Kleinkinderen

Minke is 3 jaar

Jesse

draagt nu al een helm

en allen hebben het gezonde kleurtje van week Tenerife overgehouden. Zie link webalbum onderaan het blogstukje 'Top"

Top Tenerife

Het is een top onderneming geweest, een week met compleet nageslacht in een (riant) huis tegen berghelling aan de toeristische kust op het vulkaaneiland Tenerife. Fenominaal uitzicht, heerlijke temperatuur, eigen zwembad. Auto's ter beschikking om naar het vulkaanlandschap te gaan, door de wolken te rijden of naar het bijna continue zonbeschenen strand te gaan. Voor elk wat wils, van pril (7 maanden is Jesse, onze jongste kleinzoon) tot 67 jaar. Natuurlijk is een week tekort, maar ja, al die hard werkende ouders met jonge of schoolgaande kinderen hebben niet meer tijd. Zijn wij, pensionado's beter af, nu? Hun vrij besteedbare tijd komt nog als gezondheid en financiën meezitten. Alleen hebben zij tegen die tijd al meer gezien en gedaan op en van de wereld dan wij op die leeftijd. Wat zullen zij gaan doen als ze er aan toekomen om bijvoorbeeld een mijlpaal als 40 jarig huwelijk te vieren? Zouden ze met hun eigen nageslacht naar de maan gaan voor een week? Om daarna in het aanleunappartementje van hun dan inmiddels hoogbejaarde ouders samen een digitale reis maken naar de goede oude tijd op aarde? 3D te ervaren op een groot flatscreen verwerkt in de muur van de kamer.


We zijn teruggekomen met een heerlijk gevoel en een vracht aan foto's. Onze dochters ook met het foto-maak-virus zijn besmet. Het kost dus even tijd om dat te 'verwerken'. Mijn moeder heb ik een dag na terugkomst een paar snelle papieren printjes kunnen laten zien. Meeleven doet en vindt ze geweldig.

Naschrift 31 okt 2010: Het is Luuk gelukt een webalbum te maken met een selectie van 10% van de beschikbare foto's. Knap staaltje.
http://picasaweb.google.com/lh/sredir?uname=luuk.knol&target=ALBUM&id=5533092093049202049&authkey=Gv1sRgCLfLgdnuiK-Wcg&invite=CPe24Z4N&feat=email


Rutland House Tenerife

http://video.aol.ca/video-detail/rutland-house-tenerife/3608764748

Als het goed is kun je via deze link een video zien van 'ons' huis op Tenerife.

Wadvaarders angst

Verbaasd lees ik in de Volkskrant (07okt2010) een subkop bij een artikel van Eileen Ros: ‘De laatste bemande vuurtorens op de Waddeneilanden dreigen hun wachters te verliezen. Dit tot angst van veel wadvaarders’.
Volgens een bestuurslid van de vereniging Wadvaarders bestaat er angst voor de tijd dat vuurtorenwachters niet meer met het blote oog vanaf de Brandaris (Terschelling) en vanaf de vuurtoren van Schiermonnikoog de bewegingen van hun bootjes op het wad kunnen zien. Mijn verbazing komt vooral voort uit het feit dat Wadvaarders een vereniging is van mensen die zich er op voorstaan dat ze vrij en verantwoord het wad op gaan. Goed voorbereid dus. Bovendien met de hedendaagse navigatieapparatuur en communicatiemiddelen is het een fluitje van een cent om nog beter voorbereid van wal te steken en onderweg op de hoogte te blijven, dus waarom angst?

Dat neemt niet weg dat ik mij wel omstandigheden kan voorstellen waarop het prettig is te weten dat er iemand zit te letten op schepen die door het steeds veranderende zeegat moeten varen. Zee op of zee af. Niet te verwarren met wadvaren. Ook kan ik andere redenen bedenken waarom het panoramisch meekijken vanaf de vuurtoren wenselijker is dan het oog gericht houden op diverse beeldschermen, waarbij natuurlijk veel buiten beeld blijft. Dat de vereniging Wadvaarders bang is om buiten beeld te blijven dat wil ik geloven. Niet evenwel dat veel wadvaarders angst hebben om het wad op te gaan zonder ‘meekijker’. Of het moeten eenmaal-per-jaar-Wadvaarders zijn.

Wad strijd

Najaarswedstrijd RPB Wsv Lauwerszee "WEERLICHT' met vlnr Fred Licht, Luuk en Els Knol (-Licht) en Joske Hoomans(-Knol)

