Jachthaven Schiermonnikoog in

Hoogstwaarschijnlijk voor de laatste keer, dit jaar, hebben we de jachthaven Schiermonnikoog met een bezoek vereerd. Er staat zaterdag een stevige NW wind, het is springtij en inmiddels een uur voor hoog water als we de sluis uitkomen. Alle boldergaten in de sluismuur verdwenen in het hoge water. Ondieptes oversteken is dan geen punt voor een boot met 80 cm diepgang. Slechts de fok ligt klaar, voor het geval dat ....! De kluiverboompunt wordt direct op de witte toren gemikt, de motor doet zijn werk, het buiswater ook. Luuk, bijna onzichtbaar in zijn zeilpak, staat in die natte zilte stroom spetters te sturen. Ik geniet veilig droog vanachter het kajuitschot van regenboogkleuren die niet alleen zichtbaar zijn boven Schiermonnikoog maar ook bij elke buts buiswater. Naarmate we dichterbij het eiland komen nemen de golven af en daarmee de nattigheid. De gele A tot en met E tonnetjes (route van Jafanka-Harm) zijn goed te zien. De zon is tegen de voorspelling in geheel verdwenen, het voelt koud in de wind. Iets eerder dan de twee charters van de sluislichting voor ons lopen we de haven binnen. Zij hebben de veerbootroute gevolgd door de Glinder. Het strekdammetje aan de oostkant is zo goed als uit het zicht verdwenen. Hier en daar steekt nog een puntje boven water uit, goed zichtbaar omdat er een of meer wadpietjes op zitten. We hebben 'geluk', we mogen liggen aan het eindstuk van de meest zuidelijke steiger. Vrij zicht de havenmond uit, met enige verbeelding is het net alsof je op het wad ligt, je ziet het water komen en gaan. Het mooiste blijft nog altijd de uren rond de laagwaterkentering. De huidige grillige patronen van de waddenbodem zijn weer in je brein opgeslagen, het komende water maakt het zichtbare onzichtbaar. Je weet niet hoe het er de volgende keer uit zal zien. Ander tij, andere tijd.

De regen valt vaak die middag, de meeste vogels zien we het beste op de plaat in de vogelkijkhut bij de Westerplas. Schuilend onder de overkapping bij de enige supermarkt treffen we bevriende dorpsgenoten. Ze zijn en blijven goed gemutst, tegen de regen. Wat moet je ook anders als je een weekend een huisje hebt gehuurd met kinderen en kleinkinderen om een heuglijke mijlpaal te vieren. Het wordt wel even droog nog. Gelijk met het lage tij valt er even niets. Gelukkig. Happy hour. Voor de verandering in het genoeglijke kajuitje bij Hein en Ant aan boord, die met hun tweede boot 'Castor' de haven van Schier wel kunnen bereiken. Waarna tijd om gezamenlijk het onveranderlijke dagmenuritme van Hotel van der Werff weer eens te gaan proberen. Ook al weet je vantevoren wat je krijgt opgediend, het valt er goed in, de gezellige drukte en de wachttijd om aan de beurt te komen zorgt daar wel voor. De prijs is aantrekkelijk. Uitbuiken kan lopend terug. Ook dan is het droog.

Deze zondagochtend is het stil, windstil. Net op tijd op de been om het havengeld te betalen voor half elf. De eerste boot is alweer vertrokken, die zal als laatste bij de sluis aankomen met deze wind. Het water komt weer springhoog. Het wad stroomt ongemerkt vol. De forse verhoging van het havengeld dit jaar is op last van de gemeente, zei havenmeesteres Tjitske. Tja.

