd. Hij stuurde mij toendertijd ook een cd met zijn foto's waar, onder meer, wij en onze boot opstaan. In het boek is Luuk terug te vinden op een foto zittend in de kuip en pratend met naast de boot op de zanderige plaat staande Wadvaarders Maarten,Yvonne en Jaap (blz 97). Ook onze boot staat erin: drooggevallen en met een fier wapperende grote Wadvaardersvlag (blz 7). Allemaal verleden tijd.

Hoewel ik het leuk vind dat wij als 'echte wadliefhebbers'in het boek staan genoemd, vind ik dit boek geen aanrader als 'Vaargids'. Het scoort in mijn ogen als Vaargids 'ruim onvoldoende', er staan te veel fouten en onzorgvuldigheden in, de luchtfoto's zijn van te grote hoogte genomen en ook nog eens tijdens hoogwater, zodat er van de bijzonderheid van dit gebied -droogvallende platen en geulen- weinig tot niets te zien is. En dat het Waddengbied op de Werelderfgoedlijst is geplaatst in 2009 ben ik niet tegengekomen. Jammer.

Zelf ben ik in 2003 in de gelegenheid geweest wat foto's vanuit de lucht te maken van een drooggevallen oostwad. Ik was toen nogal gecharmeerd van de vorm van de Zuiderduintjes, een rog met staart. Zou het er nog steeds zo uitzien? Googlelend heb ik het niet zo kunnen herkennen.

Terugvliegend van Stockholm in 2008 na een wegbrengtocht, hadden we het geluk dat het helder weer en laagwater was toen we boven de Duitse Bocht vlogen. Voor ons duidelijk herkenbaar de Duitse waddeneilanden nadat we Helgoland hadden zien liggen. Kenners zullen op de foto hiernaast een puntje Borkum, Memmert- Juist en Nordeney herkennen. Helaas verdween het zicht op Nederland achter een wolkendek zodra we de Eems over waren.

Met dank

Met dank aan Koos Winnips, varend met de zeeschouw

'de Oude Tukker'. Hij en zijn maat hebben ons gespot op een verstild en verhit oostelijk wad.

Lauwersmeerdagje

Na twee weken op stap te zijn, Duitse wad over getuft met weinig wind en veel, heel veel zon, diverse eilanden bezocht, zelfs fietsend bekeken, zijn we vanzelf weer terug bij Lauwersoog. Spreken dan dagje af met Joske en Lisanne om te genieten van water en zon aan boord. Blijven op het Lauwersmeer, de weersverwachting is wederom ruig voor later op de dag. Die nacht ervoor hebben we een giga onweersbui gehad met veel wind, flitsen en regen.

Het blijkt tegenwoordig niet meer mogelijk om op het Lauwersmeer een plekje te vinden waar je met boot aan kunt meren om vervolgens met de nog jonge (klein-)kinderen aan wal te stappen om met ze in water en zand te spelen. Je kan in de buurt van een 'strandje' ankeren en hebt dan beslist een bijboot nodig. Gelukkig hebben we die. En hadden we maar 1 kleinkind aan boord. Nog net geen twee (jaar) en al zeer 'watervrij'.