Zaterdagochtend in Lauwersoog grijs en druilerig, met een waarschuwing voor stevige wind 5-6 Bft en uitschieters tot 7 Bft uit ZO-Z. Niet aantrekkelijk om daarvoor je bed uit te komen voor een zeilwedstrijd op het wad. Maar ja, we hebben de Jaarwisselprijs 2009 -zelf als naam 'de Uitdager' meegegeven- te verdedigen, dus 'moeten' we wel. Uit voorzorg worden twee reven gelegd, waarvan een voor de start er al uit gaat. Windrichting overigens niet verkeerd dat scheelt heel wat gebeuk in de golven met een wind tegen stroom situatie. Niet vanwege het weer, maar door diverse omstandigheden, ontbreken een aantal serieuze tegenstanders in de strijd, waaronder de belangrijkste: zusterschip 'Gossiemijne'. Als op het laatst blijkt dat Siger Bos met zijn nieuwe schokker 'Blue Bird' op weg naar Lauwersoog ergens op een plaat is blijven steken, blijven er maar drie concurrenten over: twee Westerdijk schouwen (10m 'Tante Sien' en 9m 'Jan van Dijk') en de schouw 'HORUS'. Een makkie? Nou niet dus. Het startsein komt voor ieder onverwacht eerder dan verwacht volgens GPS-tijd. We zijn net bezig ons te verwijderen van de startlijn om 'positie' te kiezen, gaan snel overstag en starten bij toeval als eerste. Edoch, volgens het startschip, dat in de startlijn ligt, gaan we niet door de beoogde startlijn al gaan we tussen de omschreven boeien door. Verwarring alom. We moeten tegenstrooms terug en zien de andere drie halve wind met stroom mee snorrend en bruisend verbij gaan. De "HORUS' zelfs met kluiver en waterzeil erbij. Een nieuwe uitdaging voor ons. Inhalen. Onze klaargelegde kluiver komt er snel bij. Het loopt soepel stroom mee. De eerste, 'Jan van Dijk' hebben we snel te pakken want die zeilt ondertuigd en buiten de sterkste stroom. Maar voor de andere twee moeten we meer moeite doen in het volgende tegenstroomse kruisrak. En daar zullen we het van moeten hebben, tactisch varen. En dat levert zienderogen resultaat op. Al gauw liggen we op een kruisende ramkoers met het zwaardere zusterschip 'Tante Sien'. We wijken, spannend voor beide partijen, haarscherp achter ze langs, en blijken bij de volgende slag al voldoende voorsprong te hebben opgebouwd om voor ze langs te komen zonder dat ze echt hoeven uit te wijken. Een lichte euforie maakt zich van ons meester, maar we zijn er nog lang niet. We varen met handicapformule en we dienen een behoorlijke voorsprong op te bouwen om te kunnen winnen. De wad strijd gaat voort. De van Schiermonnikoog komende veerboot werkt mee en draait keurig achter beide strijdende schepen langs de haven van Lauwersoog binnen. Door het uitstromende water van de spuisluizen zijn we noordelijker weggezet dan ons lief is, we halen de boei O1 niet en moeten nog een extra slag maken. De ander 'gelukkig' ook. Door naar het oosten kan de kluiver weer bij. Ronden als eerste gijpend de SMW 1 paal en steken voor de wind de geul over naar de O5. Zien tot onze schrik dat we een fout dreigen te maken, we naderen de (rode) O4 ipv de (groene) O5. Weer gijpen en koers herstellen. "Tante Sien' gaat rechtstreeks, maar we blijven voor. Een tweede ronde volgt, het tij is inmiddels aan het kenteren, de vloedstroom komt op gang. Andere tactiek. Met een oog op de stroomrichels en een op de dieptemeter varen we op het randje van de ondiepte. Het loont, we lopen verder uit. Als we voor de tweede keer aan het kruisrak moeten beginnen is de wind een fractie zuidelijker geworden, dus gunstiger om wat langere slagen te kunnen maken over bakboord. Niet gunstig genoeg om de kluiver te laten staan. Weer zo uitkienen dat we de stroom zo optimaal mogelijk benutten. Dat lijkt bij ons beter te lukken dan bij de meest zichtbare achtervolger, want we lopen gestaag uit. Ondertussen zien we in het bovenin het grootzeil meerdere scheurtjes in een baan ontstaan, tja het tuig is van 1977. Vrees voor een fatale scheur tijdens deze wadstrijd is er niet. En het seizoen zit er voor ons op, dus voort. De vlagen lijken minder te zijn geworden. Het laatste rif gaat eruit. De kluiver kan weer bij na de passage van de O1. Nog een stukje naar het oosten met stroom mee. En dan een pittige eindspurt tegenstrooms scherp aan de wind de ondiepe hoek zien te vermijden. Op ons horloge om zeven minuten over half twee worden we afgeblazen door het finishschip.Circa negen minuten later volgt 'tante Sien'. Is het tijdsverschil genoeg?? Dat wordt rekenen als we terug zijn in de haven. Samen liggen we in de sluis, opgetogen gezichten en praat over en weer over de gestreden strijd. Later blijkt dat wij het inderdaad hebben gered. Het rare gedoe rond de start is vergeten, de uitdager heeft gewerkt. 's Avonds is er bbq in het clubhuis met het mooiste uitzicht. De nieuwe energie wordt eruit gesprongen op de muziek van de ophitsende band KOI.

Webalbumpje met videofragment van band: http://picasaweb.google.nl/elsWeerlicht/101002NajaarsraceRPBBbqfeestElsJoskeLuuk?authkey=Gv1sRgCNycjtzvhoHw4wE&feat=directlink