Wad stroom gat

Voor liefhebber link naar bijbehorend webalbum. Reacties welkom: elsweerlicht@gmail.com
http://picasaweb.google.nl/elsWeerlicht/10092223OnverwachteOnrustEls?authkey=Gv1sRgCIrh2K_ypIb-NQ&feat=directlink

Varen we al zo lang op het wad en hebben nog nimmer een woest kolkend gat in het stromende water zien ontstaan. Het overkomt ons afgelopen donderdag. Uitermate rustig weer, geen rimpeltje op het water. De stilte 'achter' (westkant van) de Engelsmanplaat waar wij die middag het anker uitgegooid hebben voor de nacht wordt verstoord door werkzaamheden van het betonningsvaartuig Waddenzee. De ene boei na de andere wordt uit het Smeriggat gelicht, schoongespoten en weer terug (of beter) gelegd. Het lijkt erop dat de werkzaamheden doorgaan tot ver na bureautijd en het is vlak bij ons 'plekje' dat ze ook voor anker gaan. Wat nu? Hier weg. Het kan nog. Dus einde middag, samenvallend met einde laagwater scharrelen we met de eerste vloed tussen de banken van het Smeriggat langs de zeehondenbanken in de Holwerderbalg naar het Friese Wad met de bedoeling een plekje voor de nacht te zoeken dichter bij het wantij van het Wierumer wad. De, niet al te sterke wind, zou in de zuidhoek blijven. Het betonningsvaartuig Waddenzee had die dag ook boeien van de Holwerderbalg en het Friese Wad verlegd meldt 'de toren' dus onze kaart- en gpsgegevens zijn achterhaald. Geen probleem, er is dan geen helder zicht, genoeg om met het blote (bebrilde) oog drie boeien vooruit te zien. Rustig op motor varend, stroom mee, drijven we gezellig aan de zeehonden voorbij langs de zeer recent bijgewerkte betonning. Even lijkt het dat we over het zand schuren, nabij HB 7, de voortgang blijft erin. Aan het eind gaat het mis, bij de HB 3 schuiven we pardoes tegen een bank(je?) op, de boot draait abrupt. Aan stuurboord kolkt het water voor en achter om de inmiddels dwarsopstroomliggende boot heen. Dat hebben we eerder meegemaakt. Gewoon kwartiertje geduld, het water komt op en boot kan zijn koers vervolgen, denken we. Niet dus. Loskomen betekent nu tegen een volgende bank drijven, met nog woestere waterbewegingen aan de ondiepe kant. Met verbazing zien we herhaaldelijk gaten ontstaan in het wild bewegende water, kolkgaten waarvan we de diepte niet kunnen zien. Ontelbare draaikolkjes en stroomrandjes. Ondertussen is het overal om ons heen een verstild landschap, olieglad spiegelend water, hier en daar een nog bankje zichtbaar, een zeehondenkop en een zon die wazig en kleurend zakkend is. Steeds dichter komen we bij een boei die in de andere geul, FW, ligt doch niet de boei is waar we heen zouden moeten, de scheidingston HB 1-FW. Rustig gaan kokkerellen is er niet bij. Ons lot is geduldig een wijntje inschenken en onze ogen uitkijken.

Vroeg of laat zal er voldoende water staan boven de grillige ondergrond waarna we verder kunnen richting kust en rust. Koken, eten, lezen en 's nachts bij volle maan droogvallen. Je zou er haast voor wakker blijven.

Helm

Het is kennelijk van deze tijd dat baby's een plat achterhoofd krijgen omdat ze niet meer op hun buik- of op de zij mogen liggen in de wieg. Om wiegedood te voorkomen. Gevolg is dat er nu steeds vaker kindertjes zijn met een plat achterhoofd. Dat wordt op consultatieburo's gesignaleerd en door een fysiotherapeut thuis gemeten. Voor het kind een half jaar is nog eens gemeten. Indien volgens bepaalde normen 'te' plat dan wordt een helm aangeraden. Zodat sommige hoofdjes dwangmatig weer worden bijgevormd tot een mooier bolletje als het kinderhoofdje nog te vervormen is. Onze jongste kleinzoon, Jesse, is een van de 'slachtoffers' van rugligging. Gelukkig heeft hij er nog geen weet van en draait en lacht hij ook met helm op. Voor ouders is het lastiger.

't Zielhoes in Brandpunt

Van Lammert Kwant, wadloopgids vernam ik dat een filmploeg van Brandpunt TV olv. Aart Zeeman een reportage heeft gemaakt over de perikelen rond Noordpolderzijl. Centraal: 't Zielhoes, de voormalige visafslag en het multifunctionele gebouw dat er voor in de plaats moet komen, alle rechtszaken, de camping ... etc. De uitzending is zondag 19 sep. 2010 geweest op Nederland 2. Brandpunt TV

Twitter van Aart Zeeman: "Repo voor 2e Brandpunt afgerond. Koppige strijd van klein café aan het eind van de wereld, in opstand tegen de vaart der volkeren".

20 sep toegevoegd:
UITZENDING GEMIST ? Kijk op http://player.omroep.nl/?aflID=11446046

en start het beeld, verschuif het schuifje tot circa 26 min en bekijk de laatste 10 minuten. (met dank aan Georg Schmitz)

Bij de foto's: Wie 't Zielhoes en Noordpolderzijl kent of de uitzending zag herkent Geurt Busser de waddenschilder op foto links en uitbaatster Gea van der Schoot op foto rechts. Beide gemaakt op 20 augustus 2010.

In de uitzending bleef de vraag onbeantwoord wie het voor het zeggen heeft in Noordpolderzijl en waarom de huidige uitbaatster er uit zou moeten van de gemeente Eemsmond. Er is heel wat voor te zeggen om het 't Zielhoes als zodanig te laten bestaan als historisch nostalgisch bruin café (stukje Wereld erfgoed) ook al zal er, volgens wie eigenlijk, elders op het terrein wat aangepast moeten worden naar huidige maatstaven om geld in het laatje te krijgen. Wederom: van wie eigenlijk? Als het gebied dan zonodig geëxploiteerd moet worden dan kunnen er ook wel excursies, met overnachting, naar Rottumerplaat georganiseerd worden vanuit Noordpolderzijl. Een geschikte groepsaccomodatie staat er al jaren. En schipper Louis de Jong wil met zijn 'Boschwad' wel varen. 'Plaat'gasten heen, wadlopers mee terug of omgekeerd. Met begin en einde in 't Zielhoes, het allerlaatste huiskamercafe van het Noorden?

Een omissie dat er geen luchtfoto van Noordpolderzijl in het overigens fraaie fotoboek "de Wadden onbewolkt' staat. Hoe komt het dat ze vanuit de lucht het smalle geultje naar het kleinste getijdenhaventje van Nederland over het hoofd hebben gezien? (klik voor het boek op label 'naslag artikelen').

Meer over Noordpolderzijl? Klik op het gelijknamige label hieronder.

Schier

Elf september. Mooi weer beloofd. Zuid-zuidwest wind, 4-6 Bft. Hoog water 13.15 uur. Uur voor hoog door sluis. Recht toe recht aan oversteek van Lauwersoog naar Schiermonnikoog op fok en met veel water in een half uur. De jachthaven al aardig gevuld toen wij binnenliepen. Met de toegewezen plek konden we vrede hebben, naast vriendelijke schouwmensen, blijvend vrij uitzicht naar het oosten. Ons doel was een wandeling maken langs de Westerplas. Dat is gelukt. Bijgekomen op een prijzig zonnig terras in het dorp, gesnuffeld bij de tweedehands boekverkoper en al ijsje delend terug naar eigen bodem. Een afzakkertje voor het eten aan boord (capucijners met spek, mosterd, augurk en zilveruitjes). Uit de after-dinner-dip gewekt door verwacht bezoek. De recent gemaakte vakanties herleefden al theedrinkend. Het werd vanzelf later. Dus ook het opstaan. Al lukte het het havengeld te betalen op de daarvoor gestelde tijd, tussen half tien en half elf. De wc- en doucheruimte bleek slechts beperkt open en gaat al om tien uur dicht. Zo vroeg waren we nou ook weer niet die grijze zondagochtend. Terug aan boord constateerde ik dat het haventarief met 20% verhoogd was sinds half mei. Mocht er nog een volgende keer zijn (dit jaar) toch eens vragen waarom.